Forbidden Melodies..

Κεφαλαιο 9ο

Κεφάλαιο 9ο

Κοίταξα την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη. Παλιότερα, όταν το μυαλό μου βάφαταν μαύρο και αρνιόταν κατηγορηματικά να επιτρέψει την εισχώρηση μία θετικής σκέψης σε δ'αυτο, θα πήγαινα μπροστά σε ένα καθρέφτη και θα μιλούσα στον εαυτό μου.

Τρελό, έτσι δεν είναι;

Συνήθως, απλά θα έδινα  εντολές και θα προσπαθούσα να δω από διαφορετική σκοπιά το θέμα εκείνο το οποίο θα κέντριζε την προσοχή μου.

Αυτή τη φορά όμως, το μόνο που έβλεπα ήταν μία γυναίκα που προσπαθούσε να κρύψει τον πόνο της φοβούμενη μήπως κάποιο κομμάτι του ξεφύγει και γίνει εμφανές στους αλλους.

Δεν υπήρχε αμφισβήτηση για το γεγονός ότι ψυχικά πονούσα. Απλά υπήρχαν και κόκκοι θυμου που έκαιγαν σιγά σιγά  τα σωθικά μου.

Ξεφυσησα, η χειρότερη νόσος του μυαλού ήταν η μνήμη.
Η μνήμη η οποία είναι σε θέση να  ανακαλεί γεγονότα τα οποία δεν είναι καθόλου ευχάριστα χωρίς οι ίδιοι να το ζητήσουμε.

Απλά, είχα πάρει μία απόφαση. Όσο θα εμένα εδώ οι θλιβερές σκηνές θα ανήκαν στο παρελθόν και στην θέση τους θα έφτιαχνα καινούργιες, όμορφες που θα προκαλούσαν χαμόγελο σε όποιον τις ακουγε.

Κοίταξα ξανά στον καθρέφτη και αυτή τη φορά χαμογέλασα. Ήμουν έτοιμη για ότι και εάν προέκυπτε.

Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και η Μαντ προσγειώθηκε με δύναμη πάνω στο κρεβάτι. Χαμογέλασα με το πνεύμα που κουβαλούσε η Μαντ. Ευχάριστο, παιδικό χωρίς καμία έγνοια στον κοσμο.

Δεν είχε αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Σχεδόν προκαλούσε και το δικό μου να ακολουθήσει τον ίδιο ξέφρενο ρυθμό που χόρευε το πνεύμα της φίλης μου.

"Να φανταστώ θέλεις να μου προτείνεις κάτι;" είπα καθως κάθισα στην καρέκλα δίπλα του κρεβατιού σταυρώνοντας τα χέρια μου.

"Μερικές φορές αναρωτιέμαι εάν σε βοηθάει το επάγγελμα σου να διαβάζεις τους άλλους ή απλά εγώ είμαι ανοιχτό βιβλίο" είπε απεγνωσμένα ρίχνοντας το βάρος της πίσω στο πάπλωμα.

"Ίσως να ναι συνδυασμός και από τα δύο Μαντ" είπα γελώντας.

"Σκεφτόμουν, να πάμε καμιά βόλτα στην πόλη να φρεσκαρεις την μνήμη σου. Ξέρεις, να ξεχάστεις και να καταλάβεις ότι κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσεις να βοηθας και την δικιά σου ζωή εκτός των άλλων" είπε με σοβαρό ύφος. Και δεν μπορώ να της φέρω αντίρρηση, όντως είχε δίκαιο σε αυτό που ελεγε.