İNTİKAMIN KIRIK KANADI

BÖLÜM 9

Merhaba arkideşlerr. Yeni bölüm geldi

Size iyi okumalar.

----------------

Ölüm...  Şu dünyada sadece adaletin olduğu ölüm, hepimizin ölmesi adaletmi? Kesinlikle, peki yanlış yerde yanlış zamanda hiç beklenmedik bir yerde biranda, hiç olmıycak kişi ölürsede adaletli olurmuydu?

İnsanların çığlığı  kulağıma uğultu gibi geliyodu, nefesim daralıyodu, sanki biri beni boğuyodu, nefesimi biri içine çekiyodu.

Bir kurşun ya küçücük bir kurşun insanı bu kadar acıta bilirmiydi? Gözümden yaşlar akarken her yerime bulaşmış kanıma bakıyodum.

Dizlerimin üstüne düştüğümde gözlerim kararmaya başlamıştı, her aldığım nefes tekrar kurşun girer gibi acı veriyodu. Dayanamayıp sonunda yere yığıldım. Gözüme onun yüzü geldi, Tolgamın.

Yazarın ağzından

Irmak gözlerini kapatmadan son olarak gene onun ismini sayıkladı "Tolgam" dedi gözünden bir damla yaş akarak. Herkes çığlık atıp kaçışıyodular.

Kim korkmazdı ki silah sesinden, onun verdiği acıdan kim korkmazdı. Irmakta korkardı o acıdan ama ona isabet etmişti kurşun. Ne kadar da talihsizdi Irmak.

Arkadaşları bağrışmalardan kendilerine gelmiştiler, Irmağı kanlar içinde yerde göründe ağızlarından bir feryat koptu. Yeni tanıştıkları arkadaşı kanlar içindeydi.

Emre ise çoktan arabayı getirmişti. Asıl hedef aslında Uğurdu ama Irmak onun önünde olduğu için hedefi ıskalamıştı. Talihsiz ve şanssızlığı yüzünden Irmağa isabet etmişti. Yada kader yüzündenmi demeliyim?

Uğurda bunun farkındaydı, biliyodu aslında hedefin kendi olduğunu, yüreği hiç sızlamayan Uğurun içi acımıştı. O acıyla Irmağı kucanağına alıp dikkatle arabaya koydu.

Arabayla birlikte oda Irmağın başını tutmak için bindiğinde öne Selin arkayada Elçin oturmuştu. Arda bilerekten gelmiyodu bu işi yapanı bulmak için...

"Bas gaza Emre "dedi Uğur gür sesiyle. Emre arabanın gazına yüklenmesiyle tekerlekler çığlık atmıştı. Kızlar gözlerini Irmaktan ayırmıyodular. Çok kötü kan kaybediyodu.

Elçinin aklına Irmağın bayıldığı gün gelmişti keşke gene o günkü gibi sadece başını çarpsaydı da ondan hastaneye gitseydiler diye geçirdi içinden.

Kurşun ağırdı hemde çok, nasıl olurda arkadaşı vurulduğunda o zevk yüzünden uyuya kalırdı.

Selinle Elçinin nedensizce içinde vicdan azabı büyümeye başladı. Kimseden çıt çıkmıyodu sanki arabada ölen biri yokmuş gibi. Şoktaydı hepsi biranda olmuştu herşey.

Uğurun ise perişandı içi, Irmağa baktıkça kardeşi geliyodu aklına oda onun yüzünden ölmüştü, oda vurularak kan kaybından ölmüştü. Gözleri buğulandı duygusuz dediğimiz mafyanın.

Emre arabayı hastanenin önünde hemen durdurduğu gibi Uğur tekrar aldı onu kucağına. Koşarak içeri getirirken sedyede gelmişti. Hızla ona yatırırken eski anıları gözünden geçiyodu.

Kardeşini oda aynı şekilde sedyeye koymuştu, onunda eli sedyeden sarkmış ölü gibi duruyodu.

Uğur gözlerini kapatıp bekleme yerlerinden birtanesine oturdu, eliyle yüzünü sıvazladı. Elçinle Selin Irmağın peşinden gitsede ameliyata aldıkları için daha fazla gidemediler.

Emre Uğırun yanına oturup elini omzuna koydu "Aklına geldi diymi" dedi oda üzgün bir şekilde. "hiç çıkmadıki" dedi Uğur yaşaran gözlerini saklamaya çalışırken.