TIPKISININ FARKLISI

AA.37

EZGİ;

"Asi bekle nolur " hala inatla ,bizi dinlesin diye koşarken arkasından bağırıyorduk Gülçin'le..

Ama Asi cadı dinler mi hiç?!

Arabasını es geçip Üniversitenin ana kapısından koşturarak caddeye çıktığı an,yoldan gelen  araba Asi'yi farkedip frene bassa da,duramadı..

Yavaş çekime aldı kendini bi anda dünya..

Araba Asi'ye yandan vurmasıyla içimde birşeyler koptu  ,Asi'yse arabanın üstünden kukla misali savrulup yere düştü.

Gülçin çığlık  koparırken, yaşadığım şokla dizlerim daha fazla taşıyamadı beni , yere düştüm..İnsanlar toplanmaya başlamıştı bile etrafına.Biri ambulans diye bağırıyordu..

Kulaklarım uğuldamaya başladı..Hayır,Alev'den sonra olmaz..olmaz Asi yapma ! Lütfen,seni de kaybedemem..

Gözyaşlarımdan önümü görecek halim kalmamıştı..Gülçin'de yazık !
Bir yandan ağlıyor bir yandan beni kaldırmaya uğraşıyordu...

Asi'nin yanında olmalıyım..!!

Zorladım kendimi,son bi güçle yerimden kalkıp Asi'ye doğru koşmaya başladık tekrar..

Yara yara, insan selinin arasından gecerken "Asi" diye bağırıyordum..
Belki uyanırdı duyarsa..

Onu tanıdığımızı anlamış olmalılar ki,kenara çekildiler biz aralarından geçtikçe..sonunda yanına vardığımızda birkez daha şoka girdim..Gülçin'le beraber,yanına çöküp elini tuttuk.
Başının bi tarafından kan akıyordu yüzü ise bembeyaz..Melek gibiydi ..

Ambulans sesini duyar duymaz yola baktım.Sedye çıkarıp gelen görevliler, Asi'yi sarsmadan boyunluk takıp sedyeye aldılar..ambulansa bindirdiklerinde Gülçin'le bende hemen ardından  ambulansa bindik..

Fatih!..Fatih'e haber vermem  lazım..lazım da nasıl verilir bu haber ,kabus gibi!!

Çantamdan çıkardığım telefonla son bi gayret daha deyip ,Fatih'i aradım..Onlar Asrın'la naptılar acaba?..Ahh Asrın ..İnanamıyorum  sana ya!..

Fatih'in "efendim hayatım" demesiyle irkildim.

"Hayatım.."diye söze başladım da , kolay söylenebilir yanı yok ki bunun..

o yüzden pat diye;

"Asi..Asi kaza geçirdi,araba çarptı ambulansla hastaneye gidiyoruz" diye bi çırpıda söyledim..Ses kesildi,kesin oda şoka girdi.

"Hangi hastane?" Dedi minicik bi sesle..

"Memorial hastanesine gidiyoruz,en yakın  orası..Gelin çabuk,korkuyorum Fatih" deyip kapattım.

Ağlamalarım Asi'nin yüzüne baktıkça çoğalıyordu.

Gülçin ağlarken bi yandan elimi kuvvet  verircesine sıktı bende ona sarıldım..

Bir asır gibi geçen 10 dakikadan sonra hastane önüne vardık. Ambulaensın kapısını açıp onu hızla kapıdan geçirip hastane  içine aldılar Acildeki doktorlar tarafından arkasından gitmek istediğimizde durdurulduk ve en zor kısma geldik;

İşte o an zaman durmuştu artık. .ne olacağını bilmeden beklemeye başladık..