Annie

9

<<Ουαου >> βγάζει εκείνος ένα επιφώνημα έκπληξης. <<Είσαι...>> μοιάζει να χάνει τα λόγια του από το θέαμα. Ξεροκαταπίνει, παίρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει <<Είσαι υπέροχη>> λέει και χαμογελάει.

<<Σε ευχαριστώ πολύ>> του απαντάει εκείνη με ένα πλατύ χαμόγελο και πλησιάζει πιο πολύ στον αγαπημένο της. Πλέον τους χώριζε μόνο ένα βήμα. Σε ένα βήμα θα ήταν αγκαλιά. Εκείνος ήταν που πλησίασε και μίκρυνε την απόσταση μεταξύ τους. Το πρόσωπά τους ήταν τόσο κοντά. Ο ένας ένιωθε την ανάσα του άλλου. Ζέστη μέσα στην παγωνιά του φθινοπώρου. Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα αμοιβαίο και παθιασμένο φιλί.

<<Πάμε >> της είπε μόλις τελείωσε το φιλί. Ωστόσο, δεν άντεξε και την ξανά φίλησε.

<<Ναι, πάμε. >> είπε εκείνη μετά το δεύτερο φιλί.

Ξεκίνησαν να περπατάνε πιασμένοι χέρι-χέρι. Προορισμός; Ένα από τα λιγοστά μπαράκια που βρίσκονται στο λιμάνι. Περπατούσαν και μιλούσαν για πολλά. Μα αυτό που απασχολούσε και τους δύο ήταν πότε θα ξαναγίνει. Ήθελαν να ξανακάνουν έρωτα. Να ενωθούν ξανά.

Η Άννυ είχε απορροφηθεί τόσο πολύ από την κουβέντα που δεν κατάλαβε πότε έφτασαν στο λιμάνι. Μόνο όταν άκουσε την δυνατή μουσική συνειδητοποίησε πως είχαν κιόλας φτάσει. Προχώρησε προς το αγαπημένο της μαγαζί αλλά ένιωσε το χέρι του καλού της να την σταματάει.

<<Άννυ μου, δεν θα πάμε εδώ απόψε.>> της είπε με έναν γλυκό τόνο.

<<Μα γιατί;>> κλαψούρισε ναζιάρικα. <<Είναι το καλύτερο μαγαζί.>>

<<Γιατί έχω αλλά στο μυαλό μου>> της απάντησε κοφτά.

Η Άννυ άρχισε να φτιάχνει εικόνες με την φαντασία της. Οι δυο τους στην παραλια. Αγκαλιά. Να φιλιούνται. Και μετά να ξαπλώνουν στα χαλίκια και εκείνος να την κάνει δική του.

<<Άννυ>> άκουσε την απορημένη φωνή του αγαπημένου της. Κατάλαβε πως τα μάτια της ήταν κλειστά και πως είχε ένα μεγάλο χαζό χαμόγελο. <<Είσαι καλά; Τι έπαθες; >> την ρώτησε ανήσυχος.

<<Απλά σκεφτόμουν>> απάντησε και άνοιξε τα μάτια της.

<< Είσαι σίγουρα καλά;>>

Η Άννυ κατάλαβε τον φόβο στην φωνή του.

<<Ναι αγάπη μου>> του αποκρίνεται και του δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη. <<Λοιπόν, που θα πάμε;>>

<< Δώσε μου το χέρι σου και θα δεις>> είπε αυτός.

Η Άννυ μηχανικά σχεδόν άπλωσε το χέρι της στο δικό του. Ένιωθε την παλάμη του ζέστη και άρχισε να αναπολεί την θερμή που είχε το κορμί του εκείνο το βράδυ. Την νύχτα που του δόθηκε ολοκληρωτικά.

Αυτά σκεφτόταν όταν ξαφνικά την σταμάτησε εκείνος. Είχαν σταματήσει μπροστά στο λιμάνι, στο αποκαλούμενο "Μεντένι". Εκείνος άφησε το χέρι της Άννυ και το άπλωσε σε έναν άγνωστο. Ήταν ένα ψηλό παιδί και φαινόταν αρκετά συμπαθής. Είχε αφεθεί στις σκέψεις της όταν ένιωσε το χέρι του καλού της στην μέση της.

Την τράβηξε ελαφρά προς το μέρος του. Αυτή δεν μίλησε. Χαμήλωσε το κεφάλι ντροπαλά και κοκκίνησε ελαφρώς.

<< Ο Σωτήρης είναι ένας πολύ καλός μου φίλος.>> είπε εκείνος.

Ο Σωτήρης άπλωσε το χέρι του για να χαιρετήσει. Η Άννυ αρχικά δίστασε όμως τελικά ανταποκρίθηκε στον χαιρετισμό του.

<<Άννυ >> αποκρίθηκε δειλά.

<<Το ξέρω>> είπε ο Σωτήρης γλυκά. << Έχω ακούσει τόσα για σένα>>

Η Άννυ κοκκίνησε ακόμα πιο πολύ. Ώστε ο καλός της μιλούσε για εκείνη. Και μάλιστα πολύ. Ένιωσε τα μάγουλα της να καίνε και ένα σμήνος πεταλούδες να κάνει βόλτες στο στομάχι της. Τον είχε ξανά ερωτευτεί.

<<Εγώ λέω να πάρουμε μπύρες και να αράξουμε μεντένι. Τι λέτε;>> είπε ο Σωτήρης.

<<Άννυ μου, έχεις πρόβλημα;>> την ρώτησε ο αγαπημένος της.

<<Όχι. Κανένα απολύτως.>>

Τι να του έλεγε; Πως είχε; Δεν της άρεσε να αράζει στο μεντένι. Πόσο μάλλον με ένα τέτοιο ντύσιμο. Είχε βάλει ότι καλύτερο για να πάνε σε κλαμπ. Πως του ήρθε του Σωτήρη η ιδέα;

Όπως και να είχε το πράγμα, ήταν πλέον αργά. Είχε ήδη δεχτεί. Έτσι κι έγινε. Πήγαν στο πιο κοντινό περίπτερο, αγόρασαν κάμποσες μπύρες και κάθισαν να τις πιουν. Είπαν πολλά. Γέλασαν και ήρθαν πιο κοντά. Πλέον είχαν γίνει τρεις πολύ καλοί φίλοι.

Η Άννυ άδειαζε το ένα κουτάκι μπύρα μετά το άλλο. Είχε πιεί πολύ. Ήρθε η ώρα να γυρίσει σπίτι. Σηκώθηκε και χαιρέτησε τον Σωτήρη. Προσπάθησε να κάνει ένα βήμα αλλά παραπάτησε. Είχε μεθύσει για πρώτη φορά στη ζωή της. Ήξερε πως την επόμενη μέρα δεν θα θυμάται τίποτα. Δεν ήταν σε θέση να γυρίσει μόνη. Ο καλός της θα την βοηθούσε.

Καινούριο κεφάλαιο!! Μέσα σε λίγες μόνο μέρες έβαλα δύο...

Λοιπόν περιμένω σχόλια και αν θέλετε βάζετε ένα αστεράκι...

Θα προσπαθήσω το επόμενο να είναι σύντομα...

Α... Άλλαξα και εξώφυλλο... Ναι βέβαια... Το βαρέθηκα το άλλο...

Τέλος πάντων

Τα λέμε

Γειά σας!!!