Forbidden Melodies..

*Κεφάλαιο 23*

Επειδή κάποιοι ανέφεραν ότι δεν μπορούν να το δουν ολόκληρο.. Οποτε, σε περίπτωση που δεν το εμφανίζει.
Επίσης κόβει τις λέξεις, επαναλαμβάνει τις φράσεις..
ΘΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΩ..

~~~~~~••••~~~~~~

-->Για όσους δεν αισθάνονται βολικά με σκηνές σεξ ας παραλείψουν το κεφάλαιο αυτό.
Συστήνεται σε άτομα 15 και ανω.(!)

~~~~~~~••••~~~~~~~

Η διαδρομή μέχρι το σπίτι του ήταν αποπνικτική.  Όπου και εάν κοιτούσες έβλεπες ανείπωτα λόγια, και ένταση, μια ένταση από εκείνες που νιώθεις να περνάνε τα χέρια τους στο λαιμό τους και να σε πνίγουν.
Ήθελα να νιώσω τα χέρια του πάνω μου, να τον νιώσω.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο προσπαθώντας να καθησυχάσω το θεριό μέσα μου.

Άδικος κόπος, οι σκέψεις αυτές έπαιζες κατ' επανάληψη στο μυαλό μου.

Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω τα αποθέματα της λογικής μου αλλά δεν δέχονταν να πάρουν τα ηνία, αυτά είχα ήδη κυριεύτει από τον πόθο και τα συναισθήματα.

Το αμάξι σταμάτησε απότομα και έμεινα να κοιτάω τον χώρο έξω από το τζάμι.

Μακριά από τα φώτα της πόλης, κοντά στην θάλασσα, κοντά στον παράδεισο.

Το σπίτι του για την ακρίβεια ήταν ένα αρκετά μεγάλο τροχόσπιτο πάνω στην άμμο.

Η αλμύρα, η φουρτούνα στην ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την απλότητα του τροχόσπιτου με έκαναν να χαμογελάσω αυθόρμητα.

Τελικά δεν είναι όλα όπως φαίνονται τελικα.

Κοιταξα ξανά το τροχόσπιτο.

Μάλλον θα του άρεσε να ξεφεύγει συχνά από το μέρος αυτό..

Να ταξιδεύει ισως, και σε ποιον δεν αρέσει να ξεφεύγει από την πραγματικότητα; Από τους ιστούς των προβλημάτων του που τον καθιστούν ακίνητο και ευάλωτο;

"Πάμε;" είπε ανοίγοντας την πόρτα του τροχοσπιτου, αρκετός χρόνος χάθηκε. Έτσι και αλλιώς το πλάνο ήταν ξεκάθαρο, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Αυτές ήταν για αύριο το βράδυ, με ένα ποτήρι κρασί και την μοναξιά.

"Είσαι σίγουρος ότι θα είναι άνετα εδώ;" είπα σκεπτόμενη το μέγεθος του σπιτιού του.