Bir ELF'in Yaz Gecesi Rüyası

11. Bölüm -FİNAL-

Evet arkadaşlar, sonunda bu kitap da final yapıyor ㅋㅋㅋ

Lütfen bundan sonra, Touch adlı kitabımızı (Miss Mulgogi'nin yazdığı kitap) sevin, takip edin ve yorumlarınızı esirgemeyin :3 Şimdiden teşekkürler <3

*Bu arada medyadaki şarkı bana final bölümünde yardım etmiştir, sizlerle de paylaşmak istedim* (M&D / Moon Crystal)

HEECHUL'ÜN AĞZINDAN:

 Gureum beni aradığından beri ayakta duramıyor, odanın içinde bir oraya bir buraya yürüyordum. Leeteuk telefonundan başını kaldırıp bana bir bakış attı.
''Başımı döndürüyorsun, oturur musun?''
''O kadar mı ateşliyim?''
''Esprilerinle ilgilenmiyorum, sadece otur lütfen.''
''Nasıl sakin olabilirim? Gureum her şeyi hatırladığını söyledi!!!''
''Tamam seni anlıyorum ama gözlerim ağrıdı.''
''Dört saattir telefonla ilgilendiğinden olmasın sakın o göz ağrın? Aaa! Mesaj attı!!''
''Ne diyor?'' telefonu masaya bırakıp bana doğru kafasını uzattı. Merak mı etmişti şimdi?
''Bir park adı yazmış... Orada beni beklediğini söylemiş. Be-Ben hemen çıkmalıyım!''
''Sakin ol, ben seni bırakırım.''
''Annenin arabasıyla mı?''
''Evet ne olmuş yani?''
''... Neyse acele etmem lazım, başka şansım var mı?''
''Güzel, gel hadi.''

Yola çıktıktan on beş, yirmi dakika sonra parka varmıştık. Arkası bize dönük olan bir bankta oturmuştu. Saçlarından tanımıştım evet, ne var?
''Bıraktığın için sağ ol.''
''Bir şey değil. Bol şanslar beyaz atlı prens.'' diyerek bana göz kırptı... Komik değil Jungsoo...

Neredeyse koşar adımlarla yanına gidip omzuna dokunduğumda büyük bir gülümsemeyle bana döndü.
''Gureum-ssi, her şeyi hatır-'' bir anda ayağa kalkarak bana sarıldı. Ağlıyordu ve her gözyaşında kafasını göğsüme biraz daha gömüyordu. Kafasını okşamaya başladım. Kafasını hafifçe kaldırıp gözlerimin içine baktı.
''Seni çok özledim... O kadar içmemiş olsaydım bunları yaşamayacaktık... Özür dilerim.''
Özür dilemesine dayanamıyordum... Bu tamamen benim suçumdu çünkü.
''Özür dileyecek birisi varsa, o da benim... Emniyet kemerini bağlamayı un-'' bir anda beni öpmesi beklediğim son hareketti diyebilirim.
Hal böyle olunca ben de ona karşılık verdim. Onu o kadar çok özlemiştim ki... Bir daha asla beni hatırlayamamasından korkuyordum... Her şeye baştan başlamak beni nedense üzmüş ve gerçekten korkutmuştu.
Dudaklarımız ayrıldığında ''Lafımı bu kadar çok kesen bir kadına aşık olduğuma inanamıyorum.'' diyerek güldüm.
''Özür dil-'' bu sefer de ben onu öptüm çünkü benden hiçbir şey için özür dilememesini istiyordum.
''Benden asla özür dileme... Senin özür dilemene katlanamıyorum.''
Gülümseyişi hala aynı güzellikteydi... Onu tekrar öpmek istesem de kendimi durdurdum... Çünkü aklımı kurcalayan bir soru vardı.
''Her şeyi nasıl bu kadar kısa sürede hatırlayabildin?''
''Kütüphaneye gittim...''
''?'' soru soran gözlerle ona baktım... Refleks olarak kafamı yana da yatırmış olabilirim. (yazar notu: çok tatlı değil mi ayy ponçik)
''Sana bir keresinde kütüphanedeki en üst rafa asla ulaşamadığımı ve bu yüzden seni de ona benzettiğimi söylemiştim... Hiç ulaşamadığım bir şeye... Kütüphaneye gittiğimde gözüme bir kitap ilişti... Bir Yaz Gecesi Rüyası... Onu almak istedim ama en üst rafta olduğundan ulaşamadım... O sırada beynime bir ağrı saplandı... Çünkü bana söylediklerini hatırlıyordum... O konuşmamızda bana 'Neden en üst rafa ulaşmak için merdiven kullanmıyorsun?' demiştin... Ben de bunu genelde kütüphane görevlilerinin yaptığını söylemiştim sana.''
''Ahh, evet o konuşmamızı hatırladım. İlk karşılaştığımız günün akşamıydı değil mi?''
Soruma yanıt vermeden devam etti.
''Bugün kütüphanedeyken bir görevli kitabı bana vermek için merdivene çıkınca beynime daha büyük bir acı saplandı ve olduğum yere çöktüm. Sonrasından kendimi hastanede bulduğumda her şeyi hatırladığımı fark ettim.''
''Peki sence neden sadece benle tanıştığın zamandan sonrasını unuttun?''
''Belki de bunun olmasını istememiştim...'' bunu söylemesi kalbimi oldukça acıtmıştı, böyle bir cevap beklemezdim...
''Nasıl yani?''
''Hayır hayır... Seni çok seviyorum ama bazen bu çok zor olabiliyor Heechul.''
''O gün bir şey oldu değil mi... Efkarlıydım demiştin! İçki içmeni gerektirecek ne oldu!?''
Utana sıkıla söyledi en sonunda.
''ELF olduğunu söyleyen bir kız iş çıkışı beni takip etti ve ileri geri konuştu... Aslında onu orada bayıltabilirdim ama... Yaparsam size bir zarar gelebilir diye düşündüm. Üzgünüm.''
''ÖZÜR DİLEME DEMİŞTİM!'' sesim fazla yüksek çıkmış olacak ki irkilerek benden biraz uzaklaştı...
''Kusuruma bakma... Sadece insanların sana kötü davranmasını istemiyorum.'' kolundan tutup kendime çektim ve kafasını kavrayıp göğsüme yasladım.
Bana sarıldığında çok kızmadığını anladım.
''Bundan sonrasında seninle mutlu bir hayat yaşamak istiyorum... Biri seni rahatsız ettiğinde hemen bana söylüyorsun tamam mı?'' gülümseyerek ona göz kırptım.
''Seninle tanışmam gerçek olamayacak kadar güzeldi... Senin bana aşık olman ise... İşte bunu asla tahmin edemezdim.'' gülümseyerek devam etti. ''Seni sevmem çok zor bunu sen de biliyorsun... Ama bu saatten sonra seni bırakamam da... Sen beni bırakmadığın sürece seni sevmeye devam edeceğim... Hatta bıraksan bile... Günün birinde ayrılsak bile bir ELF olmaya devam edeceğim... Söz...''
Büyük bir gülümsemeyle ona bakakalmıştım.
''Ayrılacağımız gün asla gelmeyecek... Bu da benim sana olan sözüm.''
Ve onu kendime biraz daha yaklaştırıp tekrar öptüm... Bugünden sonra onu asla bir kez daha kaybetmeyecektim...

-SON :3
<3