İSTENMEYEN EMANET

Giriş

Karşımdaki adamlara derdimi anlatmak için savaşmıyordum artık nede olsa anlamayacaklardı.

"Nerde lan söyle."
Suratıma yediğim darbeyle yere daha çok sinmiş korkuyla karşımdaki adama bakıyordum. İzbe pis bir yerde yere oturtulmuş ellerim arkadan bağlanmış öylece karşımdaki adamdan gelecek darbeyi beklemeye başlamıştım. Karşımdaki dev adeta kükrüyor bense öylece izliyordum.
Ne aradıklarını bilmediğim birşey yüzünden bu pis yerde iki gündür adeta dayaktan her yerim sızlıyor ama ben put gibi sadece bakıyordum.

"Anlaşılan sen laftan anlamayacaksın."
Artık bırakacaklarını hatta öldürüceklerini düşündüğüm bir an karşımdaki adam üstümdeki gömleği ikiye ayırınca pis düşünceleri ortaya çıkmış avazım çıktığı kadar bağırmaya başlamıştım.

"Bırak beni bırak. Bende hiçbirşey yok Allah kahretsin bırak."
Yine yediğim bir tokatla sesim kesilmişti. Duvara iyice sinmiş başıma gelecek olan vahşeti beklemeye başlamıştım. Kadın istismarı görünce acıyarak televizyonu kapatan ben, bir istismara kurban gidecektim. Gözlerimden akan yaşlar boynuma doğru yol çizmiş olduğunu akan sıcaklıktan hissedebiliyordum. Karşımdaki adamınsa iğrenç nefesi boynuma değmişti. Tam o anda duyduğum tok silah sesi bütün dünyamı değiştirmiş beni tekrardan kendime getirmişti. Korkarak açtığım gözlerim ilk olarak yerde kanlar içinde yatan adamları bulmuştu, bana dokunan adama karşı en ufak bir acıma hissi olmamıştı içimde.
Elimde hissettiğim sıcaklıkla arkamda ipi çözen biri olduğunu anladım.

"Abi kız ölmüş korkudan ne yapalım."
Arkamda ipleri açan kişiye karşımdaki adam tek cevap vermişti.

"Eve gidiyoruz."
Anladığım kadarıyla bu iş burada bitmeyecek ölümüme bile sebep olacak kadar uzun sürecekti.
Ve ben istemediğim bilmediğim bir emanetin kurbanı olacaktım.

Hikaye hakkında yorum oylarınızı bekliyorum.