Gepest

Deel 15

'Ik hou mijn mond je kan me vertrouwen. Is de dader wel gepakt'. 'Nee ze hebben de dader niet gevonden de politie kan niks' zucht Eva diep vooral omdat ze zelf wel weet wie de schuldige is. 'Ej pas maar op mijn vader is politie' kijkt hij haar uitdagend aan. 'Gaaf dat wil ik later ook worden' zegt ze vrolijk. Binnen mum van tijd is de verdrietige Eva omgetoverd in een vrolijke en stoere Eva. 'Ik ook maar dan wel een goede die alles oplost' grinnikt hij. 'We hebben trouwens 2 uur uitval de laatste uurren dus heb je zin om af te spreken' stelt hij de vraag die nog nooit door iemand gesteld is. 'Ja is goed gezellig' knikt ze dan ook met een glimlach rond haar lippen . De bel gaat en met zijn tweeën lopen ze naar het lokaal.

'Kom je weer achterop' stapt Floris op zijn fiets. 'Ja' springt Eva op zijn bagage drager om haar armen stevig om zijn middel te klemmen. Zo wilde ze dat haar fiets voor altijd kapot is. Het voelt fijn er vertrouwd iets wat ze nog nooit bij iemand gevoeld heeft. Hij is bijzonder voor haar vooral omdat hij iets doet wat nog nooit iemand voor haar heeft gedaan. Het voor haar opnemen het lijkt zo makkelijk en simpel maar toch word het bijna nooit gedaan. Na een tijdje stopte ze voor een mooi groot vrijstaand huis, veel beter dan dat krot waar zij in woont. 'Mam ik ben thuis' opent hij de deur waarna hij naar binnen stapt en zijn tas in de hoek smijt om vervolgens zijn jas op te hangen. 'He lieverd hoe was het op school' drukt zijn moeder een kus op zijn wang. 'Mama' duwt wij haar weg, want het was echt niet stoer als Eva er bij stond. Eva vind het niet zo erg ze zou zelf zo'n moeder willen die dat doet.