Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/

Hoofdstuk 12 - Philip

Dagen vliegen voorbij en Philip sprak amper met Astrid. Ook ArtisticA reageerde niet meer op zijn berichten en blogs. Het leek alsof ze beide van de aardbol verdwenen waren, alhoewel hij wist dat Astrid vast bij haar moeder in t ziekenhuis was. Maar waarom ArtisticA niet antwoordde, wist hij niet. 

Voor de zoveelste keer in zes dagen stuurde Philip een bericht naar ArtisticA. Al zijn vorige berichten waren gelezen door haar maar ze had op geen enkel geantwoord. Nare gedachten sprongen op in zijn hoofd. Had hij haar kwaad gemaakt? Haatte ze hem? Had ze beseft wat voor een grote nietsnut hij wel niet was? 

Hij haalde diep adem en schrok toen zijn gsm, die hij in zijn handen had, begon te trillen. Op het schermpje verscheen Astrid en Philip drukte onmiddellijk op het groene knopje om te antwoorden. "Hallo? Astrid?" vroeg de jongen en hij hoorde haar met een trillende stem antwoorden. "Philip? O god. Ben je thuis?" 

"Ja, dat ben ik. Waarom?" Hij stond recht, liep naar de dichtstbijzijnde raam en keek naar buiten. "Ik sta voor je huis, Philip. Ik... Ze gaan mijn moeder naar een instelling brengen en aangezien mijn vader nog niet gevonden is willen ze mij tijdelijk bij een pleeggezin zetten." Hij zag Astrid inderdaad voor zijn huis staan en zei snel: "Je kan wel hier blijven voor een tijdje. Wacht... Ik kom naar je toe." Hij hoorde een zachte 'Okay' en legde toen af. Philip gooide zijn gsm op zijn bed en rende daarna vliegensvlug naar beneden.

"Hier ben ik!" riep hij terwijl hij de deur van het slot haalde en hem daarna opende. Een huilende Astrid stond nu recht voor hem met een grote sporttas in haar handen. Philip pakte die tas snel uit haar handen en zette hem naast hem op de gang. 

"Kom hier", zei hij daarna en nam haar in zijn armen. Ze snikt zachtjes terwijl hij een kleine kus op haar voorhoofd plantte. Alle gedachtes over ArtisticA waren verdwenen, Astrid is de enige die nu op dit moment belangrijk was. 

Na een tijdje liet hij haar los en nam haar mee naar zijn kamer. Daar gingen ze beide op zijn bed zitten en knuffelden ze weer. Ze zeiden helemaal niks maar dat vonden ze niet erg. Tegen de tijd dat Philips moeder thuis kwam, was Astrid zelfs in de armen van Philip in slaap gevallen.

"Philip. Van wie is die sporttas onder...?" Zijn moeder kwam plots zijn kamer binnen en stopte met praten zodra ze Astrid zag. "Astrid..." merkte ze op en hij knikte. Philip voel zichzelf rood worden. "Ze mag hier toch voor een tijdje blijven, hé? Ze willen haar moeder nu naar een instelling brengen en ze kan nergens anders naar toe dan hier." Hij keek zijn moeder smekend aan terwijl hij dat zei en zag daarna zijn moeder knikken . "Okay, maar dan moet je de logeerkamer wel klaar maken." Zei ze en Philip knikte snel en hevig terug. Zijn moeder lachte even en liep daarna de kamer uit.  

A/N: Finally an update. First one of 2017. Sorry. 

A/N 2.0: Ik ben der dus net, n dag nadat ik dit online gegooid heb, achter gekomen dat dit in de verkeerde tijd was geschreven en ook in de verkeerde pov dus als er fouten op dat gebied in zitten, sorry maar ik zal dan dat foutje over het hoofd gezien hebben.. ♥