Gepest

deel 44

Wat gespannen en bang loopt ze dicht tegen Floris aan het ziekenhuis binnen. De vrouw die zich voor had gesteld als Marion loopt voorop en gaat na een tijdje op een stoel zitten voor een kamer. vragend kijkt Floris haar aan. 'hier moeten jullie naar binnen, succes' zegt ze op een zachte vriendelijke toon. 'Bedankt' knikt Floris naar haar waarna ze samen naar binnen lopen. 'Goede middag eva van dongen neem ik aan' steekt een vriendelijk uitziende vrouw een hand naar haar uit. 'Klopt' schud ze haar hand. 'Monique'. ' Je kunt jezelf daar omkleden' wijst ze naar een soort pashokje in de hoek van de kamer. Zachtjes knikt eva waarna ze naar het hokje loopt. floris hand glijd nog een keer langs haar arm waarna hij op de stoel naast de behandelstoel gaat zitten. Een paar minuutjes later komt eva wat onzeker het pashokje uit. Floris zijn ogen glijden over haar lichaam. Gelijk vallen de grote blauwe plekken bij haar dijen hem op wonden bij haar benen en de blauwe plek bij haar buik. maar die bij haar buik had hij vaker gezien. de verwondingen bij haar benen had hij nog niet gezien hij moest van haar wegkijken waarschijnlijk omdat ze niet wilde dat hij dit zou zien. 'Kom maar hoor' zegt Monique zacht als ze ziet dat eva niet verder durft te komen. 'Eef kom' staat floris op om naar haar toe te lopen. 'Ik durf het niet' fluistert ze als hij zijn armen om haar heen slaat. 'We doen het samen eef, zo kan het niet doorgaan. hij mag jou niet nog meer pijn doen, dit is de enige manier om te zorgen dat het stopt'. Ze reageert niet maar hij voelt zijn shirt wat nat worden van haar tranen. Hij neemt wat afstand van haar en pakt met beide handen haar hoofd vast. 'Oke ik doe het' knikt ze waarna ze met haar hand stevig in die van hem geklemd gaat liggen op de behandel stoel.