Ella's revenge.

O19

KAYLEIGH'S POV 

' Hey slaapkop.' ik draai mijn hoofd en zie Hannah met een grote grijns op dr gezicht bij de deur staan. ik geef haar een knikje en ga weer verder met aandachtig naar buiten kijken. 

' Is alles oke?' Hannah gaat zitten op de stoel naast mijn bed en kijkt me bezorgd aan. 

' zie ik eruit alsof ik oke ben? Nee Hannah! tuurlijk niet! ik lig in het ziekenhuis, ik ben ziek en ik weet niet eens wat ik heb! mijn zus is opgepakt en al 3 van haar vrienden zijn dood! zie ik eruit alsof het goed gaat? nooit kan er iets rustigs of normaals in mijn leven goed gaan.' ik laat vermoeid mijn hoofd weer tegen het kussen aanvallen. 

ik kan niet tegen deze drukte, het is te veel en niemand lijkt het te begrepen, behalve Jessica..

Jessica!

ik heb ook al heel lang niks van haar vernomen en ik krijg er geen goed gevoel over.. 

' het spijt me.' murmert Hannah naast me en kijkt verdrietig naar het raam. ' Denk je dat ik het door heb dat het niet goed gaat? volgende week begint school weer en ik heb er geen goed gevoel over, ik ben ook bang Kayleigh, ik wil ook dat alles rustig wordt in ons stadje, ik wordt ook bang van de moorden, maar wat wil je dat ik doe?'

Hannah heeft gelijk.

ik sluit mijn ogen en probeer aan iets leuks te denken, maar ik kan niks leuks bedenken. In die anderhalf jaar dat Ella dood is, is er niks leuks gebeurd, alleen ruzie en boze mensen, verdriet.. 

het is 2014 en Ella is over 6 maanden 2 jaar dood. 

zal er voor de rest van mijn leven dit onzin gebeuren? zal ik dan nooit een gelukkig leven krijgen zonder verdriet? 

' ik kan dit niet meer Hannah! overal waar ik kom is het Ella dit of Nikki dat of mensen hebben medelijden met ons of het is weer dat mijn vader zuipt en mijn moeder die niks kan alleen maar voor zich uitstaren als een zombie, ik snap dat ze het moeilijk hebben! maar het is al bijna 2 jaar en ik kan echt niet meer, ze moeten loslaten.' Hannah komt naast me zitten en neemt me in haar armen, zonder dat ik het wist ben ik in huilen uitgebarst en ik voel me opgelucht, opgelucht dat dit er eindelijk uit is. 

' ssshh het is oke.' mompelt ze en wrijft over mijn hoofd. 

maar het zou niet oke worden en dat wisten we allebei.. 

-

-

-

-

-

-

-

-

-

NIKKI'S POV

ik gooi mijn oude fiets tegen het hek aan en ren de trappen op die leiden naar de bibliotheek.

ik trek de deur met een ruk open, de eerste die ik zie is die David Andrews die kakker die denkt dat hij geweldig is. 

' hey Nikki.' hij kijkt me grijzend aan, maar ik loop snel door naar achter. ik kijk goed rond of Martha die irritante bibliotheek vrouw niet in de buurt is en glip door de half open deur naar binnen, naar de archieven. 

We zijn hier al eerder geweest dus het is niet zo moeilijk om niet te vinden. 

als ik bij de groene deur aankom , duw ik hem open en doe de lichten aan van de archievenkamer. het is stoffig en overal staan kasten en stapels papier, 

ik begin bij kast A en blijf doorzoeken, als ik bij kast C komt, ga ik iets langzamers langs de mappen als ik een bekende achternaam zie staan, 

Collins. 

Jessica heet ook Collins.  

ik trek het mapje uit de la en begin er in te bladeren. alle gegevens van de familie Collins staan erin en tot mijn verbazing staat Jessica er ook in. 

- Trudy  A.  Toron -Collins [ PO: DIS ] ✝ x Jacob Collins [ NEG : DIS ] ✝

                              - James A. Collins [ NEG : DIS ]            x Helen Thruman - Collins [x]

                                                          - Jessica A. Collins [ PO: DIS]       -    Dylan D. Collins [ NEG: DIS ] ✝

ik frons en blader door het document. het is een ziekenhuis document maar wat doet het in de archievenkamer?

en waarom heeft Jessica dezelfde diagnose als haar oma... 

ik hoor voetstappen dichterbij komen en prop het document snel in mijn tas en duw de la dicht, net op dat moment doet Martha de deur open. 

' Ik dacht al dat ik je hier naar binnen zag sluipen.' sist Martha en kijkt me woedend aan. ' wat doe je hier?'

' zoeken nar mijn zusjes document.' antwoord ik geirriteerd. 

' er valt hier niks te zoeken Mevrouw Bell dus donder op.'

' hou je bek ouwe sul, ik bepaal zelf wel wat ik doe.' snauw ik terug en kijk haar woedend aan. Martha neemt een stap mijn kant op. 

' Luister Nikki, je mag dan niet meer op school zitten en al op de universiteit zitten, maar ik ben nog steeds ouder dan jouw en ik verdien respect! ' krijst ze uit en wijst me met haar verrimpelde oude vinger aan, 

' EN NU OPROTTEN!' ik steek mijn middelvinger naar haar op en ren de archiefkamer uit. 

ik heb toch al wat ik wil...

***

okee dit was hoofdstuk 19 ;D

zo als beloofd een dubbele update voor vandaag! 

& ik zag dat bij het vorige hoofdstuk het plaatje van Olivia miste, dus hij staat hier naast in de media! ;)

ps. wat zou Jessica's archief betekenen.. 

x