𝓂𝒶𝓃𝑜𝓁𝓎𝒶

ay yüzlüm

7
Bulutsuzluk Özlemi ~ Hasret
(Açacağınız şarkı; kulaklarınızdan süzülerek sarhoş etkisi yaratsın, yazılarım ise gözlerinizi dört açarak hayata yeniden döndürsün sizi)

•

Uzun bir geceydi.
Saniyesine kadar hissettiğim, sesini beynimin ücra köşelerine kaydettiğim uzun bir gece.
Önceleri aklıma gelmeyen sen, aklım oluverdin birden. Gecemi güzelleştirdin. Ruhumu dinlendirdin. Kendimi buldum. Sen yokken bulamadığım benliğimi, seninle bir gece vakti ay tepedeyken buldum. Bir gece vakti, radyo da Selda Bağcan çalarken.

"Sigarayı çok içer misin?" Dedim biraz buruk sesimle. Kullanıyor olması beni bir miktar üzüyordu. Tebessüm etti soruma. "Bilmiyorum." Dedi. "İçerken saymıyorum." Kafamı salladım usulca. Hafif öksürüp, "Sen?" Dedi. "Sen sigara içiyor musun?" Kafamı iki yana salladım. "İçmiyorum. Bu zamana kadar ilgimi hiç çekmedi." Tebessüm etti ve "Güzel." Dedi. "İçmemen daha iyi."

Bir kaç saniyelik sessizlik oldu aramızda. Ben ona baktım, o bana baktı. Ardından sessizliği bozarak, "Sana şiir okumamı ister misin?" Dedi. Kalbimin hızı hiç olmadığı kadar hızlandı. Avuçlarım öylesine terledi ki konuşacak cesareti bulamadım kendimde. O yüzden yalnızca kafamı olumlu anlamda sallayıp "Hıhım." Dedim. Onu bile duyup duymadığından emin değildim.
Şiir açıp okumak için duraklattı ekranı. Ardından ekranı geri açtı ve "Başlıyorum." dedi. Suratına baktım öylece. Heyecandan ne yapacağını bilemeyen benliğim ve hislerim donmuştu adeta. Gözleri gözlerimden ayrılmamıştı bir an olsun. O güzel gözleri yazdığı şiirle parlıyordu. Dudaklarından dökülen her söze öylesine kaptırmıştım ki kendimi, kelimeler hipnoz etmişti beni.

"Kaybettim,
Yüreğimden bir parçayı, zihnimin en derinliklerinde.
Ellerimle oyup şekillendirdiğim o parçanın aldığı şekli bile unuttum.
Unuttum unutmasına da kaybettim derken bişeyi hala arıyorum.
Zihnimin bulanıklığın da kayboluyorum.
Görürsem tanırım diyorum.
Ne olduğunu bilmeden.
Kaybettim diyorum.
Bu bulanık yerde kayboluyorum. Yolumu dahi bulamıyorken.
Aradığım şeyi nasıl bulmamı bekliyorum kendimden."

Derin nefesler eşliğinde dinledim. Derin duygular ve derin yaşanmışlıklarla. Yolunu dahi bulamayan bu adama bir fener, kaybettim dediği her söze pişman ettirecek kadar kazandıracaktım sevgimle. Saracaktı kollarım ruhunu. Ona şiir yazdıran hayatı ve yaşanmışlığını. "Nasıldı?" Dedi gözlerindeki o güzel heyecanla. "Çok...beğendim." Dedim şaşkınlıkla. "Bu kadar güzelken kelimelerin, neden üzerine gitmedin yaşadıklarının?" Dediğime duraksadı biraz. "Aslında, bu gitmiş halim." Gülümsedim.

Ben ona baktım bin bir duygumla,
Yazdığı şiir de kaybolarak.
O bana baktı,
Yazdığı şiirin gözlerinde bıraktığı hüzün kırıntılarıyla.

Ve devam etti sohbetimiz. Sabahın ilk ışıklarına kadar. Kuşların cıvıltısıyla uykuya dalana kadar.