Forbidden Melodies..

Κεφαλαιο 6ο

Κεφάλαιο 6ο.

Ομολογώ οτι το επάγγελμα μου μπορεί να σου μεταδωσει πληθώρα αλλεπάλληλων συναισθημάτων.

Τα προβλήματα των ανθρώπων σήμερα μπορούσαν να ξεκινήσουν από το ελάχιστο, πράγμα αντιμετωπισημο.

Στα στενά τοιχώματα ομως του μυαλού τους, όλα φαντάζουν σαν άλυτα μυστήρια. Κανείς δεν σκέφτεται την δυστυχία του άλλου αλλά μεγαλοποιεί τον δικό του πόνο έτσι ώστε να φαντάζει σαν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο που, ακόμα και εάν μπορεί, δεν θέλει να το ξεπεράσει.

Έτσι κοιτα παθητικά τον τοίχο χωρίς να ενεργεί και να δοκιμάζει τρόπους που θα τον έκαναν να περάσει στην άλλη πλευρά.

Είναι αλήθεια όμως πώς για την ευτυχία πρέπει να θυσιασεις αρκετά πράγματα και να υποστεις μεγάλες σκοτουρες.

Το αποτέλεσμα όμως θα ναι αυτό στο τέλος θα ανταμείψει τον αγώνα σου και θα γεμισει τα σωθικά σου.

Άλλωστε μετά από μία βροχερή μέρα που σου χαλάσει τα σχέδια και σου δημιουργει χίλια εμπόδια, ακόμα και τότε, εσύ θα παραμείνεις να κοιτάς την ομορφιά του ουράνιου τόξου που θα σχηματίσει έπειτα.

Θαυμάζοντας το πώς μπορεί να μετατρέψει τον ουρανό σε καμβά στη συλλογή του καλύτερου ζωγράφου.

Απλα και μόνο ρίχνοντας καποιες πινελιές από χρώματα του ροζ, του μωβ και του μπλε.

Άλλωστε, αυτό αποζητά και η ίδια η ζωή.

Κάποιος να της ρίξει λίγο από το χρώμα της έτσι ώστε να αλλάξει ριζικά, να δει τον κόσμο από άλλη σκοπιά.

Η δουλειά μου με κάνει να ξεχνώ τη δική μου ζωή.

Το μυαλό μου απλά παγιωνει τα δικά μου προβλήματα και στρέφει το ενδιαφέρον του στα προβλήματα των ανθρώπων εκείνων που με τα μάτια τους με παρακαλανε να τους δείξω που να βρουν χρώματα και πινέλα έτσι ώστε να χρωματίσουν και αυτοί την δική τους ζωή.

Είναι δύσκολο, και πολλές φορες όταν φεύγω από τη δουλειά νιώθω ένα πόνο να στέκεται πάνω στο στήθος μου.

Ήταν τρομακτικό το ποσό εύκολα κάποιος μπορεί να χάσει την χαρά και την θέληση του.