Kafesteki Cennet (Tamamlandı)

24-Varis I.Kısım

Eylül 1559

Berkeley Kalesi, Gloucestershire

Jordan, saçlarında dolaşan zarif parmakları hissederek gözlerini açtı ve başucunda oturan karısının su yeşili gözleriyle karşılaştı. Katherine'i bu kadar erken uyandıran ne olabilirdi? Üstelik kadın, tüm zarafetiyle gülümsüyordu.

"Burnuma elmalı tart kokusu mu geliyor, yoksa hâlâ rüyada mıyım?"

"Belki bu, uyanmanız için yardımcı olur, Lordum."

Oturduğu yatakta eğilerek tutkulu ve Jordan'ı tamamen uyandıracak türde bir öpücük bıraktı dudaklarına. Genç adam, karısını tamamen yatağa çekerek tüm sabahı birlikte geçirmenin hayalini kurdu, ama Katherine'in kocaman karnı, aralarında aşılmaz bir engel gibi duruyordu.

"Asil bir leydinin, özellikle düşesin kocasını bu şekilde öpmemesi gerektiğini düşünüyorum."

"Bende leydilerin kocalarını bu şekilde öpmediği için piçlerle ve skandallarla uğraşmak zorunda kaldıklarına inanıyorum. Şimdi lütfen yataktan çık, çünkü senin için pişirdiğim tartın soğumasını istemiyorum."

Örtüyü üzerinden çekerek şaşkınlıkla karısının yanına oturdu.

"Sen, benim için mutfağa girip tart mı pişirdin?"

Yataktan destek alarak ayağa kalkan kadın, gülümsemesini genişletti ve tartın bulunduğu tepsiyi masanın üstünden yatağa taşırken cevap verdi.

"Mutfak hizmetkârlarının telaşını görmeliydin. Beni orada görünce herkes öyle çok paniğe kapıldı ki gürültüye rağmen senin nasıl uyanmadığına daha çok şaşırmalıyız bence."

Tarta aç bakışlar gönderdikten sonra karısının yeniden yanına oturmasını kolaylaştırmak için tepsiyi elinden aldı, Jordan.

"Bir düşesin mutfağa inip hizmetkârlarıyla vakit geçirmesi, alışılmadık bir durum olduğu için şaşırmaları normal bence."

"Aslında haklısın, ama bence alışılmadık değil, birçok soyluya göre uygunsuz bir durum. Ancak unuttuğun bir ayrıntı var, sevgilim, ben bir çiftlikte herhangi bir leydiye yakışmayacak şekilde büyüdüm."

"Ne diyebilirim, ayak takımıyla arkadaşlık kurmayı kraliyet ailesine takdim edilmeye tercih edecek kadar alçak gönüllü bir karım var."

Kocasını kendi elleriyle beslemekten özellikle keyif alan kadın, alçak gönüllü olarak adlandırılınca kıkırdadı.

"Bence bu, fazlasıyla tartışmaya açık bir konu; tanıdığım insanların çoğu, eminim tercihimi ahmaklık, budalalık olarak adlandıracaktır."

"O insanlardan biriyle evli olmadığınız için fazlasıyla şanslı olduğunuzu söylemeliyim o zaman, Leydim. Budala olduğunuzu düşünseydim korkarım ikimiz de mutsuz olurduk."

Tartın lezzetinden emin olduktan sonra çatalı elinden aldığı kadına da tattıran adam, onun tombullaşmış bedenini keyifle izledi. Katherine, tüm korkularına rağmen sağlıklı bir hamilelik geçiriyordu. Ruh hali de tamamen düzelmişti. Karnı büyüdükçe doğumu düşündüğü zamanlar hariç oldukça neşeliydi.

"Doğum gününde benim sana hediye almam gerekirken bana neden tart pişirdiğini öğrenebilir miyim?"

"Demek bugünün karınızın doğum günü olduğunu hatırlıyorsunuz, Lordum. O halde sizden ihtişamınıza yakışır bir hediye bekleyebilirim sanırım."

"Az önce senden alçak gönüllü diye bahsetmiştim, değil mi? Ne büyük aptallık!"

Karşılık olarak ağzına atılan büyük bir parça tart ve Katherine'in kurnazlıkla kısılmış gözlerini aldı.