Charismatic Ch.3
"มาขอพบฉันมีธุระอะไรเหรอ" คนตรงหน้าถามฮันบินซ้ำเป็นรอบที่สามแล้วแต่เหมือนว่าฮันบินกำลังสติหลุด ชายตรงหน้าหน้าตาไม่ได้จัดว่าดี แต่แววตาเรียวเล็กที่กำลังจ้องมองเขาอยู่นั้นช่างมีสเน่ห์
ฟันสองซี่ข้างหน้าที่เรียงตัวไม่ค่อยเข้าที่ ตรงนี้สะดุดตา เวลาทำหน้านิ่งๆ ขยับปากถามก็ทำให้เขาใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
ท่าทางดูดีที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำสนิทนั่น น่าเกรงขามและน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน
ผู้ชายคนนี้คือใครกันจุนฮเวไม่ได้บอก บอกเพียงแค่ว่าทางเดียวที่เราจะปลดหนี้ได้คือ
"ช่วยซื้อผมไว้หน่อยได้ไหมครับ"
คำพูดของฮันบินทำเอาผู้ฟังขมวดคิ้ว นี่มันควรเป็นคำพูดของคนที่เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรกเหรอ
นี่เรายอมให้เจ้าเด็กมิกกี้เม้าส์นี่เข้าพบได้ยังไงกัน ไร้สาระสิ้นดี
"มาขายอะไรอ่ะ ไหนของที่จะให้ช่วยซื้อ"
"ผมนี่ไง ยืนอยู่ตรงนี้ ช่วยซื้อหน่อยได้ไหมครับ"
จีวอนเก็กหน้าหล่อกลั้นหัวเราะเอาไว้ หน้าตาของผู้มาใหม่ดูจริงใจที่จะขายเหลือเกิน น่าเอ็นดูอย่างประหลาด หากแต่ก็แปลกใจมากกว่าหน้าตาก็ดีไม่น่าเสียสติเลย
"ซื้อนายน่ะเหรอ เอาไปทำอะไร" จีวอนเผลอยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย อยากรู้ว่าจะเอาอะไรมาขายให้ ความสามารถน่ะมีนำเสนอไหม
"ทำได้ทุกอย่างเลยครับ เอาผมไปทำอะไรก็ได้ แต่ผมขอแค่เวลาส่วนตัวเล็กน้อยตอนไปเรียนหนังสือ"
"ฉันซื้อไว้ไม่ได้หรอกนะ กลับไปซะเถอะ"
"คุณจีวอน เขาว่าคุณเป็นคนดี ได้โปรดเถอะครับ"
เอ่ยชื่อมาขนาดนี้เด็กคนนี้รู้จักเขา แต่เขาไม่รู้จักเด็กคนนี้ อยู่ๆมาเร่ขายอะไรให้ก็ไม่รู้จะรับซื้อได้ยังไง พิลึกคน
