İNTİKAMIN KIRIK KANADI

BÖLÜM 7

Huhuuuuu yeni bölüm düşünceşerinizden öper, tamam biliyorum saçma oldu, aman boşverin. Kitap hakkında görüşlerinizi her yazar gibi bende merak ediyorum, yorum yaparsanız sevinirim.

İyi okumalar.

"Allah kahretsin ya allah kahretsin!" diye bağırdım. "ben niye böyleyim ki, allah benim belamı versin" diyip kafamı duvara vurdum. "Niye Elçine öyle yaptım ki" diye tekrar vurdum.

"Zorum neydi de kızı öldürmeye çalıştın Irmak"diyip daha sert vurdum. "sen bu dünyada hiç bir boka yaramıyosun" diyip gene vurdum.

" Irmak, sen şu hayatta işe yaramazın, kendini kandıran aşağılın tekisin, sana iyilik yapanlara zarar veren bir hiçsin, duygusuz insanın tekisin"dedim kısılan sesimle.

Kafamı duvardan kaldırmadım, duvardan aşağı doğru akan kanı izledim. Biraz olsun canım yanmıyodu ama içim acıyodu.

Zarar vermeye başlamıştım, etrafımdakilere, zararsız insanlara. Ben nasıl biri olmuştum. Kendime bu soruyu sormaktan, deli olucaktım. Zaten deli deyilmiydim.

Siyah duvarda kanım parlıyodu, benim içimde böyleydi işte, karanlıktı, kan ağlar dururdu. Omzuma biri dokunsada kalkmadım. Hiç bir şey umrumda deyildi.

Ben az önce dostumu öldürüyodum, daha ne olucaktı ki zaten.  "Hey sana diyorum" dedi tanıdık ses.  "Çek elini üstümden!" diye bağırıp ayağa kalktım.

Hızlı kalktığım için başım dönmüştü biraz. Bana dokunan Uğurdu. Arkasında da Emreyle Arda vardı ebiride Ayazdı herhalde .

" Ne oldu sana"dedi Uğur şaşkınlıkla. "bir bok olmadı sanane" diyip yüzümü koluma sildim. Kolumda hep kan olmuştu.  "Elçin nerde" dedi Arda.

"Az kalsın onu öldürüyodum anlıyomusun, onu öl-dü-rü-yo-dum! "dedim kendimi tutamayarak. Şuan önümde kim olup olmadığı da umrumda deyildi.

" Allah benim belamı versin"kendimi tutamıyodum, içindeki acı oysaki bağırarak geçmiycekti. Kendime zarar vermek istiyodum. Sinirden bedenim uyuşmuştu. Kafamı tekrar vurmaya başladım.

"Ben onu boğmaya çalıştım"dedim kısık sesle, gene o günki gibi beynim yanmaya başladı, bedenim titremeye, kafamın içinden sesler gelmeye başladı ama bilincimi kaybedicek kadar deyildi . "sen doğru olanı yapıyodun, niye öldürmedin onu" dedi kafamda ki ses.

"Hayır"dedim sadece, gözlerim kararıyodu. "kız kafasını parçalıycak bu gidişle" dedi Emre. " Irmak Elçine birşey yaptınmı" diye bağırdı Arda.

"Sence yapsam burda olmazmıydı pezevenk! "diyip omuzlarından ittim." Gitti, kendimi tutamadım ve onu öldürmeye çalıştım anladınmı, manyak ruh hastasının tekiyim"dedim üstüne yürüyerek.

"Merek ediyomusun Elçine nasıl dokunduğu"dedim bağırmayı kesip. Ardanın üstüne atlayıp var gücümle sıktım boğazını . Üstünden almaya çalışsalarda öyle tutuyodum ki boynunu, koparıcak gibi. Bu sefer bilincim yerindeydi sinirimden sıkıyodum.

" Bak böyle sıktım anlıyomusun"dedim kulağına yaklaşıp. Havalanmamla birlikte ellerimden boğazı gitmişti. Arda yerde öksürürken Ayaz onu kendine getirmeye çalışıyodu.

"Pis sürtük, ruh hastası, sadistmisin lan sen"diye bağırdı. Beni tutan Uğurdu. "Beni hemen bırak" dedim sakince. " eyer birşey yaparsan beynini patlatırım, anladınmı" diyip arkadan daha çok kollarımı sıktı.

"Tamam bırak! "dedim sinirle. Uğur beni bırkınca derin derin nefes almaya başladım. "Derdin ne senin"diye Arda ayağa kalktığı gibi üstüme yürümeye başladı. "Bana bağırıp durmayı kes o zaman" diye diklendim.