Evliliğimin 10. yılındayım. Chan hâlâ öküzlük yapmaya devam ediyor ve Kwang noktasına kadar onu örnek alıyor.
''Kwang buraya gelir misin?''
Odasını her seferinde dağınık bırakıp gitmek onu mutlu ediyor olmalıydı. Etraftaki oyuncakları kenara iterken odaya Kwang girmişti ve bana boş gözlerle bakıyordu.
''Bunu yapınca babana benzemiyorsun Kwang''
Boş boş bakınca babası gibi olduğunu düşünüyordu. Ama zorla uyandırılmış gibi duruyordu. Bana boş gözlerle bakmaya devam ediyordu.
''Sana söylediklerimi dinlemeyi düşünüyor musun acaba?''
Bir süre sonra boş bakışların bir etkisinin olmadığını fark edip oyuncaklara yöneldi.
*-*-*-*-*-*-*-*
''Minnie siyah spor ayakkabılarım yok!''
''Anne çorabımı bulamıyorum!''
''Minnie hangi parfümü sıkayım?!''
''Anne babam çok bağırıyor!''
Neden ikisi de çocuğummuş gibi hissediyordum?
''Ayakkabılar çekmece biraz daha dikkatli bak ve Creed's Silver Mountain iyi olabilir. Onu sıkabilirsin''
Nasıl olur da kafamdan büyük ayakkabılarını göremez?
''Kwang nereye koyduysan oradadır ve bu babanın sorunu''
İkisi de hazırlanmış bir şekilde yanıma gelmişlerdi ve ikisi de birbirinden tatlıydı.
''Anne yine o teyzenin yanına gidiyoruz değil mi?''
Sesi o kadar neşeliydi ki...
''Tabii ki''
Evden çıktığımızda Kwang ve Chanyeol arabaya kadar yarış yapmışlardı ve onları izlemek dünyanın en eğlenceli şeyiydi.
*-*-*-*-*-*-*
Kısa bir yolculuktan sonra Kwang koşarak küçük dükkana girdi. Her buraya geldiğimizde sıkılmadan aynı şeyi yapıyordu.
''Teyze biz geldik''
İkisi artık birbirlerine alışmışlardı.Çok ama çok yakınlardı.
''Bugün anlatacağım şey...''
Kwang meraklı gözlerle yaşlı teyzeye bakıyordu.
''Babanın ve annenin yüzük alma macerası''
Kwang bize baktığında ikimiz de elimizde olmadan kahkaha atmaya başlamıştık.
İşte benim de hayatım böyleydi. Her hafta sonu yaşlı teyzeyi ziyaret eder ve onun hikayelerini dinlerdik. Chan her ne kadar öküz gibi davransa da hem çok iyi bir eş hem de çok eğlenceli bir babaydı. Kwang çok zeki ve aktif bir çocuktu. Sadece bazen babası gibi öküzlük yapıyordu.Ama biz her şeye rağmen mutlu ve eğlenceli bir aileydik.
Eğer o gün o mesajı atmasaydım bu güzel anların mutluluğunu yaşayamayacaktım.
PinkYang: Chanyeol beni hatırladın mı?
ChanKing: Evet!!!
PinkYang: Heeey 5 yıl sonra hatırlaman beni mutlu etti. ❤
ChanKing: Sadece bir şakaydı...
THE END
15.09.2016
ŞİMDİ OKUDUĞUN
memory//chanyeol ✔
FanfictionSenin gibi birini nasıl unuturum? Tüm hakları saklıdır.®