Isang klase ang makakaranas ng malalagim na pangyayari.
Isang klase kinalalagakan ng mga estyudanteng may sari sariling tinatagong sekreto.
Isang klaseng nababalot ng misteryo.
Mga kasong pagpatay na lulutasin at susubukang alamin ni princess na isa...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
|Capitulom 16|
Faded Memories
Petter's Point of View
Matagal tagal din ang hinintay ko bago ko siya mabalikan.
"O saan ka pupunta?" ani ni Jhomar ng bigla akong tumayo sa table namin.
"C.r lang." sambit ko matapos ay mabilis na naglakad palabas ng cantene.
Ayokong intrigahin pa nila ko ng matagal. Kailangan ko siyang maabutan. Sa lugar na 'yon.
I been longing for her for a long time. Natagpuan ko nga siya, pero parang ibang tao na ang nabalikan ko. Kung siguro hindi ko siya iniwan. Will things change?
I dig a deep breath ng marating ko ang lugar. Wala pa siya. Late na naman siguro nagpalabas ang teacher namin. Tss.
Naupo ako sa matabang ugat ng isang malaking puno. Pinikit ko ang mga mata ko at marahang dinama ang hanging payapang tumatama sa'king balat. Then I dig a deep breath again.
Naalala ko pa. Sariwa pa sa akin ang mga ala-alang yo'n. How do I forget the only girl that make my heart beat skip for a second just seeing her? Never.
But she really change a lot when I found her. She's colder than ice. Those smiles she had back then when were together is faded like a wind that once cross in a land. Like the memories that we had back then. Its seems that memories forgotten. Faded. Gone. Deleted.
But how? Why? What happen?
"Anong ginagawa mo dito?"
Bigla akong napatikwas sa kinauupuan ko ng marinig ko ang malamig na boses na yo'n. As always. Pero hindi noon.
"Ah! Ryl!" gulat kong saad atsaka tumayo sa harap niya habang kinakamot ko pa ang batok ko.
"Nasaan si Jowan?"
"Ah? Ah! Kasama ni Xander eh? Di pa ata sila nakakabalik?"
Mukha na siguro akong tanga. Nakakaiinis. Deretsong nakatingin sa'kin ang malamig niyang mga mata. Ako naman hindi ko siya matignan dahil naiilang talaga ko. Ewan! Para kong tanga! Kalalake kong tao pero parang gago 'tong ikinikilos ko.
"Sige."
Tatalikod na sana siya ng hawakan ko siya sa braso upang pigilan. Napalingon naman siya sa'kin.
"Why are you acting like that?" nakayuko kong tanong. Ayokong makita niya ang mukha ko sa pagkakataong yo'n. Dahil alam ko na I look so pathetic.
Mga ilang minuto pa ang inantay ko bago niya ako tinugunan.
"Bakit ka pa bumalik?"
Agad akong napatingin sakanya. Malamig pa rin ang mga tingin niya, at wala pa ring ekspresyon ang mukha niya. Hindi ko tuloy matukoy kung galit ba siya o ano.
Hindi kaya galit pa talaga siya sakin dahil sa ginawa kong pag-iwan sa kanya? Kaya ba siya ganito?
Napabuntong hininga ko dahil sa dami ng tumatakbo sa isip ko. Hindi ko alam. Ang dami kong tanong, wala naman akong sagot.
"Ano bang- -"
"Sana hindi ka na lang bumalik" pagputol niya naman sa'kin na siyang ikinagulat ko na dahilan para matanggal ang pagkakahawak ko sa braso niya.
"Lucrecia" tanging naitugon ko na lang sakanya. Ramdam ko na anumang oras ay lalabas ang mga luha ko. Oo, bakla man pakinggan pero nasasaktan ako sa mga oras na 'to.
"Ryl ang pangalan ko," Madiin nyang tugon sakin.
" Alam mo ba? Mas maayos sana ang lahat kung hindi ka na lang bumalik. Nakakairita ang makita kang ulit. Kaya sana mawala ka na lang ulit. Do'n ka naman magaling." tugon niya sa pinakamalamig niya tono.
"Galit ka ba sakin?" tanong ko habang pinipigilan ang pagtulo ng bwsit na luha sa mga mata ko.
"Hindi. Sa katunayan ay wala akong nararamdamang kahit ano."
Napangiti ako ng marinig ko ang sagot niya
Hindi yo'n ngiti ng kasiyahan, pero ngiti yo'n ng sakit at pait na nararamdaman ngayon ng nasa loob ko.
"Lucre- -"
"Sabi ko, Ryl ang pangalan ko. At isang bagay pa pala. Para sakin, si Petter na kaibigan ko noon, ay patay na." saad niya matapos ay tinalikuran na ko at nagsimulang maglakad palayo.
Wala na naman ako nagawa kundi ang pagmasdan na lang siya habang unti-unting lumalayo sa paningin ko.
How can I stop chasing the only reason that's make want to live this fucking life of mine? Tell me Ryl. Please tell me.
***
"The less you reveal, the more people can wonder."
-Unknown-
~******~
Sorry guys kung napakatagal kong walang update T^T I'm in a hiatus right now~ hahaha, Epal lang tong chap na to XD Sana magustuhan nyo kahit papano? Kakaresign ko lang sa trabaho ko at I can fell freedom~ syet! dejukk. Yung nasa taas pala na pic, Si Boram yan ng T ara, Iniisip ko syang maging portrayer ni Ryl, Bagay ba? Open ako sa suggestion at need ko talaga yan!
Any comment o criticism is welcome here :3 At kung may alam din kayong trabaho T^T pleaaasssee! inform meee! or text meee! message na lang pala T^T wala na po akong makaen T^T ~
Signing - -(Yung next chap pala bawal sa bata!) - - OFF
"I'm so lonely that I don't even want to be with myself anymore."
