Het was bijna middernacht toen Phillip wakker werd door een vreemd geluid. Zijn bruine ogen flitste door de kamer waar hij in was, het duurde hem enkele secondes voor hij besefte dat hij nog steeds in de wachtzaal van het ziekenhuis was, en zag dat het Astrid was die bewoog. Ze was opgestaan en ijsbeerde snikkend door de kamer.
"Hé, Astrid", fluisterde Philip en stond ook op. Hij liep naar haar toe en omarmde haar langs achteren. Ze knuffelde even, Phillips hoofd rustte in haar nek, maar al snel kwam er een eind aan en draaide Astrid zich om. "Denk je dat ze nog steeds bezig zijn met haar?" vroeg ze zacht. Phillip schudde kort met zijn hoofd: "Nee, ik denk dat je morgen naar haar toe mag. Ze hebben daarstraks gezegd hoe het met haar ging en met daarmee wilden ze denk ik duidelijk maken dat je haar morgen pas mag zien."
Het bleef even stil en Philip zag aan Astrids gezicht dat ze er over nadacht. Hij gaf haar nog een kleine knuffel en fluisterde deze keer: "Het komt allemaal wel weer goed." Ze knikte zachtjes en Philip gaf haar een kusje op zijn voorhoofd. Hij keek even verrast op maar zij er niks over.
"Kom..." Zei hij nu en liep terug naar de stoel waar hij eerder op zat. Astrid volgde hem en ging naast hem zitten. Ze hielden elkaars hand vast en als snel viel Astrid weer in slaap. Philip daarentegen, die zijn arm om haar had geslagen en zijn hoofd op de hare liet rusten, kon maar niet in slaap vallen. Zijn gedachtes en zijn angsten zorgde er voor dat hij niet kon slapen.
Hij dacht na over Astrid, over haar gedrag tegenover hem. Hoe ze hem soms behandelde alsof hij haar vriendje was. Hoe ze de andere keren gewoon deed alsof ze beste vrienden waren. Het verwarde hem nog steeds.
Ook dacht hij over wat hij eerder die dag had gezien op Astrids telefoon. Hij had een glimp opgevangen van een chat met een jongen wiens naam Phelix, zoals hij als blogger noemt, heette. Hij had het laatste bericht gelezen en het was hem opgevallen dat het precies hetzelfde bericht was als dat hij naar ArtisticA had gestuurd. Misschien was zij wel ArtisticA? Dat zou wel eens goed kunnen.
Philip liet een zachte zucht uit zijn mond ontsnappen. Hij wist niet goed wat hij nu moest doen. Wellicht kon hij proberen erover te praten met haar?
P.S: Probably crap because ik schrijf tegenwoordig gwn minder goed door alles wat er in leven gebeurt en al me gedachtes en gevoelens en..... Sorry gwn.
JE LEEST
Princess [Boek 2] (Dutch) /Voltooid/
Teen Fiction• HET VERVOLG OP: Prince • 'Soms voel ik mij als een prinses, wanneer Hij met Zijn prachtige ogen naar mij kijkt en Hij Zijn goddelijke glimlach laat zien. Hij laat mij dan goed voelen, alsof er toch iemand op de wereld is die om mij geeft... Maar...