Forbidden Melodies..

Κεφαλαιο 20ο

Κεφάλαιο 20

Έκανα ένα βήμα και επεξεργάστηκα τον νέο που στεκόταν απέναντι μου.
Το πρόσωπο του πλαισίωναν ξανθιές μπούκλες ενώ τα μάτια του ακτινοβολούσαν μία φωτεινή απόχρωση του μπλε.
Το χρώμα του όμως δεν μπορούσε να αγγίξει την ομορφιά που μετέδιδαν τα ματια του Τζακ.
Ασυνείδητα επεξεργάστηκα και το υπόλοιπο σώμα του προσπαθώντας να αναλύσω κάποιο κρυφό μήνυμα που περνούσε η στάση του σώματος του.

"Σε γνωρίζω λοιπόν, Καρολάιν" άκουσα μία βαριά αλλά γλυκιά φωνή να λέει βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

"Με γνωρίζεις όντως. Την τελευταία φορά υπήρξαν κάποιες επιπλοκές" είπα χρωματιζοντας την φωνή με μία νοσταλγική απόχρωση.
Ασυνείδητα ο τόνος μου κράτησε μία πιο απόμακρη μελωδία.

Έφερα στο μυαλό μου τον Τζακ.
Ήθελα χρόνο για αυτόν τον άνθρωπο.
Έπρεπε πρώτα να κολλήσω ξανά τα κομμάτια της καρδιάς μου για να αφεθω με εκείνον.
Μέχρι και εκείνος να με καταστρέψει είτε με τον πιο γλυκό τρόπο.
Είτε με τον πιο βίαιο.

"Εδώ είμαστε λοιπόν, κάνουμε μία νέα αρχή." Είπε και γύρισε το σώμα του στην άκρη έτσι ώστε να περάσω.

Χαμογέλασα με την κίνηση του και ώθησα το σώμα μου μακριά από την ζεστασιά του σπιτιού.

"Πως θα πάμε στο μπαρ;" ρώτησα και έψαξα με την μάτια μου για κάποιο μεταφορικό μέσο.
Η κενότητα του τοπίου όμως χαιρέτησε το βλέμμα μου χωρίς να του παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες.

"Εχω παρκάρει στο επόμενο στενό. Ακολούθησε με." είπε και πέρασε το χέρι του πίσω στην πλάτη μου οδηγώντας το σώμα μου στην ίδια πορεία με το δικό του.

Να πάρει, μόνο εμένα αυτές οι ατάκες μου θύμιζαν εκείνες ενός δολοφόνου πριν εκτελέσει το θύμα του;
Σαν να έχουν ξεφύγει από το μυαλό ενός διαβολικός ατόμου που είναι έτοιμο να κατασπαράξει το δόλωμα του.

Κοίταξα μία ακόμη φορά τον Γκρεγκ και έπειτα συνέχισα να κοιτάω προς το μονοπάτι που με οδηγούσε.

Ίσως απλά βαθιά μέσα μου να ηλπιζα πως στην θέση του θα έρθει ένας λανθασμένος Γκρεγκ.

"Και, αυτό ήταν; Δεν είπατε τίποτα άλλο;" είπε η Μαντ κοιτώντας με γεμάτη προσμονή.
Ο ενθουσιασμός ξεχυλιζε από το σώμα της και εκπέμποταν και στον χώρο γύρω μας.
Όμως σε αντίθεση με εκείνη η διάθεση μου είχε παραμείνει σε χαμηλά ακόμη επίπεδα.
"Ναι, μιλήσαμε γενικά. Κανένα ενδιαφέρον. Έληξε αυτό το θέμα" είπα αδιάφορα πίνοντας αλλη μια γουλια από την βότκα μου.
Στην απάντηση μου εκείνη κίνησε αποδοκιμαστικα το κεφάλι της και έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου.
"Ειλικρινά, ποτέ δεν θα καταλάβω τα κριτήρια επιλογής σου.." είπε ειρωνικά υπενθυμίζοντας μου όλες τις προηγούμενες επιλογές μου.
Η αλήθεια ήταν πως διαολε το μυαλό μου κάθε φορά που κοιτούσα τον Γκρεγκ ζωγράφιζε τα μάτια του Τζακ.
Μα ήταν δυνατόν να τον σκέφτομαι τόσο πολύ;
Έναν άγνωστο;

Κοίταξα ξανά την Μαντ που τώρα κοιτούσε προκλητικά τον Αλεκ και εκείνος ως απαντηση της έδειξε τις τουλετες.
Υπέροχα, σκέφτηκα σαρκαστικά και στριφογυρισα τα μάτια μου.
"Δεν θα αργήσω" μου ψιθύρισε η Μαντ και γέλασε σαν μικρό παιδί.
"Είμαι σίγουρη" της είπα ειρωνικά αλλά πραγματικά χαίρομουν που την έβλεπα τόσο χαρούμενη.

Κοίταξα αδιάφορα έξω από το τζάμι του παραθύρου το μέρος εκείνο που μου τραβούσε την προσοχή σε αυτό το μέρος.
Τη θάλασσα.
Γαλήνια, γεμάτη μυστικά αλλά ταυτοχρονα επικίνδυνη απειλώντας να ρημάξει κάθε εκατοστό του σώματός σου.

"Μήπως θα μπορούσα να μάθω τι σκέφτεσαι Καρ;" άκουσα μία ανδρική φωνή από πίσω μου να λέει και αμέσως το κεφάλι μου γύρισε απότομα κοιτάζοντας τον όμορφο αυτόν άνδρα..

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Okey, άργησα παρά πολύ για ανανέωση.
Δέχομαι να με σκοτώσετε.😌

Τα διαγωνίσματα πήραν φωτιά.🙅

Συγγνώμη φελαζ.😓

Πως είστε όμως?! Απολαμβάνετε Πάσχα?!

•>Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μόνιμους υποστηριχτές του βιβλίου.
Σας λατρεύω.(!)

Μέχρι την επόμενη ανανέωση..

Πολλά φιλιαα 💘💘

-Τεοο(Ντορ)☯

✍Vote&Comment✍
Είναι πολύ σημαντικό.