Ella's revenge.

O28

NIKKI’S POV

“Waar is mijn zusje.” Ik duw hem aan de kant en loop naar boven, zijn kamer binnen. “Waar is Kayleigh.” Sis ik nu. Toby kijkt me niet begrijpend aan, maar ik weet dat hij meer weet, het kan niet anders.

“Waar heb je het over Nikki? Ik heb Kay al een tijdje niet gezien.” mompelt Toby en gaat op zijn bed zitten.

“Dus je weet niet van het ongeluk?” vraag ik beduusd en ook wel verbaasd. De hele stad weet dat het gekkenhuis is platgebrand..

“Het gekkenhuis in Colton Peak is afgebrand, wist je dat niet?”

Toby haalt zijn schouders op en loopt naar zijn glazenplanken waar allemaal bolletjes en autootjes op staan.

“Wat heeft dat met Kayleigh te maken?”

“Kayleigh was daar.. Toen de boel in de fik stond, ze hebben haar naar buiten gebracht, en toen was er een explosie in het gebouw en toen hebben ze haar op een veilige plek neergezet, Hannah en ik hebben niet eens g-‘

“Wat bedoel je Kayleigh was daar?” Zijn gezicht staat bezorgd en ik weet zeker dat het waarschijnlijk zo gaat flippen als hij hoort wat ik ga vertellen.

Ik zucht en ga op zijn bed zitten. “I-Ik weet niet of Kayleigh nog leeft,”

“Nikki! Wat is er met Kayleigh gebeurd? Waar is ze?” Toby begint heen en weer te lopen en zijn uitdrukking staat op uitbarsten. Hij beweegt zijn lichaam heen en weer, een teken van bezorgdheid.

“Haar lichaam was bedekt Toby! Ik kon niet zien of ze nog leefde, meestal als mensen dat doen zijn ze dood, maar Kayleigh’s lichaam is weg! Ze waren haar naar buiten aan het brengen, ik rende er op af toen er een explosie in het gebouw was, we werden terug geduwd door de politie, ik kon de mannen die Kayleigh naar buiten hadden gedragen niet meer zien. Toen alles weer wat rustiger was, vroeg de broeder naar de naam van Kayleigh en toen bracht hij me naar de ambulance waar ze haar hadden geplaatst, maar ze lag daar niet..”

Ik laat mijn ogen naar mijn schoot zakken. Na dat incident waren Hannah gelijk naar het ziekenhuis gereden om te kijken of iemand anders haar perongeluk naar het ziekenhuis had gebracht, maar niemand van Colton Peak was naar het ziekenhuis in de stad gebracht, maar verderop waar ze meer kennis hadden van brandwonden en dat waren alleen de mensen die daadwerkelijk in het gekke huis hadden gezeten, geen 15 jarige meisje..

“En nu?” Toby’s ogen zijn rood, ik heb niet eens doorgehad dat hij aan het huilen was..

“Ik ben al de hele avond aan het zoeken, ik heb Hannah net thuisgebracht.” Zeg ik langzaam en kijk weer naar mijn schoot. Ik voel me leeg, ik ben mijn kleine zusje kwijt en ik weet niet waar ze is, het doet me pijn om te zien hoe alles is geworden.

We hadden vroeger dan wel geen perfect gezin, maar alles ging toen nog goed, mijn ouders waren blij, Kayleigh was normaal en geen raar kind, en Ella.., Ella was er ook..

“Heb je het aan je ouders verteld?” Ik schud langzaam mijn hoofd en loop naar Toby toe, “hey, ik ga haar zoeken oke! Alles komt wel goed.” We staan dicht bij elkaar en ik voel opeens de rare drang om Toby te zoenen.

Hij droogt zijn tranen af en kijk me strak aan met zijn blauwe ogen. “Je moet het je ouders vertellen.”

Ik leg mijn hand op zijn arm en laat mijn hand van boven naar beneden gaan terwijl ik langzaam mijn hoofd schud.

“nee,” mompel ik zachtjes. “Het komt wel goed, alles komt goed.” Fluister ik en buig mijn hoofd langzaam naar voren, tot mijn verbazing doet Toby hetzelfde, ik sluit grijnzend mijn ogen.

Net als mijn lippen die van Toby willen raken, klinkt er een hels kabaal van beneden en dan een klap. We laten elkaar geschrokken los en kijken naar buiten, ik zie nog net een donker  figuur om de hoek glippen, het hek deurtje klappert nog heen en weer.

“W-wat was dat?” stottert Toby en kijkt me raar aan.

“Geen idee..”

Mijn laptop is gecrasht, dus ik weet niet meer wie zich allemaal een rol had gegeven voor het volgende boek, zou je me aub een berichtje kunnen sturen als ik je een rol heb gegeven voor het verhaal, dan kan ik namelijk verder schrijven aan boek twee.

DUS AUB: stuur me een berichtje als ik je een ROL heb gegeven voor BOEK TWEE!