Marc
"dad what happend? Bakit biglang nangugulo si Mr. Dela Cruz sa inyo?"
"I don't know son, that idiot wants me out of the position that's why he's doing things underneath, ginagamit nya ngayon ang sitwasyon ni Justine. He's the one who ask Marcus for him to break up with her. Marcus is his closest nephew for pete's sake! Hindi nya matanggihan ang tito nya that's why nakipaghiwalay sya kay Justine and worst she break down just what That freak man wants! Tinakot nya ang ibang share holders para mabili nya ang mga shares nito. He actually own the 40 percent of the shares at kapag nakuha nya pa yung isang holder, panigurado na matataasan nya ang share ko na 40 percent" napasuklay nalang ng buhok si daddy habang may luhang pumapatak sa mga mata nya.
My dad is strong, ngayon ko palang sya nakitang umiyak for my entire exsistance in this world,
"It's all my fault son, kasalanan ko kung bakit nag agaw buhay ang kapatid mo! Ang anak ko!" napaupo nalang sya kaya naman nilapitan ko sya at niyakap.
"No dad, wala kang kasalanan. Wag mo sisihin ang sarili mo, at saka isa pa tapos na yun, okay na si Justine ngayon."
"No Marc, may problema pa tayo.
Andrew wants your sister, at iniipit nila ako, they are leaving me no choice because they will make our company down!"
Napabuntong hininga si dad bago nagsalita muli.
"They are giving me a deal, give Justine to his son, and the will give back the shares to the owners, or they will pull us down"
"What? No! No dad! Hindi ako papayag! Hinding hindi!"
"What should we do son? Mawawala ang lahat ng pinaghirapan natin, at hindi na natin sya maipapagamot para tuluyan nang gumaling ang sakit nya"
Out of frustration napasigaw nalang ako. At kasunod nun ang pagpasok ng dalawa kong kapatid na lalaki.
"Dad? Kuya? What happened?"
Ikinuwento ko sa kanila ang nangyayari.
"What? Pero bakit? Bakit si Justine pa?" naguguluhang tanong ni Edward samin ni dad.
"So are you saying na wala tayong choice kundi ibigay si Justine sa kanila? Ganun ba ha?!" nagtatangis ang mga bagang ni Ian habang naka sarado ang mga kamao nya.
"Then tell me Ian kung anong gagawin natin! Tell me!"
Nagsisigawan na kami dito, nahagip naman ng mata ko si Justine sa pintuan na agad umalis doon.
"Shit!"
Napatayo ako at naglakad paalis.
"Where are you going?!" asik ni Ian sa akin.
"She heard us! F*ck! She heard everything! Sh*t!"
"What?!"
We went to her bedroom, only to see her crying beside her bed.
Damn! It's so painful for me seeing my sister like that!
Nilapitan namin sya at tinabihan
"Hey stop crying okay? Gagawin namin ang lahat para hindi mangyari ang gusto nila."
"Yeah, hindi ka namin isusuko ng ganun ganun nalang baby ka namin eh"
"No kuya, you sacrifice a lot for me. It's time for me to do such" she said between her sobs.
"But Justine, ayaw ka naming mapakasal sa taong di mo naman mahal, and worst sa taong yun pa. We always want what's best for you. We always want your happiness. Gagawa kami ng paraan baby let us handle this okay?"
Niyakap namin sya para mapagaan ang loob nya.
"But promise me one thing kuya..."
"Okay, w-what is it?"
"If you really have no choice, please tell me. Hindi ako magdadalawang isip para maisalba ang lahat ng pinaghirapan nyo nila dad"
Nagkatinginan kaming tatlo. At kahit labag sa loob ko, napa oo nalang ako. Para sa ikakatahimik ng kapatid ko.
JUSTINE'S POV
Paglabas nilang tatlo ay agad akong napahagulgol sa kama. Bakit napaka unfair ng mundo sakin? Kung kelan nagiging masaya na ako?
Kaya pala sya nag transfer sa school. Kaya pala panay ang ngisi nya sakin sa school. Eto pala yung "You'll be mine soon" na sinasabi nya.
At mukhang magtatagumpay sya. Well hindi naman kami totally maghihirap, pero alam kong ang company na yun ang pinaka malaki, at mahal ni dad and company na yun, galing pa yun sa great grandfather namin. Hindi ko maatim na dahil lang sakin mawawala yun.
Hindi ko na ma kontrol ang paghikbi ko, sht! Naninikip nanaman ang paghinga ko. Sobrang sama ng loob ko kay Andrew ngayon.
Lumabas ako ng kwarto, yung nebulizer ko nasa baba!
Tumatakbo ako ng pagewang gewang, hindi ko na talaga kaya!
"Kuyaa!" I screamed on the top of my lungs before I lay down on the floor, hinahabol ko parin ang hininga ko.
"K-ku......y-ya..... Ha...ha....ha..."
Napahawak ako sa railings ng hagdan, malapit nako makababa....
"JUSTINE!"
"Oh god! Marc! Ian! Edward!"
"Dad..."
"Baby! Dad dalhin natin siya sa baba. Ian ihanda mo yung nebulizer, Edward, tubig at gamot dali!" Tarantang sabi ni kuya sa kanila.
Hinang hina na ako. Hindi ko na kaya..
Ibinaba na nila ako at unti unti na akong bumalik sa dati,
Agad akong niyakap ni daddy.
"Dad, I'm sorry. Please don't cry, I hate seeing you like that"
"Sorry baby, nag panic lang ako. Na realized ko na andami kong pagkukulang sa'yo. Ni hindi ko alam ang gagawin kapag inatake ka ng ganun. I'm your father. But I can't do anything."
"Dad, don't say that. You've done a lot for me. And now it's my chance to do such thing"
Niyakap ko si dad kahit maguguluhan pa sya sa sinabi ko. I love my family, that's why I'm gonna do this thing for them.
Kinagabihan, nakita ko si mom na nagpapahangin sa garden. She really love flowers.
"Mom"
Agad syang napalingon sa akin, my mother is such a lovely woman. She's amazing!
"Yes baby?" She gave me a sweet smile. Wala pa siguro syang alam.
Niyakap ko sya ng mahigpit.
"Nothing, I love you mommy, your a mother that any child could have"
"Kahit na maraming pagkukulang si mommy? Kahit na wala sya sa side mo nung kailangan mo sya?" May bahid ng pagsisisi ang tinig nya.
"Ofcourse mom, I still love you no matter what."
"Sus naglalambing ang baby ko, always remember na love kadin ni mommy ha? Kahit na wala ako sa tabi mo lagi, I love you baby, your always be my baby"
We hugged each other and have a little chat about ourlives.
I really love her, no matter what.
