Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/

Hoofdstuk 5 - Astrids dagboek dag 3

Liefste dagboek, 

ik word gek. Gek van het niet weten wie Phelix is. Gek van de mijn vader die vermist is. Gek van mijn huilende moeder die ik keer op keer moet troosten. Gek van... Ik word gewoon gek van alles. Mijn heel leven schreeuwt één en al chaos uit. Ik weet zelf niet meer wat ik moet doen.

Zou ik het aan iemand moeten vertellen? Van de put waar ik stilletjes in aan het vallen ben? Zou ik moeten vertellen dat ik mijn vreselijk voel en mezelf waardeloos vind omdat het me niet eens lukt om mijn moeder te troosten met haar verdriet?

Ik weet het allemaal niet meer. Misschien dat ik mijn hart moet luchten bij Philip. Hij leek naar me te luisteren toen ik vertelde dat mijn vader verdwenen was. Hij troostte mij zelfs. Misschien dat ik het hem wel vertel. Dan heb ik tenminste een reden om zijn warme armen om mij heen te voelen en recht in zijn prachtige bruine ogen te kijken.

Ik zal er nog wel over nadenken, terwijl ik huilend in mijn bed lig en niet kan slapen. Net zoals ik vanavond zal huilen over het feit dat Phelix maar niet wilt zeggen wie hij is. 

Misschien vind hij mij gewoon niet leuk en wilt hij het daarom niet zeggen zodat ik hem niet lastig kan vallen. Dat zal het vast zijn. Mijn vriendinnen hadden me ook al in de steek gelaten, God mag weten waarom, dus zal het vast wel aan mij liggen. Ik ben toch zo lelijk als de pest dus ja... Maar waarom wilt Philip dan bevriend met mij zijn? 

Waarschijnlijk is het omdat hij zelf ook geen vrienden heeft en weet hoe het voelt om alleen te zijn. Hij wilt gewoon niet dat ik me ook zo voel, puur uit medelijden. De kans is groot dat dat het is. 

Ach ja, ik ga nu maar. Mijn moeder roept dat ik het licht moet uit doen. Tot morgen. Als ik morgen tenminste overleef.

A/N: T voelt aan alsof ik super korte stukjes schrijf, of toch korter dan normaal. Idk, give me feedback.