TIPKISININ FARKLISI

AA.61

Sabah yerin dibine soktuğum dedem,belli ki bir delik bulup akşam vakti yeryüzüne çıkmış,çıkar çıkmazda bizim eve damlamıştı.

Niye geldi ki bu şimdi? Derdi ne? Tek bir kötü söz söylerse diye laflarımla dövmeye hazırladım kendimi.

-İkinci raund başlasın ,bahisleri görelim millet?
Kızılım gaza geldi hemen ,işi kumara döktü anında

-Ben bile bu çeneyle başa çıkamıyorum.Ki, ben onun iç sesiyim düşün yani ,tabiki de Asi'ye veriyorum bahsi.

Bunlarda iyice zıbıttılar ama..

"Yavruz,kim bu?"Dedemi gözlemleyen abime baktım.

"Ak sakallı dedem Abicim" diye sinirden dalga geçtim

Kıkırdamasını tutamayınca kuru öksürüğe çevirdi hemen.

Annem şişmiş gözlerle bana bakıp gülümserken,babam tam tersi endişeli,ne yapacağını bilemez haldeydi.

Tepkisizce , gözlerimi ,rengini aldığım gözlere diktim..Herşeye hazırlıklıydım.Düello için hayali kılıcımı çekip gözlerime yönlendirsemde karşılık göremeyince duraksadım.

"Asi.." .Titreyen bir ses,dolan gözler..

Hayır!! Yaşlı gözlerin dolmasına hazırlıklı değildim ben..
Titreyen bir sese hele hiç..
Çalışmadığım yerden sormasanıza ya!!

Herkesin gözü üzerimdeyken,ben dışa vurduğum tepkisizliğimle o sırada içimi baltalıyordum.

Yıllarca aile olmanın hayalini kurup,bir yandan bilmeden beni sokağa attıklarını zannederek sabahladığım kaç gece devirmiştim..
Mehmet ve Güzide Hanzade ikilisi ise sahip çıkmak yerine sırf kendilerini düşünüp senelerce biricik kızından sevgilerini esirgemişlerdi.

"Asi ,kızım..güzel torunum benim"

Gittikçe dolan gözlere duvarlarım çatlamaya başlasada yıkılmadı.

"Buraya neden geldin ?" Ters konuşmam iyice gözlerini yaşartsada,gardımı indirmedim.Ta ki sorduğum soruma hiç ummadığım bir cevap gelene dek..

"Af dilemeye.."

Abim kafasını bana çevirip keskin bir bakış attı.

"Ateşli bir hastalık geçirmiyosun değil mi?" diye sorma gereği duydum dedeme.

Abimin kıkırtısına başta dedem,ardından annem ve babam eklendi .Hatta salon kapısı ardındanda ses duyduğuma eminim..Seni pamuk seni...

"Ben sadece senden değil,damadımdan ve bilhassa bunca senedir burnumda tüten kızımdan da af dilemeye geldim."

Söyleyecekleri belli ki hiç yapmadığı bir konuşma tarzı olacaktıki dikkatli seçer gibi tane tane konuşuyordu.

"Biz babamızdan atamızdan Hanzade soyisminin önemini her saniye duyarak büyütüldük,kendimizden başkasına tamah etmedik.Onlara göre doğru olan buydu ve bu şekilde kaç nesil geldik.Taki annen babanla evlenmek isteyinceye kadar.Sözümü dinlemeyip reddetti.Birazda erkek evlat isteyişimde engeldi baba kız olmamıza,şimdi ne kadar hatalı olduğumu görüyorum "

Dönüp anneme baktığında bende gözlerimi anneme çevirdim.Gözyaşları iniyordu ağır ağır,senelerin kiri pasını atarmışcasına.Babasına tebessüm etti.

"Güzide hanım hep yanımda bana yön gösteren,arkamı toparlayan kişi olmuştur,çünkü ne kadar dışa vurmamaya çabalasamda çoğu konuda kendime güvensizliğim benim onu en büyük destekçim yaptı.Asi,annneannen çok hasta kızım.Şimdi aradaki farkı o hasta olduğundan bu yana ayırt ediyorum.Kızını çok seviyor bunu kaç kez uykusunda adını sayıkladığından biliyorum,ancak kopasıca hırsı ve mağrur duruşu kendisinin en büyük düşmanı oldu hep,bunu bugün daha net kavradım,benide aynı gaflete sürükledi "