Beklenmedik Anda

ON BEŞİNCİ BÖLÜM

Oy verip yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim. Keyifli okumalar. ♥️

✨
SEDAT

Gözümü yoldan ayırmamak için lanet bedenimle ve aklımla deli gibi çabalıyordum. Yanımda, sarhoş olmuş bakışlarını üzerimden çekmeyen bu kadına karşı koymak dayanmaya çalıştığım en büyük acıydı. Lanet olsun... bana neden öyle bakıyordu ki?

Karanlık yolda arabayı kenara çekip ona sahip olmanın sınırında geziyordum. Dayanıyordum, eve gidene kadar dayanacaktım. Çektiğim acı bunun tam aksini kanıtlarcasına pantolonumu zorladıkça derin bir nefes aldım. Hayır bu boka kesinlikle dayanamayacaktım.

Masal, "Sedat," derken sesi fısıltı halindeydi. Kesinlikle şu anda daha sarhoştu, fark ediyordum. Ona bakmadan konuşmasını bekledim. Elini ileri doğru işaret ederek yolu gösterdi.

"Şuradan sola döneceksin." Gösterdiği yöne bakıp derin, sinirli bir nefes aldım.

"Emin misin, Masal?"

"Herhalde eminimin. Orası benim evim, sürekli gidip geliyorum," derken kaşlarını çattığını anlamam için yüzüne bakmama gerek yoktu.

"Masal!" dedim dişlerimi sıkarken. "Madem orası sürekli senin gidip geldiğin evin, o zaman neden beni ters yönden döndürmeye çalıştığını söyler misin?" Sertleşen ses tonumu duyunca biraz bekledi ve sonra dudaklarının arasından sevimli kıkırtılar döküldü.

"Öyle mi yapıyorum? Hem daha dün orası ters yön değildi, ne zaman değiştirmişler?"  Yeniden kıkırdadı. Onun bahsettiği yerden dönmeden dümdüz devam ettim. Masal emniyet kemerini biraz esnetip yüzünü bana doğru çevirirken biraz daha yan döndü. Bana dikkatli bir şekilde baktığını hissediyordum.

"Aklıma başka şeyler getirdin," derken ufak bir çocuk gibi suratını asmıştı.

"Bunu nasıl yaptığımı açıklar mısın?"

"Gidip gelmek kelimeleri." Biraz durup derin bir iç çekti. "Bana seni hatırlatıyor." Merakla devam etmesini bekledim.

"Senin üzerimde olduğun ve bir ileri bir geri hareket ettiğin bir sürü anı canlandı gözümde." Direksiyonun hâkimiyetini bir süre kaybettiğimde sağa doğru sendeledik ama sonra hemen toparladım.

"O çeneni hemen kapat, Masal." Araba kullanırken dikkatimin daha önce hiç dağılmadığından emindim. Sanki çok normal bir konudan bahseder gibi rahat, aynı zamanda önemli bir bilgi verir gibi ciddi olması aklımı bulandırmıştı. Yanımda çırılçıplak bir kadın olsa bile asla gözümü yoldan ayırmazdım. Ellerimin titremesi olacak şey değildi. Bu lanet olası kadında beni bu duruma düşüren şeyin ne olduğunu bilmiyordum.

"Ama konuşmak istiyorum. Seni nasıl istediğimi anlatmak istiyorum. Bedenimden dolup taşan şeyi sana göster-" Elimi uzatıp dudaklarına sımsıkı bastırdım.

"Ben bu siktiğimin metal yığınını evinin kapısının önüne tek parça halinde park edene kadar o lanet dudaklarını sımsıkı kapalı tutacaksın. Asla konuşmayacaksın. Gecenin karanlığında daracık bir arabanın içinde hızlıca içine girip en derinlerine sahip olmamı istemiyorsan sus, Masal. Sus da eve tek parça halinde varalım." Elimin altında kıvrılan dudaklarını hissettim.

Elini uzatıp ağzında duran parmaklarımı çekerken usulca okşadı. "Bunu istemediğimi de nereden çıkardın?"

"Ah, kahretsin Masal! Kapat o çeneni." Başını bir anda yola çevirip konuyu değiştirdi.

"Bu sefer eminim, işte burası," derken sanki büyük bir iş başarmış gibi sevindi. Onun dediği yoldan döndüm. Hâlâ pek emin olmasam da onu dinlemekten başka çarem yoktu. Geniş caddede biraz ilerledik ve sonunda durmam gereken yeri gösterdi. Siteye ait olduğu belli olan geniş otoparka girip arabamı gösterdiği yere park ettim. Hiç beklemeden kapımı açıp indim ve onun kapısına doğru ilerledim. Ben daha varamadan Masal kapıyı açıp çıkmıştı bile. Yanına gittiğimde belini arabaya dayamış beni izliyordu. Aralık kapıdan uzanıp çantasını aldım ve elimi beline doladım.