Liefste dagboek,
Vandaag was een fucked up dag. Eerst hadden ze me in de ochtend gezegd dat ze mijn moeder morgen naar een instelling gaan plaatsen omdat ze denken dat ze anders misschien opnieuw een poging zouden doen. Daarna vertelde ze me ook dat mijn vader voor het laatst in het dichtstbijzijnde vliegveld hebben gezien oftewel dat hij naar het buitenland is gevlucht. Ze weten alleen nog niet naar waar maar als ze hem vinden, gingen ze me naar hem brengen. Voorlopig stelden ze voor dat ik ergens bij een tijdelijke pleeggezin ofzo moest gaan wonen.
O daar had ik echt geen zin in. Ik had tranen in mijn ogen die ik toen met moeite moest binnenhouden. Ze hebben me zien huilen zodra ze zeiden dat er een gezin was die me wel wilden opvangen maar dat ze een uur hier vandaan woonden. Opzich zou ik dat niet erg gevonden hebben, als ik nu niet bevriend was met Philip.
Na mijn gesprek hebben ze me naar huis gebracht zodat ik mijn spullen kon inpakken. Ik heb dat ook gedaan maar ben via de tuin van de achterburen naar het huis van Philip gelopen. Ik wist echt niet waar ik anders naar toe kon. Ik heb toen naar Philip gebeld en gezegd dat ik voor zijn huis stond. Ook heb ik hem snel vertelt wat er gaande was, niet in detail want over mijn vader weet hij niks, en liet hij me onmiddellijk binnen.
We zijn toen naar zijn kamer gegaan en hebben daar in stilte wat naast elkaar gezet. Hij had zijn armen om me heen en ik lag knus tegen hem op. Heel eerlijk, het was fijn om zo te zitten. Ik ben zelfs tegen hem op in slaap gevallen en werd wakker in de logeerkamer. Hij heeft me dus naar daar gedragen.
Ik zit nu trouwens op het bed in de logeerkamer. Philip is onder, hij moet zijn vader helpen met iets. Ik denk wel dat hij zodra hij klaar is naar mij toe komt. Of anders ga ik wel naar hem als ik hem de trap hoor oplopen...
Zijn ouders vinden het trouwens ook goed dat ik hier blijf. Hoelang ik mag blijven, weet ik niet. Het is trouwens ook de vraag of ik hier zomaar mag blijven. Stel dat die mensen van vanochtend me vinden? Ze zullen vast woedend zijn dat ik weg ben. Misschien moet ik het tegen Philips ouders zeggen? Ik weet het nog niet...
Ik zie wel. Ik moet gaan, ik hoor Philip net mijn naam roepen. Doeg. ♥
A/N: Inspiratiebom gedropt dus de komende paar hoofdstukken zijn waarschijnlijk allemaal na elkaar geschreven..
JE LEEST
Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/
Teen Fiction• HET VERVOLG OP: Prince • 'Soms voel ik mij als een prinses, wanneer Hij met Zijn prachtige ogen naar mij kijkt en Hij Zijn goddelijke glimlach laat zien. Hij laat mij dan goed voelen, alsof er toch iemand op de wereld is die om mij geeft... Maar...