~Η Απαγωγή~

Κεφάλαιο 6

Κοιτούσα το κενό αφού ο Άλεξ έφυγε.

"Εε"με σκουντάει η Νόρα.

"Μμ"της λέω και γυρνάω να την κοιτάξω.

"Είναι όμορφος"παρατηρεί και της χαμογελάω.

"Το ξέρω."λέω και γυρνάω να τον κοιτάξω.Κάθεται αρκετά πιο μακρυά με την παρέα του.

Κοιτάζω με προσοχή της κινήσεις του.Όταν μιλάει κουνάει και τα χέρια του πράγμα αστείο.

Γυρίζει και με κοιτάει και παίρνω το βλέμμα του από πάνω μου.

"Θα το πεις στην μαμά;Για την κρίση;"με αποσπάει η Νόρα.Το είχα τελείως ξεχάσει αυτό.

"Όχι ήδη ανησυχεί αρκετά για μας.Ας μην της βάλω κι άλλα στο κεφάλι της.Δεν θα πεις τίποτα έτσι;"΄την κοιτάω

"Χαζό είσαι;όχι."λέει και το κουδούνι χτυπάει.

Προχωράμε γρήγορα προς την τάξη.

Στο τέλος,γυρίσαμε όλες μαζί σπίτι.

Η μαμά ΄ήταν ενθουσιασμένη να μάθει τα νέα και πως πήγε το σχολείο.

Καθίσαμε να φάμε φαγητό και ο καθένας έλεγε και κάτι διαφορετικό απο την μέρα του.

Η Μαρία και η Ελίζα ήταν δύσκολο να προσαρμοστούν είπαν.Απόλυτα λογικό αφού βρισκόντουσαν σε αυτό τον απαίσιο χώρο παραπάνω καιρό από ότι εμείς.

----------------

Το πρωί ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι.Κοιτούσα ώρα τα καινούργια μου ρούχα.Πόσο καιρό έχω να κοιτάξω την ντουλάπα μου γεμάτη ρούχα.

Στραβοκαταπίνω στην σκέψη ότι εκεί φορούσαμε ελάχιστα ρούχα και φυσικά τίποτα καινούργιο.Εκτός κι αν ο πελάτης ήταν πολυ σημαντικός.Τότε τα ρούχα που φορούσαμε ήταν πανάκριβα.

Επιλέγω μια μαύρη μπλούζα με ένα ψηλόμεσο τζιν.

Ανυπομονούσα όλο το βράδυ.Το μόνο που ήθελα ήταν να ξυπνήσω και να πάω σχολείο.Να τον δω και η μερα μου να γίνει καλύτερη.

Μου αρέσει.Ναι μου αρέσει, μπορώ να το παραδεχτώ.

Δε ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για έρωτα.Φυσικά και ξέρω τι είναι.Η Ελίζα μας μιλούσε καθημέρινα για αυτό όταν βρισκόμασταν εκειπέρα.Η μεγαλύτερη αδελφή της είχε παντρευτεί πρόσφατα και μιλούσε για τον έρωτα τους.Για το πόσο χαρούμενη ήταν η αδελφή της όταν φορούσε το νυφικό,για το πόσο δάκρυσε ο γαμπρός όταν είδε την νύφη και κατάλαβε ότι αυτή η πανέμορφη γυναίκα ήταν δικιά του,το πως της ψιθύριζε όλη την ώρα για το πόσο ευτυχισμένη θα την κάνει.Τα λόγια της μας έδειναν σίγουρα κουράγιο.