TIPKISININ FARKLISI

AA.62

Düşünme Asi!!
Yoksa bu sefer önceki kadar şanslı olmayabilirsin!

Sakinleş,herşeyin bir çözümü vardır!

Beynimde oluşan baskıdan kurtulmaya çalışıyordum.Uğuldayan kulaklarım şiddetli bir baş dönmesi yaratıyordu.Dik tutamadığım kafamı dizlerime dayadım.

Merdivenlerden koşarak inen ayak sesleri ,susturmaya çalıştığım beynimde büyüdü sanki..

İlk gelen abimdi,telaşla ne olduğunu Asrın'dan öğrenmeye çalışıyordu.Babamda arkasından yetişmişti,yanında telaşla bana seslenen annemle.

Ben bu insanlara ne çok yürek çarpıntısı yaşatıyordum böyle.Haksızlıktı bu,üzülmelerini istemiyorum.
Ani gelen bilinçlenme, vücuduma sahip çıkarken baskı biraz olsun azalmıştı.

"Asi, neyin var?Nevin,doktoru arayın hemen"

"Fatih,oğlum kardeşini içeri taşıyalım"

Babam komutan misali herkese emirler yağdırıyordu.

Biranda bedenim yerden yükselince,baş dönmesi midemi çalkaladı.
Kusacaktım..elimi telaşla sallayıp midemin bulandığını ifadelerle anlatma çabam anlaşıldı sonunda,abimin üstüne kusmadan tekrar sert zemini hissettim.

Iykk!Evet,tahmin edileceği üzre köşkün merdivenlerine,yediğim tüm menüyü çıkardım.

Ağzımın içindeki safra tadından bu sefer midem bulandı,tekrar öğürmeme sebep oldu.
Asrın bir eliyle saçlarımı öne düşmesin diye geride tutup diğer eli alnımda, bu iğrenç sahneye aldırmadan yardım ediyordu.Ona bu hareketiyle birkez daha hayran oldum..

Bir iki saniye derin nefeslerle, temiz havayı içime çekerek oksijeni ciğerlerime yedirdiğimde biraz ferahlamıştım.

"Hayatım?Rahatladınmı biraz?diye sordu,hala eli saçlarımdaydı.

Kusmak  eylem olarak iğrenç görünsede,pratikte insanı acayip kendine getiriyor hakikaten. Boş midemle kendimi daha iyi hissediyordum şimdi.

Cevap bekleyen Asrın'ı ,kısa bir "Evet,daha iyiyim" cümlesiyle yanıtladım.Beynimdeki baskı hafif  başağrısına dönmüştü.
Ohh..çok şükür!Burnumda kanamamıştı daha öncekiler gibi.

-Yırttık kız Asi-dedim içimden..kefen dar geldi yola devam..içimden direnişimi kutluyordum.

Gülümser Kalfamın yanıbaşımdan bana uzattığı suyu içmemle boğazımdaki safrada biraz gitmişti.Teşekkür edip bardağı geri verdim.

Onlar sormadan elimi enseme götürdüm ağrı yayan kısmı hafifçe sıktırdım.

"Daha iyiyim,sonunda doktorun dediğini yapmayı başardım sanırım.Şuan baskı yok,sadece halsiz hissediyorum " diyerek yaptığım açıklama hepsini rahatlatmıştı.

Asrın sağ ,abim sol kolumdan girip benim yürümeme destek oldular ayaklandığımda.
Hayat ne garip?!
Olay olmadan önce sağlıklı çıktığım kapıdan,şimdi perişan halde geri giriyordum .

Hole girdiğimizde annem arkamızdan seslendi.

"Sağ taraftaki misafir odasına götürelim,merdivenleri çıkacak hali yok"
Düşünceli annem benim,hakikaten kalan enerjimi eve girene kadar tüketmiştim,merdivenlerle uğraşacak halim yoktu.

Genelde üst katlardaki odaları yatılı misafir ağırlamak için tercih ettiğimizden,holde pek kullanılmayan misafir odasını açtı annem, uzanabilmem için.

Oda; sade bembeyaz örtüyle kaplı çift kişilik yatak, birde çok yer kaplamayan beyaz elbise dolabı ile düzenlenmişti.

Yatağa uzandım,annem başıma yastıkla destek yaptı hemen .
"Yorma kendini annem,ben iyiyim şimdi.Geçti,sende üzülüp telaş yapma artık"
Elini tutup sıktım,gözleri dolsada, sözlerime tebessüm etti biraz.