Αυτός ανήκει σε μία από τις μεγαλύτερες μαφίες. Μαθητής λυκείου, μπλεγμένος παντού, τον βλέπουν και του φέρονται με σεβασμό, γιατί ξέρουν τις συνέπειες. Ερωτευμένος μαζί της. Δεν υπάρχει άλλη γι'αυτόν, έτσι έλεγε πάντα. Τι θα γίνει όμως όταν έρθει κ...
Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Τι έγινε μόλις τώρα! Η Σύλβια κλαίει βουβά στην αγκαλιά μου, το ίδιο κάνει και η Μάρσι στην αγκαλιά του Λουκ. Η Μίκα περπατάει πέρα δώθε νευρικά και ο Μόσι πιάνει το κεφάλι του και κάτι ψιθυρίζει. Ο Άρης δεν υπάρχουν λόγια! Κλαίει έχοντας στην αγκαλιά του την νεκρή πια Βικτώρια. Όλοι είμαστε σαν χαμένοι! Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Πάνος με την Τζέσικα.
Πάνος: Τι έγινε;
Αχιλ Η Βικτώρια...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Τζέσικα κοιτάει προς τον Άρη και βλέπει την Βικτώρια. Πιάνει τον στόμα της και δάκρυα εμφανίζονται.. Ο Πάνος την παίρνει αγκαλιά.
Μόσι: Λοιπόν θέλω να ηρεμήσετε. Πάνο. Φέρε το σεντόνι που είναι στο αμάξι. Παιδιά θα πούμε ότι έγινε επίθεση. Άρη ήσουν μαζί. Θα στείλω κάποιον εδώ. Εντάξει;
Μάρσι: Που την βρίσκεις τόση ηρεμία; Μόλις πέθανε η Βικτώρια! Δεν ήταν κάποια τυχαία! Ήταν στην ομάδα σου! Πως μπορείς να είσαι τόσο ήρεμος! Θα μπορούσε να ειναι οποιοσδήποτε από εμάς!
Λουκ: Μάρσι ηρέμησε! Σ'υλβιαα έλα πάμε στην αποθήκη.
Ο Λουκ [ήρε τα κορίτσια κι έφυγε. Η Μαίρη ήταν σαν χαμένη. Πήγα κοντά της. Δεν φαινόταν καθόλου καλά και μου φαινόταν λογικό.
Αχιλ: Μίκα παρ'την και πάντε έξω. Τζεσικα κι εσύ.
Μίκα: Ναι, φυσικά. Μαίρη έλα πάμε.
Μαίρη: Ο Άρης..
Αχιλ: θα είμαι εγώ μαζί του. Πήγαινε.
Τα κορίτσια έφυγαν κι έμεινα με τον Άρη και τον Μόσι. Ο Άρης δεν μιλούσε καθόλου. Με τρόμαζε αυτό. Τον πλησίασα.
Αχιλ: Άρη;
Άρης: Όχι τώρα Αχιλλέα...όχι τώρα...
Τότε μπαίνει μέσα ο Πάνος με το σεντόνι και πλησίασε τον Άρη.
Άρης POV
Δεν ένιωθα τίποτα το απόλυτο κενό. Με το ζόρι μίλησα στον Αχιλλέα. Τότε έρχεται δίπλα μου ο Πάνος και μου δίνει ένα σεντόνι.
Μόσι: Τύλιξε την Άρη. Πρέπει να φύγουμε.
Σκούπισα τα δάκρυα μου και κοίταξα την Βικτώρια. Ακόμα κι έτσι ήταν πανέμορφη. Πέθανε για να ζήσω εγώ. Με έσωσε. Έκανε ακριβώς αυτό που θα έκανα κι εγώ. Με αγαπούσε όσο κι εγώ. Και τώρα δεν είναι όπου είμαι εγώ. Προσεκτικά την τύλιξα με το σεντόνι. Πριν καλύψω το πρόσωπο της την φίλησα στο μέτοπο. Την σήκωσα στα χέρια μου και πήγα έξω. Την έβαλα στο αμάξι και μπήκα μέσα. Το ίδιο έκανε και ο Μόσι. Οι άλλοι πήραν τις μηχανές.
Μόσι: Η απώλεια πονάει. Σε κάνει όμως πιο δυνατό. Μόλις τελειώσουμε θα φύγεις. Έδωσες μια υπόσχεση και πρέπει να την τυρήσεις.
Άρης: Το ξέρω.
Μόσι: Λοιπόν θα πάμε στο στενό που πάμε πάντα. Σας επιτέθηκαν και δεν πρόλαβες να αντιδράσεις. εντάξει;
Άρης: Ναι.
Φτάσαμε στο στενό. Βγάλαμε την Βικτώρια. Την πήρα αγκαλιά όπως πριν. Ο Μόσις κάλεσε την και αστυνομία και μετά από λίγη ώρα ήρθαν. Στην κατάθεση είπα όσα συμφωνήσαμε. Όταν τελειώσαμε έφυγα μαζί με τον Μόσι.
