In love with the wrong girl

Chapter 1

Άρης POV

Ντριν....ντριν...ντριν...

Πω γαμώ το πρώτο ρολόι της ανθρωπότητας! Τι χτυπάς πρωί πρωί! Να με ξυπνήσεις θες!; Φυσικό το βρίσκω αφού είναι δευτέρα και πρέπει να πάω σε ένα τρομερό μέρος, που λέγεται...ΣΧΟΛΕΙΟ!Δηλαδή δώστε μου ένα λόγο να πηγαίνουμε τέτοια ώρα σχολείο! Ναι, όπως βλέπετε έχω ξεπεράσει το γεγονός ότι πρέπει να πηγαίνουμε κι όλας. Τέλος πάντων, ας σηκωθώ γιατί θα αργήσω πάλι και ποιος ακούει την καθηγήτρια. 

Σηκώθηκα έκανα τα βασικά και ντύθηκα. Πω, καλά! Μα ποιος είναι αυτός ο κούκλος που βλέπω στον καθρέφτη!; Α, ναι εγώ είμαι! Πάλι κούκλος είμαι!Βγαίνω, ανεβαίνω στο μωρό μου και πάω στο αγαπημένο μου μέρος! Το σχολείο! Να σημειωθεί η ειρωνία παρακαλώ. Που σου! Πάλι άργησα! Γαμώ την ομορφιά μου, γαμώ!Μπαίνω μέσα και όπως πάντα είμαι άτυχος! Πάλι την στρίγγλα έχουμε πρώτη ώρα!

Καθ: Άρη παιδί μου, τι ώρα είναι αυτή!; Θα μου πεις και που έρχεσαι, εντύπωση μου κάνει.

Άρης: Να μην σας κάνω την τιμή κυρία, να με διδάξετε!;

Καθ: Άρη παιδί μου, πάνε κάτσε και να μην επαναληφθεί!

Άρης: Σαφώς, κυρία!

Πάω να κάτσω στην θέση μου, καθώς όλος ο γυναικείος πληθυσμός με θαυμάζει, εκτός από εκείνη. Την Μαίρη. Ούτε βλέμμα δεν ρίχνει! Κοίταξε λίγο από δω ρε κοπέλα μου! Ναι, ξέρω, ένας τύπος σαν εμένα, που είναι μπλεγμένος με ναρκωτικά, φόνους κλπ και είναι και σε μαφία, θέλει ένα κορίτσι απεγνωσμένα!; Ε, ναι λοιπόν! Υποθέτω πως οι μαλακίες στα βιβλία αληθεύουν! Τα "κακά" αγόρια θέλουν τα "καλά" κορίτσια, που τους αλλάζουν τη ζωή. 

Με τόσες σκέψεις δεν κατάλαβα πότε έκατσα στη θέση μου. Καλά τι είναι ατά τα κινέζικα στον πίνακα!; Χριστό δεν καταλαβαίνω! Κι ο Αχιλλέας όμως δεν πάει πίσω.

Άρης: Τι βλέμμα είναι αυτό ρε; Από πότε έγινες αγελάδα!;

Αχιλ: Κοιτάτε ρε ποιος μιλάει! Να αναφέρω την φάτσα σου όταν...

Άρης Σκάσε Αχιλλέα!

Μαίρη: Μπορείτε να σταματήσετε!;

Η φωνή της μας διέκοψε. Τι φωνή είναι αυτή ρε φίλε! Μακάρι να μου μιλούσε κι άλλες φορές κι όχι μόνο για να πει πως την ενοχλώ!

Αχιλ: Γιατί ενοχλάμε!;

Λέει ο άλλος ο μαλάκας. Θυμίστε μου γιατί τον κάνω παρέα; Τον κλοτσάω διακριτικά, αλλά δυνατά, κάτω από το θρανίο κι αυτός βγάζει ένα επιφώνημα πόνου. Γυρνάει και με κοιτάει με ένα θυμωμένο βλέμμα, λες και φταίω εγώ! Αυτός το άρχισε αφού!

Άρης: Συγγνώμη Μαίρη. Δεν θα ξαναγίνει.

Μαίρη: Ας το ελπίσουμε.

Ώπα, ώπα, ώπα! Μόλις μου αγρίεψε; Α, δεν θα τα πάμε καλά!

Αφού σου αρέσει που δεν σε φοβάται!

Σκάσε εσύ! Ποιος σου μίλησε!; Δεν λέω, μ'αρέσει που δεν με φοβάται, αλλά εμένα θα μου μιλάει καλύτερα! Μην τα πάρω τώρα!

................................................

Να το πρώτο κεφάλαιο!😊😊 Ελπίζω να σας άρεσε ως αρχή! Βάλτε το πολύτιμο αστέρι 🌟σας, θα με βοηθούσε πολύ!😏 Λοιπόν αυτά από εμένα! Αν σας άρεσε σχολιάστε, ψηφίστε κλπ.😂 Θα τα πούμε στο επόμενο! Φιλιά!😙😙

Υ.Γ. Αν θέλετε ρίξτε μία ματιά και στην άλλη μου ιστορία "Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται" θα το εκτιμούσα πολύ.😉