Annie

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ο μήνας έχει 21 Δεκεμβρίου 2016. Θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη που έφτασε η εποχή των Χριστούγεννων. Όμως όσο σκέφτομαι τα περασμένα τόσο πιο πολύ μελαγχολώ.

Ξέρω ότι είναι η πρώτη φορά που κρατώ ημερολόγιο, όμως νιώθω πως το έχω ανάγκη. Θα σου αναφέρω περιληπτικά όσα έζησα τα τελευταία χρόνια για να μπορέσεις να καταλάβεις τις δύσκολες μέρες που περνώ.

Πριν από τρία χρόνια περίπου τα είχα με τον Τριαντάφυλλο. Κάποια μέρα, όπως καθόμασταν στο σπίτι της θείας του, άρχισε να με φιλάει με πάθος. Και τότε, μου ζήτησε να προχωρήσω μαζί του. Αν και στην αρχή φοβήθηκα -μιας και ήταν η πρώτη μου φορά - κατέληξα να ξεκινάω εγώ όλη την φάση. Απλά γιατί πίστεψα πώς είμαι έτοιμη. Όμως την τελευταία στιγμή φάνηκα δειλή στα μάτια του. Καλά κατάλαβες... Δεν έγινε τίποτα εκείνο το βράδυ. Και φυσικά πότε δεν έγινε κάτι περισσότερο μαζί του.

Λίγους μήνες μετά χωρίσαμε. Βλέπεις, όχι μόνο του φάνηκε λάθος που δεν κάναμε έρωτα αλλά με γέμισε με τύψεις για κάτι που δεν έκανα. Πίστεψε πως πήγα και έκανα έρωτα με έναν φίλο του, τον Σωτήρη. Μα ήταν τρελός; Εγώ ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε αυτόν...

Τον αγαπούσα. Τουλάχιστον έτσι πίστευα τότε.

Όμως με χώρισε και όλα τελείωσαν εκεί. Και φέρθηκε σαν γυναικουλα. Δεν βρήκε καν το θάρρος να έρθει να μου μιλήσει στα ίσια. Με πήρε τηλέφωνο για να τελειώσει ότι είχαμε. Πόσο φθηνό;

Τότε έκλαιγα συνέχεια. Ένιωθα πόνο. Η καρδιά μου πονούσε. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήταν η πρώτη απογοήτευση που έζησα. Ή πιο ορθά η πρώτη ερωτική απογοήτευση. Μα ήμουν αφελής.

Και μετά... Απλά βρήκα άλλον. Εντάξει στην αρχή ενοχλήθηκα που με άφησε και τον ήθελα πίσω. Μα έπρεπε να βάλω ένα τέλος και το έκανα.

Παρηγοριά βρήκα στην αγκαλιά του Σωτήρη. Ναι, του φίλου του. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και κατάλαβα πως του άρεσα. Το έβλεπα στις εκφράσεις του, στις κινήσεις του στα μάτια του.

Και είπα "δεν κάνω κάτι για να ξεχάσω τον Τριαντάφυλλο". Ε λοιπόν, έκανα. Όχι έρωτα... Δεν ήθελα. Δεν ήμουν ερωτευμένη. Απλά ήμασταν μαζί. Ανταλλάξαμε κάποια φιλιά, μερικές αγκαλιές και κάμποσα χάδια. Μετά... Τράβηξα μια κόκκινη γραμμή. Ήταν θέμα χρόνου να τελειώσει. Αφού δεν ένιωθα τίποτα.

Κάπως έτσι πέρασε το 2014.

Και τι κατάλαβα ? Έμεινα μόνη. Ή ίσως να είχα την Έλενα. Κολλητή μου.