Gün yavaş yavaş ağarırken derin bir nefes aldım. Son yaşanılanlar gerçekten yormuştu. Hem beni hem Zeynebi. Hadi beni boşver bir şekilde atlatırım ama Zeynep..o hamile ve daha hassas.
Başımın altında birleştirdiğim ellerimi çekip göğsümde uyuyan güzelime sarıldım. Saçlarından öperek kokusunu içime çektim.
En zor anımda bana o kadar güzel destek oluyor ki. Ben bunu ne annemde ne babamda ne de ablamda gördüm.
Demek ki buymuş evlilik,karı-koca olmak.
Anne demişken aklıma tüm gece düşünüp durduğum Sahra hanım geldi. Ne yapacağım. Gidecek miydim yanına. Gitsem nasıl davranacaktım. O yakın içten davrandıkca kendimi tutabilecek miydim?
Derin bir nefes alıp ofladım. Gerçektende zor..çok zor.
Göğsümdeki baş hareket edip kalkınca yüzüne baktım.
Z. Kerem?
K. Günaydın güzelim.
Z. Günaydın da ne bu hal?
K. Ne varmış.
Göz altlarıma değip okşadı.
Z. Uyumadın dimi?
K. Uyuyamadım bebeğim.
Yanağımdan öpüp doğruldu. Ben de dikleşip oturdum.
Z. Kerem. Anlatmak ister misin?
Tam ağzımı açmış konuşacakken kapı tıklandı. Ablamın sesi duyuldu
E. Gençler hadi kalkın. Kahvaltı hazır.
K. Bu gitmemiş miydi?
Eliyle ağzımı kapatı karnıma vurdu.
Z. Sus sus! Çok ayıp. Hem "bu" denir mi? O senin ablan.
Avuncundan öpüp sarıldım. Tek tek boynundan yanağından öperek
K. Ohh! Şimdi günüm aydın işte.
Z. Canım benim.
Deyip geri çekildi. Yüzüne baktım yine tam bir şey diyecekken kapı aralandı. Arkasından Vera kafasını uzatıp gülümserken içim huzurla doldu. Tüm gecenin huzursuzluğu şuan yok oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
K. Babacım
Üstünde zıbın ayakları çıplak parkede ses çıkararak yanımıza doğru paytak adımlarla koştu.
