Ella's revenge.

O14

KAYLEIGH'S POV







' En als ze nou wakker wordt?' ik frons mijn wenkbrauwen en spits mijn oren. ' dat maakt niet uit.' Fluistert een onbekende stem. Ik knipper met mijn ogen en doe ze langzaam open, een fel licht schijnt door een raam tegenover mij en ik knipper met mijn ogen.



De fluisterende stemmen van net zijn gestopt met fluisteren. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie een bekend gezicht lachend naar me kijken, mijn hart begint sneller te kloppen en mijn keel voelt droog aan.







' Ella?' breng ik schor uit en kijk mijn zus aan. Mijn zus die ik heb begraven staat voor me neus, ze ziet er verfrissend uit en blij.



' Ella?' breng ik weer uit en kijk haar ongelovig aan.



' ja Kay, ik ben het!' ik ga verduusd overeind zitten. Mijn blik gaat naar de vrouw die in de hoek van de kamer staat. Ze is een donkere vrouw met dreadlocks en ze heeft witte kleuren aan, wijde witte kleding, om haar hele lichaam zit een soort straal van licht van lichtblauw, een aura lijkt het net.



' wie bent u?' de vrouw kijkt mijn kant op en het valt me om dat ze hele donkere ogen heeft.







' dat doet er niet toe meid, richt je maar op zus, nu je nog kan.' Antwoord ze koeltjes en kijkt weer weg met haar ijzige blik.







Ik kijk Ella niet begrijpend aan, maar ze schudt haar hoofd alleen maar met een hele grote grijns op haar gezicht.







Dit is het blijste dat ik mijn zus ooit heb gezien, Ella lachte bijna nooit en dit is een van de weinige keren in mijn leven dat ze zo lacht.







Maar Ella is toch dood?











Ik kijk weer op naar mijn zus die nog steeds naar me grijnst. ' Ella wat doe je hier? Je bent dood.' Fluister ik zachtjes en kijk naar de donkere vrouw in de hoek die opeens begint te gloeien, haar lichtblauwe aura begint langzaam donkerder te worden. Ze lijkt het ook in de gaten te hebben want ze snelt naar de deur en verdwijnt uit de kamer.











' dus zusje lief, alles goed met je?' Ella gaat naast me zitten op het bed en ik deins naar achter. Ze fronst en bijt op haar lip.







' je bent niet echt.'







Ella schiet in de lach en tilt haar hoofd naar achter. ' tuurlijk ben ik wel echt gekkie.' Ze legt haar hand op mijn been en een schok gaat door mijn lichaam als haar hand met mijn been in contact komt. Ik kijk geschrokken naar haar hand en dan weer naar haar gezicht.



' Ella wat doe je hier?' ik voel de tranen al opwellen in mijn ogen. Ik zweer het, ik heb haar begraven en hier zit ze nu op een bed met mij in een onbekende kamer en de grootste lach op haar gezicht die ik ooit heb gezien.







' Ella, alsjeblieft.' Smeek ik en deins weer achteruit. ' ik ben aan het dromen ofzo, je bent niet echt.'



' waarom zou ik niet echt zijn Kay?'



' je bent dood Ella!' ik heb je begraven.' Snauw ik en spring van het bed af. ' wat kom je hier doen.'







Haar glimlach vervaagt en ze staat weer op en strijkt haar witte jurk plat.







' ik kom wraak nemen.'







Ik kijk op naar Ella en zie dat ze veranderd is, haar blonde haren zijn git zwart geworden en haar witte jurk zit vol met scheuren en moddervlekken. Haar ogen zijn veranderd van blauw naar zwart en een duivelse grijns zit op haar gezicht geplakt.







' Ella alsjeblieft.' Mompel ik en druk mijn lichaam tegen de muur aan.



Ella loopt langzaam mijn kant op. ' weet je wat ik allemaal moest doorstaan Kayleigh? Nou? Pijn ! verdriet! Ik werd afgeranseld.' Krijst ze uit en duwt een lamp omver, voordat ik het weet staat ze recht voor me neus en kijkt me recht aan met haar zwarte ogen.







Een lucht van dood komt van haar lichaam af en ik voel mezelf misselijk worden.







' ik heb pijn Kaytje,' jammert ze en slaat haar vuist in de muur precies een centimeter van mijn hoofd. Ik hou ook mijn ogen stijf dicht en probeer mijn adem in te houden.







' en ik ga mijn wraak nemen.' Sist ze, ik voel een steek in mijn borstkast en schreeuw het uit van de pijn, mijn ogen gaan naar de plek waar mijn hart zit, Ella's vuist zit in mijn borstkast, ik voel haar hand in mijn hart knijpen en ik gil het weer uit van de pijn.









' vaarwel schatje.'





































' KAYLEIGH!'



Ik schiet overeind in mijn bed en grijp mijn pyjama shirt stevig vast, ik ben aan het hyperventileren en ik voel het zweet over mijn rug naar beneden glijden.







' Kayleigh rustig.' Iemand duwt een plastic zakje op mijn mond, terwijl iemand anders over mijn rug heen wrijft. Als mijn ademhaling weer normaal is en ik zeker weet dat mijn hart nog steeds in mijn borstkast zit, kan ik rustig nadenken en overeind zitten op mijn bed. Toby en Hannah zitten allebei aan het voeten eind van het bed.







' had je een nachtmerrie?' ik knik en neem een slokje van het waterflesje die ik van Toby heb gehad. Ik krijg opeens een raar gevoel en stap van het bed af en loop naar het raam. Net op dat moment zoeven er twee ambulances langs ons huis met tientallen auto's er achteraan. Toby en Hannah komen naast me staan en kijken naar de stoet die langs komt.



Het onaangename gevoel neemt steeds aan en ik heb zwaar het gevoel dat er iets ergs gaat gebeuren.



Net als Hannah iets wil vragen gaat de telefoon af. Toby loopt naar de telefoon en neemt hem op terwijl hannah en ik uit het raam kijken.







' gaat alles wel goed?' mompelt ze. Ik haal mijn schouders op en kijk naar het meisje die langs ons huis loopt, ze heeft een zwarte jas uit waaronder een witte jurk zit met moddervlekken, haar zwarte haar zwiert achter haar aan.



Net alsof ze weet dat ik naar haar staar draait ze zich om. Het grijnzende gezicht van Ella komt tevoorschijn en ik deins naar achter in shock, Hannah pakt me bij mijn arm zodat ik niet naar achter val.



' alles oke?' hoor ik Hannah's bezorgde stem vragen, ik hoor mijn hart sneller kloppen en alles lijkt wel slow motion te gaan.







' WAT?!' hoor ik Toby in de verte schreeuwen. ' wat is er ?' vraagt Hannah.







' Lucy en Mike zijn dood.'











En dan wordt alles zwart.















NIKKI'S POV







10 minuten, geschreeuw, dat was het. Lucy en Mike die net was binnen gekomen met de ambulance waren allebei dood. Mike was in zijn huis aangevallen door iemand en zijn 11 jarige zusje Daisy-Lou had hem gevonden in een plas bloed.



Lucy was vermoord in haar ziekenhuiskamer , op slag dood en ook zij had net als Sammy het E.B teken in haar arm gegrafeerd.



Ik had de aanwezigheid gevoeld, ik was zelf niet op de etage van Lucy toen het gebeurde, maar ik voelde de aanwezigheid van het en de lichten waren uitgevallen in het ziekenhuis en op onverklaarbare wijze waar aangegaan na de ijzige schreeuw die door het hele ziekenhuis te horen was, daarna begonnen de kinderen te huilen op de kinderafdeling en een jongetje die op de psychiatrische etage zat bleef maar mompelen over het meisje in het zwart wit. Het was een chaos in het hele ziekenhuis.



Ik kon niet geloven dat Lucy en Mike alletwee dood waren..







En precies 1 maand en 1 dag na Sammy 's dood.







En ook nog precies dezelfde wijze..











~*~*~*~







Hello,



Weer een update!



Ik ben bezig met mijn 1D fanfic, die ga ik afronden en daarna ga ik meer richten op dit verhaal!







Comment or vote maybe? 😊😊

& sorry dat er spel fouten in zitten!





xx