show me that you're more than just a pop star! (sequel)

hoofdstuk 10

Rachel pov

Ik word wakker met super veel hoofdpijn. Ik kijk op mijn klok: 6.30. Ik moet zo meteen vertrekken voor mijn eerste werkdag. Ik draai mij om en verschiet.

"Justin wat doe jij in mijn bed?" ik por in zijn zij.

"Oh hey Rachel, crazy night hé!" zegt hij met een grijns.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik bang om wat hij zal zeggen.

"Gewoon, uitgegaan en wat gedronken.." Ik probeer het mij te herinneren, ik weet niets meer van gisteravond. Het enigste dat ik mij herinner is dat ik Zayn ben gaan uitwuiven en dan met Justin iets ben gaan doen. maar wat? Weet ik niet meer.

"Okeeee maar waarom lig je in mijn bed?"

"Je zei dat je het koud had en dat je Zayn miste dus ben ik je maar gezelschap komen houden."

"Neeneeneenee Waarom moet dit nu weeral gebeuren?" ik begin door de kamer te ijsberen.

"Rustig Rach, er is niets gebeurd!"

"Justin, je kan dit niet doen! Als Zayn erachter komt dan.."

"Dan wat?"

Ik kijk hem aan. "Hij zou dit verkeerd opvatten!"

"Dit" zegt hij met een grijns.

"Nee Justin, zo bedoel ik het niet! Ik hou van Zayn!"

"maar je houdt ook van mij!" Justin loopt naar mij toe.

"Justin.."

"Shhh.."

Justin neemt mij bij mijn heupen vast en kust mij. Ik trek niet weg, dat is het probleem en nog zelfs erger: ik geniet ervan!

"Ik moet nu gaan babe, see you later!" hij laat mij los en loopt de kamer uit. Ik blijf helemaal alleen achter, verward door wat er nu net eigenlijk is gebeurd. In slow motion kom ik in beweging, ik kleed mij aan en loop naar mijn auto.

Even later kom ik in het ziekenhuis aan, mijn eerste dag als verpleegster. Ik had hier zolang naar uit gekeken maar nu, nu weet ik eigenlijk niet wat ik wil...

"Ga jij de mensen hun pillen geven?" vraagt de hoofdverpleegster. Ik knik en neem mijn karretje met pillen. Ik ga kamer in, kamer uit... De dag lijkt moeizaam voorbij te gaan. Ik kom in mijn laatste kamer. Er ligt een meisje iets jonger dan mij in het grote ziekenhuisbed. Ik loop dichterbij en het meisje kijkt op. Ik zie dat ze bijna geen haar heeft en ze ziet er ook absoluut niet gezond uit, haar huid is bleek en haar ogen rood.

"Hier zijn je pilletjes, sweetheart!" ik zet ze op het tafeltje naast haar bed. Het meisje kijkt mij aan. Het voelt vertrouwd.

"Rachel?" vraagt ze, ik hoor dat ze duidelijk moeite heeft met spreken.

"Ja, dat ben ik!"

"Ik heb niet opgegeven!" ik kijk haar verward aan. En dan dringt het tot mij door.

"Flo?"

"Ja, ik ben er nog steeds!"

"Je hebt niet opgegeven!"

"Nee, dat zal ik ook nooit met opzet doen, maar ik kan het niet meer Rachel!'

'Wat bedoel je?" ik krijg tranen in mijn ogen wanneer ik zo naar haar kijk.

"I-ik heb zoveel pijn!" er rolt een traan over haar wang.

"Het zal betere, dat beloof ik je!"

"Het duurt nu al bijna 10 jaar wanneer stopt het?!" ze kijkt mij wanhopig aan.

"Binnenkort, binnenkort zal jij weer gelukkig zijn!"

"Ik ben nu gelukkig!"

"Ja?" ik kijk haar met een droevige glimlach aan.

"Wie zou er niet gelukkig zijn als haar idool voor haar stond?!"

"Jij bent te goed voor deze wereld Flo! Je bent een geweldig meisje maar don't give up!"

"Maar ik ben zo moe!"

"Ga dan slapen!"

"nee, ik wil niet alleen achter gelaten worden!"

"Ik blijf wel hier!" ze knikt en ze sluit haar ogen, ik neem haar hand vast en kijk hoe ze slaapt. Zonder dat ik het zelf besef val ik ook in slaap naast Flo.

Sweeties, Flo kwam ook al voor in 'Why do I keep falling in love with pop stars?" Ik denk rond hoofdstuk 10 dus als je niet meer goed weet wie Flo is ga dan zeker dat hoofdstuk nog eens lezen!

Xx A.