Katil ile Oyun

KİO-2

Merhaba, nasılsınız? Ben çok iyiyim. İlk günümüzden gizem/gerilimde #177, üçüncü günümüzden #77. olduk! İyi ki varsınız, çok teşekkür ederim hepinize <3
Ayrıca, facebook grubumuza gelin lütfen! Elif Çakmak Hikayeleri - Wattpad adı ile bulabilirsiniz. Eğer grupta aktiflik artarsa hem yeni bölümlerden kesitler gelecek, hem de eğlenceli etkinlikler yapacağız! İlerleyen süreçte parodiler bile olabilir :)

Her neyse, çok bekletmeden sizi bölüme alayım. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin, olur mu?

***

“Siyah boyayı sürdüm tuvalime, karanlığı resmetmek için. Fakat beceremedim, elime yüzüme bulaştırdım korkuyu, yalnızlığı...”

***

Bilgisayarın ekranını kapattım ve benden uzak bir yere ittirdim. Ayaklarımı korkuyla kendime çekerken, merakıma yenik düştüğüm için kendime kızdım. Meraklı bir insan mıydım? Kesinlikle. Ve bu duygu hep başıma iş açardı. Genellikle küçük ve hemen yırtabileceğim şeyler olurdu lakin bu hafife alınamayacak kadar ürpeticiydi. Az önce, tanımadığım bir adam ekrana yansımış ve "Katil benim." demişti. Oynadığım oyun zaten gerçek katillerden esinlenerek hazırlanmıştı, tüm bunlar beni daha da korkutuyordu.

Bir saat boyunca, hareket etmeden oturdum. Güneş ilk ışıkları ile kendini belli ederken, yatağa cenin pozisyonunda yattım. Bilgisayar ayaklarımın biraz ilerisinde duruyordu, ekran kapalı olduğu için biraz da olsa korkum hafiflemişti.

Gözkapaklarım artık isyan edercesine kapanmaya çalışıyordu. Peluş bulutuma sıkıca sarılarak uykunun kollarına kendimi teslim ettim.

***

Sanki biri beynimin içinde süpürge çalıştırıyormuş gibi hissederken gözlerimi hafifçe araladım. Görüntüm netleşince, elindeki süpürgeyle yeri kazımak istercesine süpüren annemi gördüm. Elektrikli süpürgenin çıkardığı ses o kadar yüksekti ki sanki beynimin içindeymiş gibi hissediyordum.

Ayaklarımı uzattığımda bilgisayarın orada olmadığını fark ettim, annem alıp kaldırmıştı. Yatakta rahatça esnedim ve doğruldum. Annem de o sırada süpürgeyi durdurdu.

"Anne sabah sabah bu gürültü ne ya?" dedim yatakta oturur pozisyona geçerken.

Annem gözlerini devirdi ve elini beline koydu. "Sabah mı? Saat dörde geliyor kızım."

Şaşkınlıkla telefonuma uzandım ve gerçekten dörde geldiğini gördüm. "Yuh, o kadar uyumuş muyum?"

Telefonu açtım ve whatsappa girdim. 'Yapışık Beşli' grubundan 1098 yeni mesaj olduğunu görünce tüm okuma isteğim kaçtı ve sadece aralara göz atarak olayları yakalamaya çalıştım.

Berk: Selam gençler!

Burak: Aleykümselam mümin kardeşim, hayırlı Cumalar...

Hazal: Bugün Çarşamba yalnız...

Tolga: Öyle nasıl yazıyorsunuz be?

Berk: Meslek sırrı bebeğim, herkes yapamaz.

Burak: İnternete yazınca çıkıyor yalnız...

İç çekerek ve bıkkınlıkla en aşağılara indim.

Tolga: Bugün Yıldız Kafe'ye gidelim mi gençler? Evde gün var, sıkıntıdan öldüm!