hoofdstuk 9 - astrid's dagboek dag 5

48 13 1
                                    

Hallo dagboek,

Vandaag ben ik weer de hele dag in het ziekenhuis geweest. Ik mocht van de dokters bij mijn moeder en heb dus ook zo goed als de hele tijd in stilte naast haar ziekenhuisbed gezeten. Ik wist niet wat ik moest zeggen tegen haar en ik had het gevoel dat ze hetzelfde probleem had.

Rond de middag was Philip naar huis gegaan. Ik had tegen hem gezegd dat hij maar beter kon gaan zodat zijn ouders niet al te ongerust moesten zijn. Ook had ik even tijd en rust nodig om alles op een rijtje te zetten.

Hij wilde eerst niet weg gaan. Hij wilde hier bij mij blijven om er voor me te zijn. Toch bleef ik volhouden dat hij kon gaan en vertrok hij.

"I'm being murdered by my own mind."

Ik zit nu eenzaam naast mijn moeders bed. Ik houd haar hand zachtjes vast en kijk af en toe of ze nog slaapt. Dat laatste is belangrijk want ik wil niet dat ze ziet dat ik huil.

Ik huil om al mijn gedachtes, om alle vreselijke dingen die gebeurt zijn. Ze maken me met de minuut meer verward en het duurt niet lang voordat ik zelf knap.

Waar is mijn vader? Wie is Phelix? Wat zijn mijn gevoelens voor Philip? Zal mijn moeder het halen of stoppen ze haar in een instelling? Waar ga ik dan naar toe? Wat zal de toekomst mij brengen? ...

Ik kan misschien in herhaling vallen maar ik kan het bijna niet meer aan. Ik heb iemand nodig, toch wil ik het niemand vertellen. Ik ben bang dat ze me zullen verachten. Ik ben bang dat ze me allemaal zullen verlaten...

Ik moet weer gaan, mijn moeder wordt wakker. Doeg.

Astrid ♥

Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu