Charismatic Ch.7
"อื้อ" จุนฮเวครางต่ำ จินฮวานรุกจูบเขาไม่ทันตั้งตัว คนฉวยโอกาส คิดว่าน่ารักมากหรือยังไงถึงจะจับใครจูบก็ได้
จุนฮเวตั้งสติได้ เขาจูบตอบ ไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรจะยอมโดนจูบอยู่ฝ่ายเดียว เสียเปรียบแย่
คราวนี้เป็นจินฮวานเสียเองที่ต้องครางออกมา
จุนฮเวต่างหากที่ต้องเป็นผู้คุมเกม
ร่างสูงปล่อยจูบนั่นอ้อยอิ่ง จินฮวานก็หวานไม่น้อยเหมือนกันแฮะ
"กลับไปก่อน" จุนฮเวกระซิบบอก แววตาเจ้าสเน่ห์จ้องมองใบหน้าใสที่แดงระเรื่อนั่นไม่วางตา เขินอยู่ล่ะสิจินฮวาน
"ไม่ต่อเหรอ" ริมฝีปากล่างถูกกัดเอาไว้คล้ายกำลังเอาแต่ใจนิดๆ ใบหน้าเย้ายวนของจินฮวานแน่นอนมันใช้ได้ผล
"เดี๋ยวนายติดหวัด ถ้าไม่สบายไปด้วยกันจะแย่นะ" จุนฮเวให้เหตุผลแบบนั้น เขาพยายามทำหน้าให้เป็นปกติทั้งที่หัวใจเต้นแรงมากกว่าปกติ หน้าแดงระเรื่อถูกแซวว่ากำลังเขินหากแต่เขาปฏิเสธว่าเขาไม่สบาย
"กลับก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็เรียกนะ" ไม่รู้ว่าจินฮวานกำลังสื่อถึงอะไร ไม่ไหวที่ว่าคือ ไม่สบายจนไม่ไหว หรืออยากได้จินฮวานจนอดใจไม่ไหว
จุนฮเวพยักหน้าให้ก่อนจินฮวานจะออกไปจากห้องของเขา
จุนฮเวหยิบกระดาษเนื้อเพลงที่ค่อนข้างยับมาอ่านอีกหน จิตใจเขาไม่ได้จดจ่ออยู่ตรงนี้เหมือนในตอนแรก เนื้อเพลงรักละมุนมันตรงกันข้ามกับการกระทำที่เขาเพิ่งทำเสร็จ มันไม่อินเอาซะเลย
เขาเก็บเนื้อเพลงลงก่อนจะเดินไปหยิบแจ๊คเกตแล้วพาตัวเองออกไปข้างนอก ไปขับรถเล่นก็ยังดีกว่านั่งฟุ้งซ่านในบ้านอยู่แบบนี้
.
.
.
เช้าวันจันทร์ที่มหาวิทยาลัย จุนฮเวมีเรียนในตอนเช้าและวันนี้เขาก็นัดเจอฮันบินก่อนเข้าคลาส
