show me that you're more than just a pop star! (sequel)

hoofdstuk 5

Rachel pov

"Hey Zayn!" roep ik wanneer ik terug thuis kom.

"Wat is er?"

"Vind je het erg om vanavond alleen te eten?"

"Waarom?"

"Ik ben een oude vriend tegen gekomen en wij gaan vanavond samen eten!" zeg ik nonchalant.

"Wie? Ken ik hem?"

"Justin"

"Justin wie?"

"Justin Bieber!"

"Nee!"

"Wat nee?" vraag ik.

"Ik wil niet dat je met hem uit eten gaat!"

"En waarom niet?"

"Daarom niet!"

"Dat is geen reden Zayn!" roep ik.

"Waarom kan je niet gewoon naar mij luisteren?"

"Waarom zou ik?"

"Omdat ik je vriendje ben!"

"Ahhja en omdat jij mijn vriendje bent, mag jij kiezen met wie ik uit ga! Nu begrijp ik het!" zeg ik sarcastisch.

"Doe niet zo!"

"Wat! Zayn, jij bent mijn baas niet!"

"Dat heb ik toch niet gezegd!"

"Maar je gedraagt je wel als één!"

"Blijf gewoon hier!"

"Nee, ik blijf niet hier!" Ik draai mij om en loop het huis uit.

Ik stap in mijn auto en rij weg. Ik stop mijn auto wanneer ik aan een park aan kom. Een donkerharige jongen trekt mijn aandacht, ik stap uit en loop richting de jongen.

"Justin?"

"Oh, hey Rachel! Kon je mij niet missen?" vraagt hij met een glimlach die elk meisjeshart doet smelten.

"Kunnen we anders nu al beginnen aan ons afspraakje?"

"Ja tuurlijk, wil je een ijsje?"

"Ja", Justin staat al klaar om weg te gaan maar ik hou hem tegen "Justin, je weet toch dat dit een vriendschappelijk afspraakje is hé?"

"Natuurlijk Rach, het is normaal want jij bent een knap meisje en knappe meisjes zijn altijd bezet!" Ik voel mijn wangen warm worden en ga op een bankje zitten.

"Hier", Justin geeft mij een chocolade ijsje.

"Dus hoe zit het met jouw liefdesleven?" vraag ik.

"Goed!" antwoordt hij.

"Geen vriendin?"

"Nee, ik wacht nog op de ware!" bij dat laatste kijkt hij recht in mijn ogen.

"Ze zal wel snel komen!" fluister ik. Ik zie Justin dichter komen en uit paniek duw ik zijn ijsje in zijn gezicht.

"Het spijt mij!" zeggen we te samen.

"Sorry dat ik dat deed, maar.." begin ik.

"Nee, ik had het in de eerste plaats niet mogen doen! Wees alsjeblieft niet boos, Ik wil dat we terug zo close als vroeger worden!"

Ik kijk naar mijn handen. Ergens hoop ik het ook van wat hij net zei, want ik kan niet ontkennen dat ik de tijden mis wanneer Justin nog niet beroemd was en wanneer ik mijn vrienden van One Direction nog niet had ontmoet. Ik was het gewone meisje met als buurjongen een simpele jongen met grote dromen. Zijn dromen kwamen uit en ik ontmoette fantastische mensen maar Justin, een persoon die mij altijd heel dierbaar was ben ik uit het oog verloren en ik miste hem echt. Vroeger zeiden we altijd dat we besties for ever gingen zijn, als je mij toen had verteld dat dit onze toekomst zou zijn, maar dat we het zonder elkaar zouden moeten doen. Ben ik zeker dat we het beiden niet hadden gelooft niet enkel lijken wij beiden in een droom te leven, we hadden elkaar beloofd dat we altijd een rol in elkaars leven zouden spelen en afgelopen jaren heeft ons aan getoond dat we wel apart kunnen leven maar dat het gevoel van 'gemis' er toch altijd is en ik hou van Justin. Hij was mijn eerste crush en mijn eerste liefde. En zeggen ze niet dat je eerste liefde voor altijd is?

"Ik kan nooit boos op je zijn!" zeg ik wanneer ik op kijk.

"Goed!" hij geeft mij een knuffel en dan voel ik het: de kriebels, ik wil het niet! Ik hou van Zayn enkel van Zayn! De kriebels moeten weg!

"Voel je het ook?" hij wijst naar mijn buik.

"W-wat bedoel je?"

"De vlinders?"

"Justin, ik ben met Zayn!"

"Ja, het is een toffe gast, maar heeft hij je niet bedrogen?"

"Justin" zeg ik zacht.

"Je verdient beter Rach!"

Ik zucht en sta op.

"Wil je een wandelingetje maken?" vraag ik tevergeefs om het onderwerp te veranderen.

"Graag!" hij neemt spontaan mijn hand.

"Justi.." zeg ik terwijl ik zijn hand los laat.

"Wat, kunnen vrienden elkaars hand niet vasthouden?"

"Wij niet!"

I love people who leave comments :) xx