Forbidden Melodies..

Κεφαλαιο 10ο

Κεφάλαιο 10

Μετά από μισή ώρα προετοιμασίας καταφτασαμε στο μπαρ το οποίο δούλευε η Μαντ.

Επιπλοκές στον δρόμο αυτή τη φορά δεν υπήρχαν αλλά ούτε και κίνηση για να μας καθυστερήσει.

Το γνώριμο συναίσθημα της κούρασης φαίνεται δεν είχε επισκεφθεί το σώμα μου μιας και τη θέση του είχε πάρει ο ενθουσιασμός. Άπλετος απο δαυτον έκανε τσάρκες στον οργανισμό μου αυτήν την στιγμή.

Η μνήμη μου δεν μπορούσε να ανακαλέσει στην επιφάνεια την τελευταία φορά που είχα πάει σε πάρτυ.

Ο Ται ποτέ δεν ήταν υπέρ των παρτυ.

Τα μεγάλα πλήθη και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ δεν εφάπτονταν με τον χαρακτήρα του.

Έτσι, προσπαθούσα και εγώ η ίδια να τα αποφεύγω για χάρη του, μιας και τότε για εκείνον θα μπορούσα να κινήσω γη και ουρανό εάν και μόνο μου το ζητούσε.

Άλλωστε, είχαμε πολλά χρόνια διάφορα και δεν ήταν πρέπον όπως έλεγε για έναν γιατρό να συχνάζει σε κλαμπ και να πίνει όταν ο ίδιος απαγορευε στους ασθενείς του την οινοποσία.

Και με αυτό το επιχείρημα του,απότομα σταματούσε κάθε απόπειρα μου για να πάμε σε ένα πάρτυ.

Μπορούσα να καταλάβω τις απαιτήσεις που είχε, δεν ήταν παράλογες στα αυτιά μου.

Τα χαλινάρια της δικής του δουλειάς ήταν πολύ πιο σφιγμένα απότι στην δική μου. Ενόσω, εγώ γνώριζα τις αποχρώσεις του χαρακτήρα θεραπευόμενων που είχαν υποστεί πληγές εκείνος προσπαθουσε να γιατρέψει τις εξωτερικές.

Και οι δυο είχαμε έναν κοινό σκοπό.

Να αντιμετωπίσουμε τον πόνο που βιώνει ο συνάνθρωπος.

Έτσι η απαγορευμένη λέξη "πάρτυ" δεν βγήκε ποτέ ξανά από τα χείλη μου σαν κάποιος να είχε πάρει ένα σφουγγάρι και την είχε σβήσει από το λεξιλόγιο μου.

Και σήμερα ήταν σαν να δοκίμαζα ξανά εκείνον τον απαγορευμένο καρπό τον οποίο απεγνωσμένα ήθελα να γευτώ.

Στο καλο ο Τάιλερ και οι αντιλήψεις του.

Ή στο κακό, έτσι ώστε η ατμόσφαιρα να είναι ίδια με εκείνη της ψυχής του.