Mr. Arrogant & Mvr. Diva

Hoofdstuk 6

Ik smeer hem zodra ik hem voel verstijven. Hij is volgens mij in shock, maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Ugh, ik stap in mijn auto en rijd naar huis. Als ik de auto in de garage heb gezet, loop ik de gang binnen, mijn vader zit op de bank. Ik kijk op de klok. Het is al laat in de ochtend.

Nou ja, school kan me niet zoveel boeien. "Waar kom jij vandaan, Kenz ?"

Ik slik even krampachtig en zeg hem dan dat ik bij een vriendin heb gelogeerd.

Opeens komt hij met een schok omhoog, "Nonsens! Je bent weer bij een jongen geweest! Ik hoor de geruchten wel in dit klote dorp, jij vieze prostituee!"

Ik doe een paar stappen terug de hal in. Mijn hand gaat automatisch naar het kettinkje rond mijn nek, met de foto van mama. "Mckenzy, kom eens hier, lieverd." Opeens is zijn stem zacht en beheerst.

Ongewild loop ik naar hem toe, hij omhelst me om me dan vervolgens tegen de tafel aan te duwen. Ik knal met een smak tegen de tafel en het glas met, met whisky erin, valt om.

Dan tilt hij zijn voet op en geeft me een gigantische trap. Ik frunnik met het kettinkje en hij ziet het.

Dan geeft hij me weer een trap. En nog één. En dan nog één. Ik lig hoestend en hijgend op de grond. Mijn ribben voelen blauw en mijn keel is rauw.

Hij scheld me nog een keer uit voor slet en laat me dan met rust. Ik loop langzaam de trap op. Tree voor tree totdat ik de zolder heb bereikt; dan open ik de deur naar mijn slaapkamer en ga uitgeput op het matras liggen.

Wat een klote week.

Ik sluit mijn ogen en val in slaap. Ik word wakker gemaakt door mijn wekker en kleed me dan snel om. Mijn borstkas is blauw met hier en daar een groene plek.

Als ik mijn auto heb geparkeerd word ik meteen geconfronteerd met een zoenend stelletje. Ik schraap mijn keel en het stelletje laat elkaar los. Zonder te wachten tot ze uit elkaar gaan, duw ik ze opzij.

Ik loop naar mijn kluisje en voor mijn kluisje staat één of andere punk met roze haar. Wat een loser. Hoe dichter ik bij mijn kluisje kom, hoe meer dingen me aan de jongen beginnen op te vallen. Bijvoorbeeld de stand van zijn kaak en de manier waarop zijn haar voor zijn ogen valt.

"Nathan?" Hij draait zich om en ik kijk hem grijnzend aan. Er zitten Winx-stickers op zijn wangen en ook heeft hij glitterlak op zijn nagels.

"Waar was je gister, Mckenzy?'' "Oh hier en daar, ik was druk druk druk.''

Hij kijkt me fronsend aan. "Mckenzy, waar was je gisteren?"

De Flora tattoo op zijn wang buigt en mee als hij praat. Vooral als hij de letter 'p' zegt.

"Overal en nergens, wat heb je in vredesnaam gedaan, Kenz?"

Ik krimp onvrijwillig in elkaar door de bijnaam. Te veel herinneringen. Aan vroeger, aan mama, aan m'n.. vader.

"Wat is er?" Nathan kijkt me bezorgd aan. Snel dek ik me in met een nogal teeferig weerwoord.

"Ik krijg stuiptrekkingen als ik te lang met mongolen zoals jij praat, Nathan."

Zijn gezicht betrekt. "Ik zie al hoe het is." Dan draait hij zich om en stormt weg. Een paar kluisjes verderop spot hij Rachel en ramt haar tegen de kluisjes aan.

Jackson staat ernaast en lacht Nathan uit. Hij ziet er ook echt niet uit.

Sukkel.

Als ik later in de les zit, dwalen mijn gedacht slechts af en toe af naar die roze haren van Nathan.

Ik vraag me af wie het gedaan heeft. Vast iemand die hem niet mag.

"Mvr. Fiori kun je alsjeblieft mijn les uitgaan, je bent totaal niet aan het opletten en aangezien je vader toch wel betaald om te regelen dat je een goed cijfer krijgt, verzoek ik je nu vriendelijk om de klas te verlaten."

Alle kinderen hebben zich nu in hun stoel omgedraaid en kijken me aan, wachtend op een teken van protest.

Ik knik, pak mijn spullen en loop zonder nog iets te zeggen het klaslokaal uit.

Dan loop ik naar mijn kluisje, haal daar mijn jas uit, sluit het kluisje en loop dan de school uit. Ik ga wel ergens hangen, wachten tot de schooldag over is.

En zo zit ik hier dan, op een bankje in het park, onder een boom waar zoiezo teken en luizen en rupsen en andere smerige insecten in zitten.

En dan begint het te onweren, en ik weet dat volgens het protocol je bij bomen uit de buurt moet blijven, maar om heel eerlijk te zijn kan het me maar weinig interesseren of ik wel of niet door een bliksemschicht wordt geraakt. Het regent keihard en ik word doorweekter met de minuut.

Er komt uit het niets iemand op me af. Het is een jongen, en hij heeft de bouw van..

"What the fuck doe jij nou weer hier, Jackson?"

Dan doet de jongen zijn capuchon af en zie ik dat het Nathan is. De roze haarverf loopt in stralen over zijn nek naar beneden. Ha, semi-permanent. Van de op=op ofzo. Dat spul was je er super snel uit.

"Altijd leuk om met een homo te worden vergeleken." Kaatst hij bitter terug.

"Jackson is niet gay en dat weet je best."

"Het zal wel, wat doe je hier, Mckenzy, het onweert?"

"Ach, wat boeit jou dat, Nate?"
Hij grimast door de bijnaam en Flora neemt een nogal smerige houding aan.

"Oh weet ik veel, eigenlijk zou ik hier niet moeten zijn, aangezien alles wat ik  in vertrouwen tegen je had gezegd, je tegen me hebt gebruikt en me hebt aangerand. Dus ja, ik weet zelf eigenlijk ook niet waarom ik hier ben."

Ik haal geërgerd een diepe zucht.

"Jezus Nathan, je kan ook echt wel zeiken hoor. Je lijkt wel een vrouw."

Hij kijkt me woest aan.

"Zolang ik maar niet op jou lijk, vind ik het allemaal best."

Vieze klootzak.

Maar hij is nog niet klaar. "Want als ik zoals jou was, had ik achter een jongen aangezeten die me nooit, maar dan ook echt nooit leuk zou vinden, en tja, dan zeik ik toch liever dan dat ik een geobsedeerde freak ben."

Oh nou is hij te ver gegaan.