My Brother Was My Boyfriend

MBWMB: Lollipop

Napahinto ako sa pag iisip sa mga nangyari sa amin ni Harry ng mapansin ko kung nasaan ako.

Inilibot ko ang aking paningin. Grabe ang dami na palang nagbago sa lugar na ito. Medyo kumapal na ang damo at mukhang napabayaan na ang park na ito.

Naluluha na naman ako ng maalala ko na sobrang laki pala ang naging papel ng park na ito sa buhay ko at sa buhay namin ni Harry.

Dito ko si Harry unang nakilala, dito kami naging magkaibigan, dito sya nagtapat ng pagmamahal nya sa akin, dito ko sya sinagot at higit sa lahat dito.... dito.... dito ko sya sinaktan.

Paano nga ba kami nagkakilala ni Harry? Naalala ko nung bata pa ako ayoko sa mga lalaki kasi para sa akin kapareho lang sila ng Papa ko mga mang iiwan at mananakit lang sila. Sasaktan lang nila ang mga babae.

-Back when I was 4 years old-

I am playing alone here in the park. I don't want to play with them. They are all bad. They will just use me and when they get what they want they will eventually leave.

"Hoy bata kawawa ka naman wala kang kalaro" sabi ng batang lalaki sa akin

"I don't want to play with anyone. Don't talk to me, leave me alone"

"Sungit mo naman. Arte arte mo pa pangit ka naman. Bleh...bleh...bleh... pangit ka pangit" asar sa akin ng bata

Naiiyak na ako. Totoo nga masasama ugali nilang lahat.

"I he-hate you. Don't talk to me" I ran and I went beneath the tree.

Iyak parin ako ng iyak ng biglang may nag abot sa akin na isang basket ng lollipop.

"Hey I am sorry di ko naman akalain na iiyak ka na agad, Here get this--- this is for you. Actually hindi ko alam ang ibibigay ko sayo kaya yan nalang naisip ko."

Hindi ko sya pinansin pero kinuha ko yung isang basket ng lollipop kasi favorite ko yun.

"Ako nga pala si Sean Harry Stewart matagal na kita kasing nakikita dito sa park eh kaso lagi kang mag isang naglalaro. Bakit ba ayaw mong makipag play sa amin?"

Hindi ako sumagot kasi busy ako sa lollipop na binigay nya. Binibilang ko kung ilang ito.

"1....2....3....4....5...6......11...17...-----"

"Hahaha ano ba yan di ka pa marunong mag count?"

Iiyak na sana ulit ako ng biglang---

"Huy joke lang iyakin mo naman. Wag kang mag- alala ako na lagi mong kasama^_^ ipagtatanggol kita sa mga inaaway ka^_^"

"Ikaw nga nang aaway sa akin eh:3"

"Syempre di na ako kasama dun^_^ friends na tayo eh"

-end of flashback-

Napangiti ako ng maalala ko ang kakulitan ni Harry. Oo alam kong iba talaga ugali ni Harry pero simula nung naging friends kami unti unti na syang nagbago.

Napaupo nalang ako sa isang swing dito. Maya-maya naramdaman kong nagtutubig na ang mata ko at unti unting nabasa ang tuhod ko.

Umiiyak na naman pala ako. Tsk. Tsk. Lagi nalang akong umiiyak.

1 week nalang pala pasukan na. Hayss college na ako. Grumaduate akong valedictorian sa dati kong School. Si Harry? Simula ng nagbreak kami di ko na sya nakita. Kahit nga nung completion di na sya umattend. Tapos na ako ng Senior High pero ni anino nya wala akong nakita.

"Ito naman ang gusto mo Yesha diba? Well pay for the concequence" mahinang bulong ko.

Nagpalipas nalang akong oras dito sa park at nung dumilim na umuwi na rin ako agad.

---------------------

Author's note: Boring na ba? Masyado bang mahaba ang monologue?:3  HAHA. Puro kasi flashback XD

Please support my story. Lablots:*