Ella's revenge.

O23

{ A/N;  happy birthday Jasmine! Dedicated to you!  xx}

KAYLEIGH’S POV

“Clayton? Wat doe jij hier?’’ Clayton doet de zaklamp uit en doet een stap naar voren, haar korte haar zit in een staartje en ze draagt een zwarte kleding. ‘Nee, wat doe jij hier! Je hoort hier niet te zijn rond deze tijd.” Sist ze kil. Haar gezicht staat op uitbarsten en haar toon is zo kil, dat er een rilling over mijn rug heen gaat.  Dit is niet de Clayton die ik twee weken geleden heb ontmoet.

“Nou?komt er nog wat van?’ ze tikt met haar voet  tegen de grond en kijkt me aandachtig aan. Samuel zit nog steeds in het hoekje en kijkt van Clayton naar mij, hij is zo rustig.

“Ik denk dat jij me beter kan vertellen wat je hier doet. Wat heb je te zoeken in een gekkenhuis?’’ snauw ik en sta op van het matje. ‘’En ik mag doen wat ik wil.’’

Clayton pakt me bij mijn arm en trekt eraan. ‘Weet je wel waar je bent?! Dit is niet zomaar een gekke huis Kayleigh, dit is een gekkenhuis voor gestoorde mensen die moorden hebben gepleegd.”

Ik draai me om naar Samuel die nu een klein lachje op zijn gezicht heeft. ‘Dus..’ ik wijs naar Samuel die nog steeds dat enge lachje op zijn gezicht heeft. ‘Ja dat kleine joch heeft iemand vermoord.’ Knikt Clayton. ‘3 dubbele moord, nu moeten we wegwezen.’  Clayton trekt me de kamer uit terwijl ik achterom blijf kijken naar Samuel die nog steeds met dat enge lachje op zijn gezicht mijn kant op kijkt. Als we de kamer uit zijn en weer langs de lange cellen met mensen komen, merk ik dat ze stil zijn en geen geluid maken, ze staan allemaal tegen de hekken aan en kijken mij en Clayton aan, de hele tijd.

“Wat is er met ze aan de hand?’’ mompel ik en kijk naar een vrouw die me recht aankijkt. ‘’ die mensen sporen niet Kay, dat zie je toch zelf ook wel? Kijk naar ze!’’

Ik slik even en draai me nog even  om, om naar de gang te kijken.  Die mensen zijn zo creepy en ik heb nog geen een keer verzorgers van het gekkenhuis gezien.

“ die mensen controleren nooit.’’ Mompelt Clayton, alsof wist wat ik dacht.

Clayton rent een van de kamertjes binnen en laat me vervolgens los om de deur dicht te doen, ze drukt de lamp aan op een van de tafels en gaat zitten.

“Moeten we niet weg ofzo?’’ ik wijs naar het raam die half openstaat. Maar Clayton schudt haar hoofd. “ ik schrijf over deze plek om te laten zien hoe slecht het hier gaat en ik ga het bewijzen ook, mijn tante heeft hier gezeten.’’

“Heeft die iemand vermoord?,” Clayton schudt haar hoofd nee. ‘ Nee, maar ze hebben haar wel hier ingestopt.”

‘Hoe weet je dat zo zeker dat Samuel iemand heeft vermoord?’’ Clayton haalt haar schouders op en steekt een sigaret op. “Sinds waneer rook je?”

“Sinds altijd en wat doe jij hier?’’  Ik haal mijn schouders op net als zij net deed en kijk haar arrogant aan. Wie is die meid voor me? Dit is dus echt niet de zus van Toby die ik 2 weken geleden heb ontmoet, was het allemaal nep? Schijn? En waarom was ze hier? Zogenaamd om  een verslag te schrijven?

“Je was zo anders toen ik je ontmoette de eerste keer, was dat allemaal nep?’’ Clayton rolt het maar ogen, haar piercing glinstert in het maanlicht dat naar binnenschijnt. ‘Misschien.’’

‘’Clayton ik m’-

Opeens staat Clayton op en trekt me mee achter de tafel. ‘Stil.’ Fluistert ze en wijst naar de deur.  Geschreeuw van de mensen uit de cellen begint op te laaien en steeds harder te worden.

“Wat is dat?’’

“Dia-

“DIABLO!” een vrouwelijke stem begint te schreeuwen en gelijk daarna beginnen de  rest ook te schreeuwen.