Mr. Arrogant & Mvr. Diva

Hoofdstuk 9

18+ HOOFDSTUK.

Ik ga demonstratief op mijn bed liggen en sluit mijn ogen, ik hoor, en voel, hoe ze naast me komt liggen.  Ik krijg het beeld van haar buik maar niet uit mijn hoofd. Ze maakt hetzelfde door als wat ik doormaak.

Dat wist ik niet, en toch, had ik het kunnen weten. De lange mouwen, maar dat verklaart niet hoe ze de plekken dan verbergt van bijvoorbeeld Wim.

Mijn hoofd tolt met vragen over de mysterieuze nimf naast me. Uiteindelijk val ik in een onrustige slaap.

Het was laat, en ik had besloten om naar huis te gaan. Ik had een paar glazen gedronken, maar zoals ik mijn moeder had beloofd, niet te diep in het glaasje gekeken. Niet zoals zij dat doet in elk geval.

Ik liep door een donker steegje, toen drie mannen voor mij verschenen, dronken en vrolijk door de roes. Ze liepen op me af.
"He goudlokje!" Riep een kalende man. En toen verscheen er een ander recht voor mijn neus.

Hij zit aan zichzelf. Is zichzelf aan het strelen. Ik kan wel janken. Hij ruikt naar alcohol, seks en god weet wat nog meer.

"Oh wat heb ik zin in jou." He wat?
En dan in een span van tien seconden hangt mijn broek op mijn enkels en word ik tegen een muur gedrukt. Ik schaam me kapot. De man komt dichterbij en knijpt in mijn billen. En dan duwt hij in één keer zijn leuter naar binnen. Ik verstijf en schreeuw het uit van de pijn.

En dan beweegt hij. In en uit. En, ik kan de pijn niet aan. Ik begin te huilen. En dan gaat hij aan mij zitten. Ik wil kotsen. Ik walg van deze man met zijn aanraken en ik wil hem vermoorden, maar ik kan niks doen want ik ben letterlijk verstijfd.

Ik kan mezelf niet beschermen tegen deze man. Hij versnelt zijn tempo en op een gegeven moment voel ik zijn sappen uit mijn gat lopen. En ik huil harder. De mannen lachen, en dan doet een ander zijn broek uit en dwingt me op de knieën.

Hij stopt zijn leuter in mijn mond en ik kokhals. Een ander speelt met mijn ballen. Ik wil janken, maar de mannen schreeuwen naar me en ik wil dood.

Ik wil gewoon dood. Ik kan het niet meer aan, ik wil nadat ze klaar zijn, vermoord worden. Dat iemand een einde aan mijn pijn maakt. Dat iemand me uit deze hel verlost.

De man komt klaar en dwingt me door te slikken. En dan dwingt die ander me op te staan, en duwt zichzelf weer in me. En ik kan er niet meer tegen. Ze lachen en slaan me, ééntje pijpt me. En ik wil het niet, hij frunnikt met mijn ballen en ik wil dood.

Na wat lijkt op uren en na het eindeloze enteren, ritsen ze hun broeken dicht, en dan brult de één naar de ander;

"Zeg, ben je gay?" "Nee, ik had gewoon zin."

Ik kan nog wel harder janken. Dan realiseer ik me dat ik hier weg moet. Voordat iemand terugkomt. Ik trekt huilend en nat door het vocht van de mannen, mijn broek omhoog om vervolgens flauw te vallen als ik gelach hoor.

"Nog één rondje?"

Iemand legt zijn of haar hand op mijn hoofd en ik schrik half wakker. Dan word ik me waar van mijn omgeving en wordt weer rustig.

Mckenzy. Ik open één van mijn ogen en kijk haar rechtstreeks aan.

"Nathan," ze klinkt angstig en bezorgd.

"Mckenzy." Ik kreun haast en probeer niet te gaan huilen. Ze schuift dichter bij me, en ik sla mijn armen om haar heen, en dan huil ik in haar haar.

"Oh Nathan." Nu huilt ze zelf ook en ik troost haar door kalmerend over rug te aaien en ze kalmeert, alleen maar zodat ze overeind komt en mijn gezicht vastpakt.

"Ik wil je helpen."

Helpen hoe? Ik ben een gebroken jongen in een rare, misschien nog wel stukkere wereld.

"Ik wil je helpen. Laat me je alsjeblieft helpen." "Oké," zeg ik zachtjes, wanhopig. Ik heb afleiding nodig.

"Niet schrikken," fluistert ze zachtjes en dan trekt ze haar shirt over haar hoofd en vervolgens haar hemd.

Ze zit op mijn bed met alleen nog maar haar beha aan, en kijkt me, haast teder, aan.

Dan pakt ze één van mijn handen en legt die op haar borsten. Ze heeft gelijk, het werkt wel. Ik raak wel afgeleid.

Dan plaatst ze ook mijn andere hand op haar borst. Ik hou mijn adem in. Ze  beweegt heel voorzichtig en doet dan haar beha uit. Ik trek me meteen terug. "Nathan." Dan leg ik, terwijl ik mijn ogen dichtknijp, mijn handen op haar borsten. Ze zijn zacht. En rond. En- ik kan dit niet. Ik trek mijn handen weer terug.

Ik knijp mijn lippen stijf op elkaar en probeer niet te kijken naar het halfnaakte meisje wat op mijn bed zit.

Ze komt naast me liggen, en ze heeft nog steeds niet haar kleding aan. "Nathan, ik vind het niet erg. Ik probeer je te helpen."

Ik open mijn ogen en kijk haar aan. Staar naar haar ogen, ze ontwijkt mijn blik niet en kijkt een beetje verlegen naar me. En dan weet ik dat ik heel makkelijk verliefd op deze meid zou kunnen worden.

"Nathan." En ze herhaalt wat ze net deed. Ik houd weer mijn adem in en ga langzaam met mijn handen over haar tepels. Ze rijzen, maar dat kan ook door de kou in de kamer komen. En door dat ene gebaar realiseer ik me dat ik dit niet wil.

Ook omdat ik er niks bij voel. Het zijn gewoon borsten, meer niet.

Niet zo in elk geval.

"Nee." Ik trek me weer terug en laat me dan van het bed af rollen.

"Je hebt het geprobeerd." "Je, je bent ziek. Dit is niet juist. Hoe kun je zo, zo open en oké zijn met het feit dat ik je zo aanraak. Dat is niet juist Mckenzy."

"Ik ben eraan gewend." "Dat zou niet juist moeten zijn. Je zou een versnelde ademhaling moeten krijgen, en je vereerd moeten voelen. Aanboden. Speciaal."

Ze kijkt me niet begrijpend aan.

"Maar waarom dan? Het is niets bijzonders. Seks, bedoel ik."

"Jawel! Dat is het wel, het is iets moois tussen twee mensen en je zou je mooi moeten voelen, aanboden, vereerd, nee, niet vereerd, maar gewoon, je zou niet zo moeten worden behandeld."

"Nathan houd op."

"Nee, ik bedoel, je wordt verkeerd behandeld, Mckenzy, jongens zouden je moeten aanbidden en je geweldig en bijzonder moeten laten voelen, want je bent fucking goddelijk. En ze zouden zich vereerd moeten voelen, vereerd omdat ze met zo'n bloedmooie vrouw naar bed mogen."

Ze bloost lichtjes. "Als jij het zegt." Ze haalt vervolgens haar schouders op en trekt haar kleding weer aan. Het duurt een tijdje voor ik weer iets tegen haar zeg.

"Mckenzy, dat meen ik, je hebt een goddelijk lichaam waar zelfs Doutzen Kroes een moord voor zou doen. Je moet je niet zo laten behandelen. Je verdient respect en dat krijg je van die jongens niet."

"Wat kan het jou wat schelen?"
Ik ga nu ook rechtop zitten.

"Omdat ik om je geef, Mckenzy."

Dan staat ze met een ruk op, en rent mijn kamer uit, ik hoor haar zachtjes maar snel de trap aflopen en de deur opendoen, ik snel naar het raam en zie hoe ze wegrent.

A/n

Dat was.. heftig.

Ik heb serieus lowkey zitten huilen terwijl ik dit schreef.
Soms haat ik mezelf voor het schrijven van zulke nare dingen.

X,

Fleeingpeanuts