Charismatic – Ch.22
จีวอนค่อยๆทายาให้ซึงฮยอนอย่างเบามือ เขาไม่คิดว่ามิโนจะใจร้ายได้ถึงขนาดนี้ ถึงขั้นลงมือกับคนที่รักจนมีรอยช้ำขนาดนี้เลยเหรอ
"พอแล้ว ฉันไม่อยากทายาแล้ว"
"ทำไมล่ะครับ เดี๋ยวไม่หายนะ"
"ตายไปเลยได้ยิ่งดี" แทฮยอนตัดพ้อ
"ไม่เอาน่า ถ้าเป็นอะไรไปมิโนจะรู้สึกยังไง"
"จะรู้สึกยังไงก็ช่าง"
"ไม่ได้รักกันแล้วหรือไง"
คำถามแทงใจทำเอาแทฮยอนอึ้งไป รักนะแต่ก็เบื่อด้วย ทะเลาะกันรุนแรงกว่าทุกครั้ง ไม่อยากฟังอะไรมิโนแล้วจริงๆ
"รักมิโนมากเกินไป"
"รักกันต้องคุยกันสิครับ ค่อยๆคุยกันด้วยเหตุผลดีกว่านะ" จีวอนทำได้เพียงแค่ปลอบใจ เขาไม่ชอบทะเลาะ ถ้ายอมได้ก็จะยอม แต่บ้างเรื่องก็ปล่อยไปไม่ได้ การคุยกันจึงสำคัญ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือการรับฟังกันต่างหาก ถ้าเอาแต่คิดจะพูดแต่ในสิ่งที่เราคิด ก็ไม่มีใครฟังใครแบบนี้แหละ
"เราคุยกันมามากพอแล้วจีวอน"
"ถ้าคุยกันมากพอนั่นยิ่งมีสิ่งที่คุณทั้งสองคนย่อมรู้ใจกัน เว้นแต่ว่าอีกคนไม่อยากจะสนใจ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาหรือคุณ"
จีวอนพูดอีกก็ถูกอีก ตอนนี้เขานี่แหละที่ไม่อยากสนใจมิโน อยากสนใจคนตรงหน้ามากกว่า
"ฉันเหนื่อย และเบื่อกับการที่เราเป็นกันอยู่แบบนี้"
"เหนื่อยก็พักครับ ผมช่วยได้แค่นี้แหละ" จีวอนเอ่ยบอกก่อนจะเอากล่องยาไปเก็บ
เขาทำอาหารเย็นง่ายๆให้แทฮยอนกินก่อนจะให้เขากินยา แทฮยอนเวลาไม่เล้าโลมเขา เวลาที่อยู่นิ่งๆนี่ก็น่ารักไม่แพ้ใคร
แบบนี้สิถึงน่าวางใจหน่อย เจอกันแต่ละทีนี่ไม่จะแก้ผ้ากันก็จะลากกันขึ้นห้อง แบบนั้นอันตรายเกินไป
