Love is the lyrics of our song

H10: Wherever you go...

Heey aller liefste lezers hier ben ik weer met een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het allemaal leuk vinden!! Laat me zeker weten wat je ervan vond want dan weet ik of ik goed bezig ben of niet. Dus please Vote&Comment&Subscribe(=Subscribe back‼)

Bedankt voor het lezen en heel erg veel plezier <3 <3 → Viomind13

Austin Pov

Het miezerde tegen de ramen van de taxi. De ramen waren aangedampt maar toch tuurde ik de verte in. Ik voelde de warmte van Laura die naast mij zat. We zaten stevig gearmd op de achterbank. Vanvoor zat Jesse naast de gezette bestuurder van de taxi. Naast Laura stond mijn gitaarkoffer met mijn lievelings gitaar. Een pracht gitaar van een goede kwaliteit. Zijn naam was niet voor niets Laura ;)

Nog even en ik zat op het vliegtuig op weg naar een platendeal voor mijn band 'To Four'. Het was natuurlijk niet echt mijn band. We waren allemaal even belangrijk. Ik was de leadzanger en mijn broer, zijn beste vriend (en tevens ookwel de mijne) en mijn beste vriend speelden muziek. En mensen vonden ons goed. Dat dacht ik toch.

Het enige nadeel aan dat platencontract was dat ik daarvoor weg moest bij mijn lief Laura. Zij woonde in Australië duizenden kilometers van mij vandaan. Ik zag er echt tegenop om afscheid te nemen van haar. Wie weet hoelang we deze keer van elkaar weg zouden zijn.

Ja, we zouden wel bellen maar dat was helemaal niet hetzelfde. Ik zou alles van haar missen. Haar geur, haar stem, de manier waarop ze lacht, haar lach alleen al, haar warmte en haar prachtige persoonlijkheid waar veel mensen wat van konden leren.

Laura legde haar hoofd op mijn schouder. Ik snoof de geur van haar heerlijk reukende haar op. Het rook zoet maar ookweer niet, het ruikte gewoon naar Laura. Daar was geen andere beschrijving voor.

Laura en ik deelden dezelfde passie: Muziek. Ik had een band en zij ging naar een heel erg muzikale school, waar ze me de voorbije dagen vanalles over had verteld. Ze had het echt naar haar zin hier in Australië al wist ik dat ze thuis ook mistte. Ze had hier vrienden. Zelfs twee jongens, en ik moet eerlijk bekennen dat ik door de foto's op facebook wel wat jaloers was. Maar wat wil je als zo'n knap meisje als Laura omgaat met jongens. Zoals ik maar al te goed weet kun je aan de charmes van Laura echt niet weerstaan. Ze is een heel erg bijzonder meisje. En echt niet vervangbaar.

De klok op het dashboard van de auto gaf aan dat we nog precies drie kwartier hadden. Door het drukke verkeer hadden we heel wat tijd verloren. Ik hoopte maar dat we ons vliegtuig niet mistte. Langs de ene kant wilde ik misschien wel dat het gebeurde. Want dan moest ik nu geen afscheid nemen van Laura maar aan de andere kant wilde ik ook niets liever dan die platendeal binnenhalen. Ik haatte het wanneer mijn hoofd en hart het maar niet eens wilden worden over hoe het nu verder moest.

Ik keek even naar Laura. Ze had haar ogen gesloten en leek heel erg comfortabel. Soms wilde ik echt weten waar ze nu aan dacht. Zou ze ook aan mij denken? Of zou ze met haar hoofd bij iets helemaal anders zitten?

Ik keek naar het aangedampte raam en kon mezelf niet meer bedwingen. Met mijn rechterarm, zonder dat Laura zich zou moeten bewegen, tekende ik een hartje op het raam. Oké, ik weet het zoiets verwacht je niet van een jongen van zeventien, maar ik ben nu eenmaal een romantische ziel. Daar kon ik weinig aan veranderen. Ik geloofde in ware liefde. En ik geloofde dat ik nu bij haar was.

Mijn hand stond nogsteeds op het glas toen ik zag dat een andere hand 'L&A' in het hartje schreef. Ik wist dat de hand van Laura kwam en keek opzij. Ze keek me aan met haar prachtige donker bruine ogen waar ik wel duizende liedjes over kon schrijven en nooit inspiratie te weinig zou hebben.

In een mum van tijd nam ik haar hand, die zonet nog onze initialen in het hartje hadden geschreven, in de mijne en kustte haar. In mijn ooghoek zag ik Jesse naar ons kijken en half tevreden, half walgend kijken - Hij hield niet zo van kussende koppels. Ook de gezette taxi-chauffeur waagde een blik op ons via de spiegel vooraan. Hij knipoogde en om de een of andere redene vond ik dat best wel raar.