"Astrid!" Astrid sprong recht van haar bed en liep naar de deur van de logeerkamer, waar ze op dit moment was. "Ja?" vroeg ze terwijl ze de deur langzaam open deed en zag Philip met een grote kom popcorn in zijn handen staan. Ze keek hem vragend maar ook breed glimlachend aan. Hij had een nerveuze blik op zijn gezicht en Astrid vond dat er schattig uit zien. Philip zag er bijna altijd wel schattig uit.
"Ik uhm...", stammelde hij en krabde even achter zijn oor voordat hij verder ging, "Ik had het idee om samen een film te kijken. Ik dacht wel dat je dat een leuk idee zou vinden." Hij glimlachte even. Ze knikte en zei: "Dat lijkt me inderdaad een leuk idee."
Toen ontmoetten hun ogen elkaar en voelde ze hoe Philip zachtjes haar hand vast pakte. Een kriebelt gevoel ontstond er in Astrids. "Kom dan", zei hij en nam haar daarna mee naar de kamer tegenover de logeerkamer, naar zijn eigen kamer dus. In zijn kamer zag Astrid dat Philips computer nog open op zijn bed stond. Philip zag het zelf ook en liep er snel naar toe om hem op te pakken. ze kon alleen maar een glimp opvangen van wat er op het scherm stond. Het was de bekende lay-out van de blogs die Phelix schreef. Zou Philip die blogs ook lezen? Veel tijd om er over na te denken, had Astrid niet.
Ze ging namelijk op het bed zitten keek hoe Philip behendig zijn laptop koppelde met zijn tv om daarna een film op te zetten die zij mocht kiezen.Toen hij daarmee klaar was, ging hij naast haar zitten en keken ze samen naar de film Columbiana. Halverwege legde Philip zijn armen om Astrid heen en knuffelde haar zelfs bij de enge gedeeltes waar er mensen in vermoord werden.
Tegen dat de film gedaan was, waren ze beide ook weer alweer in slaap gevallen en lagen ze schattig tegen elkaar op.
A/N: Thnx to CalumPoseyPotter voor de filmkeuze. ;) Sorry voor t klein stukkie.
JE LEEST
Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/
Teen Fiction• HET VERVOLG OP: Prince • 'Soms voel ik mij als een prinses, wanneer Hij met Zijn prachtige ogen naar mij kijkt en Hij Zijn goddelijke glimlach laat zien. Hij laat mij dan goed voelen, alsof er toch iemand op de wereld is die om mij geeft... Maar...