Charismatic-Ch.17
"อ้าวคุณ มาคนเดียวเหรอครับ" ยุนฮยองเอ่ยถามคนที่นั่งจิบกาแฟอยู่คนเดียวที่ร้านกาแฟแถวบริษัท
"อ่อ ครับ" ชานวูเอ่ยตอบ เขายิ้มให้น้อยๆพอเป็นพิธี
"มาส่งข้าวเหรอครับ"
"มานั่งเศร้าเฉยๆน่ะครับ" ชานวูเอ่ยตอบพลางเริ่มยิ้มออกมามากกว่าเดิม
"งั้นผมขอเศร้าเป็นเพื่อน" ว่าแล้วยุนฮยองก็นั่งลงยังฝั่งตรงข้าม
"เราเจอกันมาสองครั้งแล้ว ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย" ชานวูเอ่ยถาม
"ฉันยุนฮยอง นายล่ะ"
"ชานวูครับ"
"ช่วงนี้ว่างงานเหรอ ไม่มีคนสั่งข้าวกล่องเหรอ"
"คุณจะสั่งไหมล่ะครับ"
"อยากสั่งสปาเก็ตตี้นายให้มาส่งที่ออฟฟิศหน่อย หาโอกาสดีๆก่อนแล้วเดี๋ยวจะโทรไป"
"จริงนะครับ แสดงว่าสปาเกตตี้ผมอร่อยล่ะสิ" อยู่ๆก็ได้เป็นคนขายสปาเกตตี้ซะงั้น
"อร่อยดี อีกอย่างก็อยากอุดหนุนนายด้วย ทำงานหาเงินเองแบบนี้น่ารักดี"
"สั่งผมเยอะๆเลยนะ" ชานวูยิ้มหวาน คนตรงหน้า พอได้มีเวลามานั่งมองตาและพูดจากันแบบนี้ ยุนฮยองก็ช่างมีสเน่ห์เหลือเกิน แววตาของเขาเป็นประกายน่ามองเป็นที่สุด
"นายควรหาเมนูอื่นมาเพิ่มนะ เพิ่มตัวเลือกให้กับลูกค้าด้วยไง" ยุนฮยองชวนคุยเป็นตุเป็นตะ ท่าทางอยากจะช่วยเหลือเด็กคนนี้จริงๆ
ชานวูยิ้มกว้าง เขาเริ่มสบายใจขึ้นจากที่นั่งคิ้วขมวดมาเป็นชั่วโมง คุยกับยุนฮยองก็สนุกดี
.
.
.
.
จีวอนยังกอดร่างบางของฮันบินไว้แน่น เขาเกยคางบนไหล่เล็กนั่นอย่างออดอ้อน
คำปฏิเสธไม่ได้ทำให้ปฏิกิริยาของฮันบินที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
