Mr. Arrogant & Mvr. Diva

Hoofdstuk 5

"Ik ben verkracht," fluister ik in haar haar, want op dat gegeven moment voel ik me zo veilig dat ik het durf te zeggen. Haar lichaam beweegt in mijn omhelzing en ze kijkt me geschrokken aan.

"Je kan maar beter geen grapje maken." "Waarom zou ik dat in fucking's naam doen?" "Het is gewoon ongewoon voor een jongen om te zeggen dat hij verkracht is." 

Opeens ben ik boos, ik dacht dat ik het haar kon vertellen, maar kennelijk kon dat dus niet. Godverdomme. "Hoe, hoe is het gebeurd?"

"Dat ga ik je niet vertellen, Kenzy, niet vandaag, misschien een andere keer." 

"Daarom wil je geen seks hebben."

"Dat en dat ik niet met je naar bed wil als je net bij Wim vandaan komt." 

"Raak je niet meer opgewonden?" "Nee, om eerlijk te zijn, niet echt meer, die ene nacht heeft het echt verpest." "Was-was het door een man of een vrouw?"

"Een man. En meer wil ik er niet over kwijt. Ik wil hier nu gewoon met je liggen, misschien kan ik zelfs slapen met jou in mijn armen."

Ik sluit demonstratief mijn ogen en hoor hoe ze zucht, duidelijk oncomfortabel en hoe ze uiteindelijk, alhoewel weifelend, haar hoofd op mijn borstkas legt.

Ze is depressief, ze heeft dit, wat dit ook is, net zo hard nodig als ik dat nodig heb. We hebben elkaar nodig. Misschien realiseert zij het zich nog niet, maar ik weet vrij zeker dat ik in de nabije toekomst verliefd op haar zal worden. Ik dommel op een gegeven moment weg en word meegetrokken in een donkere droom.

Het is donker en ik loop door het steegje, lichtelijk bezopen, maar ik had mijn moeder beloofd dat ik niet te diep in het glaasje zou kijken, in elk geval niet zo diep als zij dat normaal gesproken doet. Het is koud en ik zet me haast schrap voor de volgende windvlaag. Dan ben ik bijna bij het einde van het steegje, als ik vast word gegrepen door twee sterke, licht behaarde handen. "Ah, is dit goudlokje?" Ik kijk de man met een angstige blik aan, hij stinkt naar zweet, drank en seks. Een andere man komt naast hem staan, hij is zichzelf aan het aanraken, daar, de man die me vast heeft, duwt me zijn richting in en de wrijvende man grijnst breed.

"Jongen wat heb ik zin in jou." Hé wat? En dan word ik tegen de grond gedrukt, met mijn broek op mijn enkels en-

"Nathan!" Ik schrik wakker en zie dat Mckenzy me met geschrokken ogen aankijkt. "Het was maar een droom, niets meer." "Nathan." "Nee, ik ga het je niet zeggen, niet nu."

"Mag ik een voorstel doen?" Haar stem is als zonlicht in een grot, het drijft de duisternis in me weg. "Ligt eraan wat voor een voorstel." "Het is niets seksueels, kalmeer, ik wilde je voorstellen, om, wanneer iemand zich 'down' voelt, de ander op te bellen en hier af te spreken, of bij mij thuis."

Ik overweeg het voorstel. Het zou wel fijn om dit met iemand te delen, maar wil ik dat wel? Wil ik me wel helemaal bloot geven voor haar? Wat nou als ze het vertelt aan de rest van de wereld?

"Alleen als we beloven nooit, maar dan ook nooit, iets tegen iemand anders te zeggen." 

Ze knikt tegen mijn borstkas aan en dan sluit ik mijn ogen weer, wanhopig voor een beetje rust. Iets wat ver te zoeken is in dit oord, oftewel mijn kamer, en probeer weer in slaap te vallen, wat voor het eerst in tijden eventjes lukt. 

Als ik wakker word, kijk in de bruine ogen van een onbekende. Ik duw me weg van die ogen en val bijna uit het bed. Als ik nog een keer kijk zie ik dat het slechts Mckenzy is. Mckenzy.

Mckenzy.

"Mckenzy." De woorden komen er ongewild uit.

Ze is nog nooit mooier geweest. En ik zie haar elke dag, en toch is ze echt prachtig nu. 

"Ja wat is er?" "Niks, alleen verbaasd dat je er nog bent, ik dacht dat je wel weg zou gaan aangezien dat is wat je normaal gesproken doet." 

Dat was een behoorlijke steek, maar na alles wat ik haar wel of niet heb verteld, moet ik me beschermen en dat doe ik op de enige manier die ik ken, door sarcasme en gemene opmerkingen. Oftewel ik ga me als een gigantische klootzak gedragen. Altijd leuk voor de andere persoon, het is gewoon een afweringssysteem. 

Haar gezicht is vertrokken in iets wat ik alleen maar kan herkennen als afschuw en verraad. Ik bied mentaal mijn excuses aan haar aan en trek een gezicht.

"Je bent echt een lul weet je dat?!"

Ik knik en ze kijkt me met medelijden aan. "Nathan ik snap dat je je op het moment nogal naakt voelt, maar zo moet je je niet rondom mij gaan gedragen."

"Ach alsof jij er iets vanaf weet, Mckenzy, jij bent alleen maar depressief omdat Jackson je niet ziet staan." Nu flitst er iets door haar ogen.

En dan zijn we aan het zoenen en wriemelt ze zich uit mijn grip en heeft ze opeens haar handen onder mijn shirt.

Ze gaat steeds lager, tot ze bij de rand van mijn pyjamabroek is gekomen. Ik verstijf. Dan grijnst ze, en gaat met haar handen in mijn broek. Ik begin nu toch echt heel spastisch te doen. Ze grijpt me vast en trekt. Ik denk dat ik elk moment kan gaan flauwvallen, en dan doet ze het allerergste, ze steekt haar hand in mijn onderbroek.

Ik krijg geen lucht meer, mijn hoofd zit vol met de geur van die man, die verschrikkelijke klote vent die besloot met zijn dronken kop een jongen van zestien te verkrachten. Meerdere keren.

Ik stribbel tegen en probeer woest uit haar grip te komen, en dan laat ze me opeens los. De duisternis in mijn hoofd laat me niet met rust en ik kan me niet herinneren hoe ik mijn pyjamabroek ben verloren en nu een ander aan heb gedaan. 

Ik ben flauwgevallen, maar wel met haar geur in mijn neus. En ook realiseer ik me nu dat het vierde uur van school al bijna af is en ik nog in mijn bed lig.

Shit.

A/n

Zo, euhm, dit is een beetje een heftig hoofdstuk, maar dit soort dingen gebeuren echt, het zijn niet alleen de meisjes die worden verkracht, jongens worden ook verkracht. Minder vaak dat wel, maar het gebeurt nog steeds en dat vind ik er zo erg aan. 

Verder heb ik niet echt iets te zeggen, behalve dan dat, als ik dit post het al bijna het nieuwe jaar is en dat ik iedereen een fijne kerst wens, een prettige verjaardag en een gelukkig nieuwjaar.

Ik hou van al mijn lezers en ik kreeg laatst via een privé bericht de vraag waarom mijn boeken vaak wat moeilijkere onderwerpen behandelen of bevatten. Dit doe ik, en hier schrijf ik over omdat het leven niet altijd op rozen loopt, het gaat ook gewoon vaak wel fout en als je hier niet tegen kan, raad ik je aan mijn boeken niet te lezen, met triggerwarnings in begrepen, mijn boeken kunnen onderwerpen bevatten die gevoelig liggen bij sommige/bepaalde mensen, dan raad ik het je sterk af om mijn boeken te lezen.

In elk geval bedankt en ik hoop dat iedereen school een beetje doorkomt.

En, ookal heeft het vorige hoodstuk slechts 8 reads gekregen, is hier wel het volgende hoofdstuk TheyCallMePatrick

X,

Fleeingpeanuts.