-Trafik Kazası-
Yağmur... Hwa Min'in en sevdiği şey.
Altında ıslanmak, sesini dinlemek, damlaları teninde hissetmek...
Ama bir neden hemde çok büyük bir neden bu sevgisini nefrete dönüştürmüştü.
13 Ekim ve aşırı yağan yağmur.
Hwa Min ve ailesi aile yemeğine çıkmışlardı. Yağmurun yağmasını beklemiyorlardı.
Hepsinin yüzünde gülümseme hiç solmuyordu.
Mutlulardı.
Geceydi.
Yollar yağmurdan dolayı bomboştu. Tek tük arabalar gözüküyordu.
Hwa Min'in babası olmayacak şeyi yaparak eve daha hızlı varmak istedi ve gaza bastı.
Yağmur camları kapatmıştı önleri net gözükmüyordu.
Annesi yavaşlamasını ve acele etmemesi gerektiğine dair söylentilerde bulunurken babası kulak asmıyordu.
Ne vardı da evden uzak bir yere gelmek istedilerse!
Hwa Min ve küçük kız kardeşi Jae Min arkalarına yaslanmış babalarına dahada hızlı sürmelerini söylüyordu çocuk akıllarıyla.
Ağızlarını dikselerdide söylemeselerdi.
Çünkü önlerinden gelen koca tur otobüsünü görmemişlerdi.
Baba, farları fark etti ama iş işten geçmişti ve o felaket olay yaşanmıştı.
Haberlere bile konuk olan bir trafik kazası gerçekleşmişti.
Baba, anne ve küçük kardeş arabanın altında kalmıştı sadece şans eseri Hwa Min kurtulmuştu.
Ama ona göre keşke kurtulmasaydı.
Olayı gören birisi hemen polisi ve ambulansı aradı.
Hwa Min şokta olduğu için ağlamaktan ve bağırmaktan başka bir şey yapamıyordu.
Hareket edecek gücü yoktu.
Adam, Hwa Min'i kaldırmaya çalışıyordu kendi arabasına götürmek için çünkü yağmur hala şiddetli yağmaya devam ediyordu.
Sadece küçük bir kanaması olabilirdi fakat yüreğini sızlatacak sahne ailesinin hayata gözlerini yummasıydı.
Daha fazla bünyesi kaldırmadan acıyı bayıldı. Son işittiği ses ambulansın keskin sesiydi.
Gözlerini açtığında bembeyaz bir odada yumuşacık bir yataktaydı.
Baş ucunda halasını gördü ve ilk sorduğu şey ailesi oldu.
Halası başını aciz ve kalbi parçalanmış kıza eğerek titrek bir nefes verip "onları kaybettik" diyebildi.
Hwa Min daha 9 yaşında küçük bir kız çocuğuydu. Yaşıtları gibi oyunlar oynaması gerekirken o sadece hayatın gerçeklerini ailesini kaybederek anlayabiliyordu.
Halası belki acıdı belki de tek kalmasına göz yummayarak onu evine, yuvasına aldı.
Her şeyin iyi gideceğini düşünürdü ta ki eniştesi küçük, öksüz kızı yuvasında istemediğini anlayınca farketti.
Bekledi..Sahi beklemekten başka çareside yoktu.
Felaketi getiren geceden dolayı 2 yıl okulunu dondurdu.
19 yaşına gelmişti nihayet. Çalıştığı part-time işlerle dişini tırnağına takıp gece gündüz demeden çalıştı. Sonunda beklediği amacına ulaşıp kendine bir ev aldı. Bunu daha fazla halasına ve eniştesine yük olmamak için yapmıştı. İstenmeyen yerde durmak zaten onu geriyordu.
[Eveet bu bölümde Hwa Min'in neler yaşadığını öğrendiniz.. Sonraki bölümü bekleyin~ 😘 Ayrıca vote biraz daha yüksek olsa ne güzel olur... 😌]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Find Me | Park Jimin
Fanfiction"Seni bu zamana kadar farketmediğim için kendime kızıyorum."
