9

7K 329 42
                                    

Odadaki sesle gözlerimi açtım. Yanımda Kerem yoktu pencenin dibinde hararetli şekilde telefon konuşuyordu.

Z. Kerem

Dememle bana baktı. Tekrar telefona dönüp konuştuktan sonra kapattı.

K. Günaydın

Z. Günaydın. Kiminle konuşuyordun öyle.

Yanıma gelip yatağa dibime oturdu. Tedirginlikle biraz doğruldum.

K. Ablamla.

Z. Ne oldu. Vera ya mı bişey oldu. Kerem konuşsana ya.

K. Sakin ol. Vera iyi. Sadece şu arkadaşın Yağmur dün eve gelmiş

Z. Ne? Niye? Nerden bulmuş ki evi.

K. Bilmiyorum ama şirkettendir. Eve gelmiş seni bulamayınca baya yaygara çıkarmış. Ablam köşeye çekip herşeyi anlatmış. O da Cana anlatmış Can da çıkıp gelmiş o da baya bir uğraştırmış. Anlayacağın kıyameti koparmışlar. Allahtan annem duymamış.

Z. Off ya off

Yataktan kalktım. Oflayıp puflarken Kerem elimden tutup kendine çevirdi.

K. Daha bitmedi. Daha bu ne ki?

Korkuyla yüzüne baktım.

Z. Ne? Ne oldu Kerem korkutma beni.

K. Abin..yani Arda gelmiş sabah Yağmurlara

Z. Nee!!! Ne diyosun Kerem sen

K. Yağmur da ablamı aramış. Ablamda beni. Bence bizim İstanbul işi yattı.

&&&

Z. Kerem. Sen gelmek zorunda değilsin.

K. Zeynep geleceğim. Yürü hadi.

Yavaşca arabadan indik. Korkuyla apartmana baktım. Elime değen sıcaklıkla irkilip yanıma baktım.

K. Hadi güzelim.

Birlikte apartmana girdik. Merdivenleri çıkarak 2.kata gelince derin bir nefes aldım. Karşımdaki kapıda ne var bilmiyorum. Ne yaşayacağım. Neyle karşılaşacağım hiç bilmiyorum.

Keremin zile basmasıyla kapı hemen açıldı. Yağmur karşımızda bir elimize bir yüzümüze hayretle bakıp

Y. Gerçekmiş.

Ağzından kaçırmış gibi silkelenip kendine geldi.

Z. Yağmur Arda-

Y. İçeride geçin.

Korkarak çekinerek içeriye geçtik. Karşımda Ardayı görmemle gözümün önüne gelen görüntüyle gözlerimi kapadım.

Hayır Zeynep hayır! Bunu düşünmeyeceksin. Hatta hiç bir zaman.

Yanına doğru yaklaşıp.

Z. A-arda

Dememle bana döndü. Ayağa kalkıp hızla kendine çekip sarıldı. Şaşırsamda bende sarldım. O benim herşeyden önce abim. Ne yapsa da atamam ki küsemem ki. Yaptiklarını unutmam unutamam ama olsun o benim abim.

A. Seni o kadar çok özledim ki.

Yavaşca geri çekildim. Dolmuş gözleriyle gözlerime baktı. Dayanamayıp bu seferde ben sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladım.

 Dayanamayıp bu seferde ben sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EMANETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin